ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Ιστορία: Όταν οι Γάλλοι σκότωναν Έλληνες για να αρπάξουν την Αφροδίτη της Μήλου! Πάνω από 200 Έλληνες έπεσαν νεκροί για να υπερασπιστούν το άγαλμα…

Πολλοί από εμάς έχουμε… επισκεφθεί το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, και έχουμε θαυμάσει τον τεράστιο καλλιτεχνικό πλούτο που φυλάσσεται σ΄αυτό το Μουσείο.

Ο επισκέπτης μένει έκθαμβος και άφωνος μπροστά σε έργα τέχνης που έχουν δημιουργήσει μεγάλοι καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, όπου η αρμονία, το αισθητικό κάλλος, και η τεχνική αρτιότητα αποτυπώνονται στο καμβά, στο μπρούντζο και στο μάρμαρο.

Ένα από τα πιο σημαντικά έργα τέχνης, που η διεύθυνση του Μουσείου προβάλλει με ιδιαίτερο καμάρι, είναι το μαρμάρινο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, ένα έργο που δεν έχει με ακρίβεια προσδιοριστεί από ποιον καλλιτέχνης έχει φιλοτεχνηθεί.

Το άγαλμα βρέθηκε το 1820 στη κατεχόμενη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Μήλο.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι το άγαλμα πουλήθηκε από τους Τούρκους στους Γάλλους και οι Γάλλοι για να το φυγαδεύσουν στο Παρίσι μετά την αγορά του, το φόρτωσαν σε ένα καράβι. Όταν οι Έλληνες της Μήλου πληροφορηθήκαν ότι το άγαλμα θα έφευγε από το νησί, ξεσηκώθηκαν για να αποτρέψουν τη φυγή του, κι’ αυτό, γιατί το θεωρούσαν μέρος του Πολιτισμού τους. Τέτοια ήταν η αντίδραση που οι Γάλλοι πυροβόλησαν και σκότωσαν μερικούς Έλληνες.

Όταν τελικά το άγαλμα φορτώθηκε στο πλοίο, οδηγήθηκε πρώτα στον Πειραιά πριν ταξιδέψει για τη Γαλλία. Κάποιοι από τους ‘Ελληνες της Μήλου πήγαν στον Πειραιά για να σταματήσουν την αρπαγή του αγάλματος.

Όπως γράφει ο Έλληνας ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης στην εξάτομη «Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821»: Στον Πειραιά όταν μαθεύτηκε το γεγονός μαζεύτηκαν στην προκυμαία πάνα από χίλιοι άνθρωποι που προσπαθούσαν να ματαιώσουν την αρπαγή του αγάλματος. Τέτοια ήταν η αντίδραση, που συγκρουστήκαν με το γαλλικό πλήρωμα του πλοίου και τα τουρκικά στρατεύματα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Πάνω από 200 Έλληνες πέσανε νεκροί και τελικά το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου φυγαδεύτηκε στη Γαλλία. (μάλιστα λέγεται ότι το ένα χέρι του αγάλματος μέσα στη δίνη της συμπλοκής έπεσε στη θάλασσα και χάθηκε).

Αυτοί λοιπόν οι «αμόρφωτοι» Έλληνες ψαράδες και αγρότες δώσανε τη μάχη της αξιοπρέπειας δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους για να υπερασπιστούν το Πολιτισμό τους.

Μπορεί να μην ήταν μορφωμένοι, μπορεί να μην γνώριζαν από Τέχνη όμως ένιωθαν βαθειά μέσα τους ότι το άγαλμα αυτό ήταν μέρος της ιστορίας τους, μέρος της Πολιτιστικής τους παρακαταθήκης που τους είχαν αφήσει οι πρόγονοι τους.

Αυτή η τραγική ιστορία επιμελώς παρασιωπάτε για ευνόητους λόγους. Έτσι αν κάποια στιγμή επισκεφθείτε το Μουσείο του Λούβρου και θαυμάσετε την Αφροδίτη της Μήλου, θυμηθείτε ότι και σ΄αυτή την περίπτωση οι κυρίαρχες δυνάμεις της εποχής εκείνης άρπαξαν αυτό το θαυμάσιο άγαλμα που οι Έλληνες το πότισαν με αίμα.

http://www.makeleio.gr/

Read more

Δρακος βρεθηκε στην Κινα!

