Ελλαδα-Αργεντινη: Ετσι θα κερδισουν την ελευθερια τους οι νεες «αποικιες χρεους»

«Η αποικιοκρατία είναι και πάλι εδώ» είναι η εναρκτήρια φράση δημοσιεύματος στον Guardian, το οποίο επικαλείται τόσο τους χαρακτηρισμούς του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα όσο και του Υπουργού Οικονομικών της Αργεντινής Ερνάν Λορεντζίνο, ο οποίος δύο ημέρες μετά το χαρακτηρισμό του Τσίπρα («αποικία χρέους») έκανε λόγο για «δικαστική αποικιοκρατία».

«Παρ' όλο που οι χαρακτηρισμοί τους ήταν σκόπιμα εμπρηστικοί, αυτοί οι δύο πολιτικοί έκαναν μία πολύ σημαντική επισήμανση», αναφέρει το δημοσίευμα: ο μεν Τσίπρας έθετε το ερώτημα γιατί τα βάρη του χρέους θα πρέπει να πέφτουν αποκλειστικά και μόνο στις πλάτες της χώρας-οφειλέτη και ειδικότερα στις πλάτες των πιο αδύναμων μελών της.

«Και έχει δίκιο. Εκείνοι που κατακρίνουν την Ελλάδα για αλόγιστο δανεισμό θα πρέπει να κατακρίνουν εξίσου τους απερίσκεπτους δανειστές που επέτρεψαν να φτάσει η κατάσταση σε αυτό το σημείο».

Παρόμοια ήταν και η θέση του Λορεντζίνο προσαρμοσμένη στα δεδομένα της χώρας του.

Ωστόσο, το πρόβλημα και στις δύο περιπτώσεις είναι πολύ βαθύτερο απ' όσο φαίνεται: εάν το ελληνικό χρέος είχε μειωθεί σε διαχειρίσιμα επίπεδα μέσω προσεκτικής αναδόμησης, η Ευρωζώνη και συνακόλουθα η παγκόσμια οικονομία θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση σήμερα. Κατά τον ίδιο τρόπο η παρούσα ανακίνηση του ζητήματος της Αργεντινής είναι πολύ πιθανό να επιφέρει ένα νέο κύκλο αναταράξεων στην παγκόσμια οικονομία.

Πολλοί θεωρούν ότι, όσο θλιβερή κι αν είναι μια τέτοια παραδοχή, η σημερινή κατάσταση δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί.

Παρ' όλα αυτά, οφείλει να διερωτηθεί κανείς: γιατί δεν ισχύει για τις χώρες ό,τι ισχύει για τις εταιρείες;

Όλες οι εθνικές νομοθεσίες για τη χρεωκοπία επιτρέπουν στις εταιρείες με μεγάλα προβλήματα χρέους να δηλώσουν χρεοκοπία. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι η συνεργασία της εταιρείας οφειλέτη και των πιστωτών της με στόχο την αναδιοργάνωση των εκκρεμοτήτων της εταιρείας κάτω από ξεκάθαρους κανόνες.

Το δημοσίευμα καταλήγει: «Δυστυχώς, παρόμοιος μηχανισμός δεν υπάρχει για τις περιπτώσεις χρεοκοπημένων χωρών. Γι' αυτό και οι κρίσεις χρέους κρατών έχει καταστεί σε τέτοιο βαθμό μη διαχειρίσιμη. Καθώς δεν έχουν καμία νομική προστασία από τους πιστωτές τους εν καιρώ κρίσης, οι χώρες αναβάλλουν την αναδόμηση της οικονομίας τους, συσσωρεύοντας ολοένα και μεγαλύτερα χρέη με την ελπίδα ότι η κατάσταση θα λυθεί κατά κάποιο τρόπο μόνη της».

http://www.iefimerida.gr