Απολιθώματα ζώων βρίσκονται συχνά σε όλο τον πλανήτη, όμως το απολιθωμένο κεφάλι ενός δράκου είναι ένα σπάνιο εύρημα. Στην πόλη Anshun, Guizhou, της Κίνας όμως οι αρχαιολόγοι στάθηκαν πιο τυχεροί αφού ανακάλυψαν ένα....κεφάλι δράκου σε άρτια κατάσταση. Αρχικά οι επιστήμονες καθάρισαν τον πηλό από το απολίθωμα.

Στη συνέχεια παρατήρησαν ότι ο δράκος είχε δυο κέρατα πάνω από το κεφάλι, ενώ η μορφή του τέρατος έμοιαζε σε μεγάλο βαθμό με τα όντα των παραμυθιών και των ιστοριών. Οι κινέζικοι θρύλοι περιέχουν πολλές αναφορές σε δράκους, ενώ ο δικέρατος δράκος αποτελεί σύμβολο για τους κινέζους. Εξ ου και η ονομασία που έχουν οι κινέζοι ως «απόγονοι του δράκου».

Οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ο δράκος ήταν ένα πλάσμα των παραμυθιών.

Το απολίθωμα του δράκου, που βρέθηκε στην περιοχή Guanling County της πόλης Anshun, έχει μήλος 7.6 μέτρων, ενώ το κεφάλι του είναι 76 εκατοστά με λαιμό που ξεπερνάει τα 54 εκατοστά. Το κυρίως σώμα έχει μήκος 2.7 μέτρα και πλάτος 68 εκατοστά. Η ουρά φτάνει τα 3.7 μέτρα. Το κεφάλι του δράκου έχει τριγωνικό σχήμα με ένα στόμα 43 εκατοστών. Τα κέρατα - συμμετρικά μεταξύ τους- εξέχουν από το πλατύτερο τμήμα του κρανίου με μήκος 27 εκατοστά. Είναι ελαφρά κυρτά στο άκρο τους.

Ο κινέζικος δράκος ήταν ένα αμφίβιο ερπετοειδές που ζούσε στους ωκεανούς την Τριασική περίοδο, 200 εκατομμύρια χρόνια πριν. Περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο νερό, ενώ κάποιες φορές περπατούσε στην στεριά για να γεννήσει τα αβγά του. Η κυρίως τροφή του αποτελούνταν από ψάρια και μικρά ερπετά.

Η ανακάλυψη του δράκου προσφέρει σημαντικές πληροφορίες στους επιστήμονες ώστε να εντοπίσουν την προέλευση του θρυλικού κινέζικου δράκου. 

Read more

Πως θα προλάβουμε το μεθύσι και τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα και το hangover

Γιορτές και η κατανάλωση αλκοόλ αυξάνεται. Καλό λοιπόν θα ήταν να γνωρίσουμε απλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, για να προλάβουμε την μέθη αλλά και δεν τα καταφέρουμε για να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα της.

Τι να κάνετε για να μην μεθύσετε

Μη αναμειγνύεται διαφορετικά ποτά.

Πίνετε αρκετό νερό μαζί με το ποτό σας.

Πίνετε ένα ποτήρι νερό για κάθε ποτήρι αλκοόλ.

Μην αναμειγνύεται αναψυκτικά με αλκοόλ, καθώς επιτείνουν τη δράση του.

Μην πίνετε ποτέ με άδειο στομάχι.

Πρόληψη της μέθης.

Αλμυρό τυρί για την πρόληψη.

Για να αποφύγετε τη μέθη φάτε τυρί , μια και τα λιπαρά του τυριού επιβραδύνουν την κένωση του στομάχου , οπότε καθυστερεί και η απορρόφηση του αλκοόλ. Αντίθετα τα γλυκά ή αναψυκτικά διευκολύνουν τη διέλευση του οινοπνεύματος στην κυκλοφορία του αίματος.

Γάλα για την πρόληψη

Συνίσταται να πιει κανείς ένα ποτήρι γάλα πριν πιει αλκοόλ και ακόμα να φροντίζει να πίνει "καθαρά" αλκοολούχα ποτά και περιστασιακά να τα ανακατεύει με αναψυκτικό. 

Το γάλα επιβραδύνει την απορρόφηση του αλκοόλ, με συνέπεια να παράγεται λιγότερη τοξική ακεταλδεΰδη στο σώμα. Από τα διάφορα ποτά, το τζιν και η βότκα είναι συγκριτικά πιο ασφαλή για να αποφύγει κανείς το μεθύσι.

Το αλκοόλ αυξάνει την απώλεια νερού από τον οργανισμό, εξ ου και η τάση να πηγαίνει κανείς συχνά στην τουαλέτα, όταν πίνει πολύ. Η αφυδάτωση επιδεινώνει το μεθύσι και κάνει τα κατάλοιπά του πιο οδυνηρά και χρονοβόρα. Η κατανάλωση νερού και αναψυκτικών πέρα από το αλκοόλ βοηθά εν προκειμένω.

Λάδι για πρόληψη της μέθης

Για να αποφύγουν τη μέθη, οι Ρωμαίοι έπιναν ένα μικρό ποτήρι ελαιόλαδο πριν από το ποτό. Εσείς αρκεστείτε σε μικρότερη ποσότητα. Πιείτε μια κουταλιά της σούπας λάδι, μία ώρα προτού καταναλώσετε αλκοόλ.

Aντιμετώπιση των συμπτωμάτων Τι μπορούμε και τι πρέπει να κάνουμε

ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΧΟΡΗΓΟΥΜΕ γάλα ή κουταλιά καφέ ή λάδι στον παθοντα. Aυτά επικαθονται στον οισοφαγο σχηματιζοντας κρουστα η οποια αποτρεπει την διαφυγη των αεριων απο το στομαχι με αποτελεσμα την καταληξη του παθοντα.

Αρκετό νερό (1-2 ποτήρια οπωσδήποτε) για να αποφύγουμε την αφυδάτωση και να διαλυθεί πιο γρήγορα το αλκοόλ.

Συνίσταται σε συνδυασμό με το νερό κατά προτίμηση 1-2 φρυγανιές, ή 1 παξιμάδι, η μια φέτα ψωμί, αν δεν υπάρχει κάτι πιο ξηρό, ειδικά αν δεν έχουμε φάει πριν. (έτσι κρατάμε τα υγρά στον οργανισμό)

Μέλι για το μεθύσι

Αν είστε ζαλισμένοι από τη μέθη, τότε το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να φάτε μέλι. Το μέλι αποτελεί το ιδανικό αντίδοτο στον πονοκέφαλο που προκαλεί ένα γερό μεθύσι.

Το μέλι, που είναι φυσικό γλυκαντικό, αποτελεί θαυμάσιο τρόπο για να αντιμετωπίζει το σώμα τις τοξικές συνέπειες της υπερκατανάλωσης αλκοόλ.

Η φρουκτόζη που περιέχει, βοηθά σημαντικά τον οργανισμό να διασπάσει σε αβλαβή υπο-προϊόντα το αλκοόλ που κυκλοφορεί στο αίμα μετά τη μέθη. Ο βασικός λόγος που μετά το μεθύσι οι άνθρωποι συχνά νιώθουν τόσο άσχημα, είναι επειδή το αλκοόλ διασπάται σε ακεταλδεϋδη, μια ουσία τοξική για το σώμα.

Η ακεταλδεϋδη, στη συνέχεια, μετατρέπεται -με την χρήση φρουκτόζης- σε οξικό οξύ, το οποίο με τη σειρά του καίγεται κατά τη διάρκεια της φυσικής διαδικασίας του μεταβολισμού, με συνέπεια από την καύση να παράγεται διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέεται από το σώμα.

Τα κατάλοιπα του μεθυσιού εξαφανίζονται πιο γρήγορα, στο βαθμό που η ακεταλδεΰδη μετατρέπεται ταχύτερα σε άλλες λιγότερο τοξικές χημικές ουσίες. Και σε αυτό βοηθά ιδιαίτερα το μέλι.

Μάλιστα, αν κανείς φάει το μελί με ψωμί (π.χ. σε τοστ), προσθέτει κάλιο και νάτριο στον οργανισμό του, που βοηθά περαιτέρω το σώμα του να τα βγάλει πέρα με το αλκοόλ..

Πριν πάτε στο κρεβάτι

Πιείτε τουλάχιστον τρία μεγάλα ποτήρια νερό.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ....

Η επόμενη μέρα από ένα μεθύσι, «hangover» όπως λέγεται στα αγγλικά, είναι συνήθως αρκετά δυσάρεστη, αφού συνοδεύεται από έντονο πονοκέφαλο και στομαχικές διαταραχές. Γι’ αυτό το λόγο, αυτή τη μέρα θα πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα το διαιτολόγιο σας, το οποίο θα πρέπει να είναι πολύ ελαφρύ. 

Συνεχίστε να πίνετε πολλά υγρά (νερό) και να καταναλώνεται υδατάνθρακες, όπως μακαρόνια, πατάτες, ρύζι ψωμί, γιατί βοηθάνε στην αντιμετώπιση κυρίως των γαστρεντερικών διαταραχών που προέρχονται από τη μέθη.

Λεμόνι: Ρίχνετε τον χυμό ενός λεμονιού σε ένα φλιτζάνι καφέ και το πίνετε –φυσικά χωρίς ζάχαρη και χωρίς γάλα.

Κοτόσουπα: Όπως ακριβώς σας ανακουφίζει όταν είστε κρυωμένοι, το ίδιο ευεργετικά δρα και για το hangover. Επίσης θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τυχόν πόνους στο στομάχι.

Μέλι: Από την ώρα που θα ξυπνήσετε το πρωί τρώτε δύο κουταλιές ανά μισή ώρα μέχρι να αρχίσετε να αισθάνεστε καλύτερα.

Ο καφές: είναι πολύ καλός συνδυασμός με παρακεταμόλη (π.χ. depon, panadol κ.α) γιατί επιταχύνει την αναλγητική δράση για τον απλό πονοκέφαλο, όχι από τη μέθη.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ποτέ καφέ μετά από αλκοόλ. Είναι διουρητικός και επιταχύνει την αφυδάτωση και δεν μπορεί να διαλυθεί εύκολα το αλκοόλ. Καλύτερα να τον πιούμε αφού έχουμε ξεμεθύσει.

Όχι στην ζάχαρη: Ποτέ μετά από αλκοόλ.

Το λάδι: Μία κουταλιά ελαιόλαδου έπειτα από έντονη κατανάλωση αλκοόλ ηρεμεί το στομάχι, απαλύνοντας τη δυσάρεστη αίσθηση που προκαλεί η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Το καλύτερο όλων θα ήταν βέβαια να αποφεύγουμε την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Η αντιμετώπιση της οξείας μέθης, στον κωματώδη ή ληθαργικό ασθενή γίνεται σε νοσοκομείο.

Eπιμέλεια: Aλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Read more

Πρωτοχρονιά 1523: Η Άλωση της Ρόδου από τους Οθωμανούς

Ε

Ήταν η δεύτερη προσπάθεια των Οθωμανών το 1522 να εκδιώξουν τους Ιωαννίτες Ιππότες από τη Ρόδο και να διασφαλίσουν με την κατάληψη του νησιού την κυριαρχία τους στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Αυτή τη φορά στέφθηκε από επιτυχία, σε αντίθεση με την πρώτη το 1480.

Ο 16ος αιώνας ήταν η περίοδος της μεγίστης ακμής για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την ηγεσία του σουλτάνου Σουλεϊμάν Α' του Μεγαλοπρεπή. Τη Ρόδο κατείχαν από το 1309 οι Ιωαννίτες Ιππότες (Τάγμα του Αγίου Ιωάννη), απομεινάρια των Σταυροφόρων, που είχαν χάσει και τα τελευταία τους ερείσματα στους Αγίους Τόπους το 1291. Αγόρασαν την πόλη της Ρόδου από τους Γενουάτες και κατόρθωσαν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους σε όλο το νησί, εκδιώκοντας τους Τούρκους. Με την πάροδο των ετών δημιούργησαν ένα ισχυρό προπύργιο στην περιοχή και κατέστησαν αρκετά ενοχλητικοί για τους Οθωμανούς, αφού παρεμπόδιζαν με τις επιδρομές τους τη ναυσιπλοΐα από τη Βαλκανική και τη Μικρά Ασία προς τα λιμάνια της Συρίας και της Αιγύπτου.

Μετά την αποτυχημένη πολιορκία της Ρόδου από τους Οθωμανούς το 1480, ήταν θέμα χρόνου η επάνοδός τους στο νησί. Για αυτό, το κύριο μέλημα του Μέγα Μάγιστρου Φιλίπ Βιλιέ ντε Λιλ Αντάμ ήταν να βελτιώσει και να επεκτείνει τα οχυρωματικά έργα της πόλης και να κλείσει το λιμάνι με την τοποθέτηση μιας τεράστιας σιδερένιας αλυσίδας στην είσοδό του. Ο Σουλειμάν, από την πλευρά του, αποφάσισε ότι το καλοκαίρι του 1522 ήταν ο καλύτερος χρόνος για να επιχειρήσει την κατάληψη της Ρόδου.

Στις 26 Ιουνίου ο στόλος του, αποτελούμενος από περίπου 280 πλοία, αποβίβασε τα πρώτα στρατεύματα στη Ρόδο. Μέχρι τις 28 Ιουλίου, οπότε κατέφθασε αυτοπροσώπως ο Σουλτάνος για να εποπτεύσει την επιχείρηση, ο αριθμός τους έφθανε τις 100.000 άνδρες. Επικεφαλής των τουρκικών δυνάμεων τέθηκε ο μπατζανάκης του Σουλτάνου, Μουσταφά Πασά. Την καλά οχυρωμένη πόλη της Ρόδου υπερασπίζονταν περίπου 5.000 άνδρες, από τους οποίους οι 600 ήταν του Τάγματος (200 Ιππότες), 400 Κρητικοί (Έλληνες και Βενετοί, ανάμεσά τους και ο μεγάλος τειχιστής Γαβριήλ Μαρτινέγκο) και οι υπόλοιποι ξένοι ναυτικοί και ντόπιοι Ροδίτες.

Η πολιορκία της Ρόδου βάστηξε πέντε μήνες και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις του είδους. Στην αρχή, ο Μουσταφά Πασάς μπλόκαρε το λιμάνι και βομβάρδισε την πόλη με το πεδινό πυροβολικό του. Στη συνέχεια, οι επιθέσεις του πεζικού ήταν καθημερινό φαινόμενο, αλλά απέβαιναν άκαρπες. Το φρούριο της Ρόδου κρατούσε γερά και δεν ήταν εύκολη υπόθεση η κατάληψή του, όπως πίστευαν αρχικά οι σύμβουλοι του Σουλτάνου. Στις 24 Σεπτεμβρίου ο Μουσταφά πραγματοποίησε μια συνδυασμένη μαζική επίθεση με πυροβολικό και πεζικό. Πάνω στα τείχη της Ρόδου διεξήχθησαν ομηρικές μάχες και πολλές φορές άλλαξαν χέρια. Μία μέρα αργότερα και αυτή η επίθεση κατέληξε σε αποτυχία, με σημαντικές απώλειες για τους επιτιθέμενους.

Εξοργισμένος ο Σουλεϊμάν από την ανικανότητα του στρατηγού του διέταξε να τον θανατώσουν και ανέθεσε την επιχείρηση στον Αχμέτ Πασά, έμπειρο πολιορκητή και με γνώσεις μηχανικής. Μόνο με την παρέμβαση των συμβούλων του η οργή του Σουλτάνου καταλάγιασε και χαρίστηκε στον συγγενή του. Ο Αχμέτ με τα διαρκή πυρά του πυροβολικού του προξένησε σημαντικές ζημιές στις οχυρώσεις, ενώ προσπάθησε να σκάψει λαγούμια κάτω από τα τείχη και να αιφνιδιάσει τους αμυνόμενους. Μια νέα επίθεση τον Νοέμβριο κατέληξε σε αποτυχία.

Και οι δύο πλευρές, μετά από πέντε μήνες άγριων μαχών, είχαν φθάσει στα όριά τους. Σε πιο δεινή θέση ήταν οι πολιορκούμενοι, που αντιμετώπιζαν έλλειψη τροφών και πολεμοφοδίων, αφού η βοήθεια από τη Δύση δεν έφθασε ποτέ. Οι οχυρώσεις καταστρέφονταν, χωρίς δυνατότητα επισκευής. Ο αποδεκατισμός της φρουράς δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπισθεί, ενώ αντίθετα στο τουρκικό στρατόπεδο οι τρομακτικές απώλειες αναπληρώνονταν με αφίξεις νέων στρατευμάτων.

Υπό την πίεση του λαού, ο Μέγας Μάγιστρος ζήτησε ανακωχή από τον Σουλτάνο στις 20 Δεκεμβρίου 1522. Δύο μέρες αργότερα, ο Σουλεϊμάν δέχθηκε και ανακοίνωσε τους όρους του, οι οποίοι ήταν αρκούντως γενναιόδωροι και εξέπληξαν τους αμυνόμενους. Ο Σουλεϊμάν απαίτησε από τους Ιππότες να εγκαταλείψουν τη Ρόδο εντός 12 ημερών με την περιουσία και τον οπλισμό τους. Στους ντόπιους, Έλληνες και Λατίνους, έδωσε φορολογική απαλλαγή για πέντε χρόνια και παρείχε τη διαβεβαίωση ότι δεν θα μετέτρεπε τους χριστιανικούς ναούς σε τζαμιά. Αν ήθελαν να εγκαταλείψουν το νησί όφειλαν να το πράξουν εντός τριών ετών.

Την 1η Ιανουαρίου 1523 οι Ιππότες και αρκετοί Έλληνες εγκατέλειψαν τη Ρόδο με προορισμό τη βενετοκρατούμενη Κρήτη. Στη συνέχεια, οι Ιππότες διεκπεραιώθηκαν στη Σικελία και κατέληξαν στη Μάλτα, όπου θα μετονομαστούν σε Ιππότες της Μάλτας και θα τεθούν εκ νέου αντιμέτωποι των Οθωμανών το 1565.

Εν τω μεταξύ, στη Ρόδο ξέσπασαν οι πρώτες ταραχές, όταν οι νικητές έδιωξαν Λατίνους και Έλληνες από το φρούριο, στο οποίο εγκαταστάθηκαν Τούρκοι και Εβραίοι. Η πολιορκία και η άλωση της Ρόδου επιτεύχθηκε με μεγάλο ανθρώπινο κόστος για τους Οθωμανούς (περίπου 50.000 οι νεκροί και οι τραυματίες), αλλά τους διασφάλισε την κυριαρχία τους στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο.

[Πηγή sansimera.gr]

Read more

Οι 12 Καλικάντζαροι

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια χιουμοριστική χροιά στην παράδοση, δίνοντας σε κάθε ζώδιο, την ιδιότητα ενός Καλικάντζαρου.

Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση και κατά άλλους δεισιδαιμονία, το δωδεκαήμερο από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα, φιλοξενεί την εμφάνιση των Καλικάντζαρων, που θέλουν να πάνε κόντρα στο γιορτινό κλίμα των ημερών, δυσκολεύοντας τις ζωές των ανθρώπων.

Ο συμβολισμός της παράδοσης είναι ιδιαίτερα βαθύς και η ερμηνεία του αποκτά μεταφυσική χροιά, εμείς όμως θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια χιουμοριστική, δίνοντας σε κάθε ζώδιο, την ιδιότητα ενός Καλικάντζαρου.

Ο Κριός καλικάντζαρος

Ο επικεφαλής των καλικάντζαρων, αυτός που κατευθύνει τους άλλους στο έργο τους. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο ξακουστός «Κωλοβελόνης», που στην παλιά Αθήνα θεωρούνταν αρχηγός τους. Ο Κριός καλικάντζαρος είναι γρήγορος και ευέλικτος και αυτό που θέλει, είναι να βλέπει τα πρόσωπα των άλλων να αιφνιδιάζονται από την ταχύτητα και τις σβέλτες κινήσεις του. Το πρόβλημά του είναι πως σαμποτάρεται από τη βιασύνη του και σκοντάφτει συνεχώς, λεηλατώντας το φαρμακείο του σπιτιού, για να καταπραϋνει τα καρούμπαλα.

Ο Ταύρος καλικάντζαρος

Φημισμένος για τη λαιμαργία του ο Ταύρος καλικάντζαρος γυρνάει παντού με έναν μόνο σκοπό: Να αρπάξει όσο περισσότερες τηγανίτες με μέλι μπορεί και να αράξει σε μια γωνιά να τις καταβροχθίσει. Μοιάζει πολύ με τον «Περίδρομο» και είναι ο πιο νωθρός από όλη την παρέα, αφού τις περισσότερες ώρες κάθεται και τρώει. Βρίσκει την πιο καλή κρυψώνα για να είναι ασφαλής και δεν τον ενδιαφέρει η αντίδραση των ανθρώπων, παρά μόνο αν πρόκειται να ξαναγεμίζουν την πιατέλα με τα γλυκά.

Ο Δίδυμος καλικάντζαρος

Μοιάζει με τον «Στραβολαίμη» και λατρεύει να στριφογυρίζει σαν σβούρα και να ζαλίζει και τους άλλους με την πολυλογία του. Είναι χωρατατζής και διαπραγματεύεται τα πάντα με τους υπόλοιπους. Στον Δίδυμο καλικάντζαρο αρέσει να μπαίνει από τις κλειδαρότρυπες, διεκδικεί το αλάνθαστο και όταν κάνει μια γκάφα, η ευμετάβλητη διάθεσή του προσπαθεί να την ωραιοποιήσει. Ανοίγει όλα τα μπουκάλια για να μυρίσει τι έχουν μέσα και απολαμβάνει τα αρώματα και τις μυρωδιές, μέχρι να ξεθυμάνουν.

Ο Καρκίνος καλικάντζαρος

Του αρέσει να κρύβεται στις τρύπες των μύλων, αλλά και σε όποια εσοχή βρει. Είναι λαίμαργος, εύκαμπτος, μικροκαμωμένος και ο πιο διστακτικός όλων. Ο Καρκίνος καλικάντζαρος κάνει τις λιγότερες ζημιές γιατί κατά βάθος λυπάται να χαλάσει την ησυχία του σπιτιού. Συνήθως γκρινιάζει όταν οι άλλοι τον κατηγορούν για ατολμία και τότε είναι που χρησιμοποιεί την ιδιότητα του«Καταχανά» και εκνευρισμένος από τη φασαρία των άλλων, ρεύεται αμίμητα, για να τους εκφοβίσει.

Ο Λέων καλικάντζαρος

Φημίζεται για τις συγκεντρώσεις και τα τσιμπούσια που διοργανώνει για να μαζευτούν όλοι μαζί να απολαύσουν τις σκανδαλιές τους. Ο Λέων καλικάντζαρος είναι γενναιόδωρος, επιβλητικός και μοιάζει με τον θεόρατο «Βατρακούκο». Του αρέσει να βάζει χέρι στα χρυσά κοσμήματα και να στολίζεται σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο κλέβοντας τα πιο φαντασμαγορικά ρούχα. Η εμμονή του είναι να μεταμορφωθεί από καλικάντζαρος - βάτραχος σε πρίγκιπα, γι αυτό και οι ντουλάπες αναστενάζουν από τη μόνιμη λεηλασία του.

Ο Παρθένος καλικάντζαρος

Δεν μπαίνει σίγουρα από την καμινάδα γιατί δεν αντέχει τη μουτζούρα. Είναι ο πιο καθαρός από όλους και περιορίζεται μόνο σε ανδραγαθήματα και όχι σε ότι λερώνει και βρωμίζει. Κάνει τη σκανδαλιά του μεθοδικά και αθόρυβα, ενώ δεν εγκαταλείπει τον στόχο του, αν δεν βεβαιωθεί πως εξάντλησε και την τελευταία λεπτομέρεια. Μοιάζει με τον «Γουρλό» που δεν του ξεφεύγει τίποτα. Η ζημιά του Παρθένου καλικάντζαρου δεν αφήνει το αποτύπωμά της, γιατί διαθέτει μπαγαπόντικη σκέψη, που εφαρμόζει εξίσου το ίδιο.

Ο Ζυγός καλικάντζαρος

Ο Ζυγός καλικάντζαρος έχει το πιο κομψό παρουσιαστικό, δεν είναι τόσο αποκρουστικός και είναι ο πιο πειστικός από όλους. Μοιάζει με τον «Μαλαγάνα» που σκοπό έχει να ξεγελάσει με τις μαλαγανιές του, ειδικά τα μικρά παιδιά για να τους πάρει τα γλυκά. Είναι ευπαρουσίαστος για να μην τον φοβούνται, ώστε να μπορεί να αλωνίζει παίρνοντας εύκολα αυτό που θέλει. Οι καθρέφτες είναι γεμάτοι από τα αποτυπώματά του, στην προσπάθειά του να τους προσαρμόσει στη θέση, που θα μπορεί να αυτοθαυμάζεται.

Ο Σκορπιός καλικάντζαρος

Ο εμπνευστής των καλικάντζαρων, αυτός που βάζει την ιδέα για το 12 ήμερο ρημαδιό, αφήνοντας τον Κριό να δράσει για τα υπόλοιπα. Ο πιο ανιχνευτικός νυχτοδιαβάτης, ο Σκορπιός καλικάντζαρος διεισδύει περισσότερο από όλους και μοιάζει με τον κουτσό «Παγανό» που τρέμει τη φωτιά. Ψάχνει μόνο για χρήματα, σουφρώνοντας όσα βρει. Είναι ο πλουσιότερος των καλικαντζάρων και άσσος στις συνομωσίες, και φυσικά ο υπαίτιος για τον κλεμμένο σάκο του Αι Βασίλη, που λαχταράει για να τον γεμίσει λεφτά.

Ο Τοξότης καλικάντζαρος

Ο βοηθός του αρχηγού Κωλοβελόνη – Κριού, στην επίτευξη του σκανδαλιάρικου έργου.

Ο Τοξότης καλικάντζαρος δημιουργεί σαματά ξεσηκώνοντας με τις φωνές και τους ατσούμπαλους χτύπους του. Μοιάζει με τον «Μαντρακούκο» που τα βράδια ξεστρατίζει πειράζοντας τις γυναίκες. Δεν χαμπαριάζει από βρισιές, φιλοσοφώντας και μασουλώντας ότι βρει. Είναι όμως άριστος στο πελέκημα του δέντρου και χάρη στη δική του αισιοδοξία, οι υπόλοιποι διατηρούν την αιώνια πεποίθηση, πως θα καταφέρουν τον σκοπό τους.

Ο Αιγόκερως καλικάντζαρος

Έχει τα πρωτεία στην αναρρίχηση και φιλοδοξεί να μαζέψει την περισσότερη λεία. Προτιμά σπίτια με κεραμίδια και σκεπές, δρώντας κυρίως σε εξωτερικούς χώρους. Ο Αιγόκερως καλικάντζαρος έχει πειθαρχία και υπομονή. Δεν ξεγελιέται εύκολα από ξόρκια και κόσκινα, ενώ μοιάζει με τον «Κοψαχείλη» κοροϊδεύοντας τους παπάδες μέσα από το μαύρο καλυμμαύκι του. Την παραμονή των Φώτων, είναι αυτός που αναλαμβάνει το σκωπτικό τραγούδι.

Είναι ο σοφός της παρέας, που όλη η φυλή των καλικαντζάρων συμβουλεύεται.

Ο Υδροχόος καλικάντζαρος

Διαθέτει μεγαλύτερη εξυπνάδα από τους υπόλοιπους και κινείται σαν τον φημισμένο «Τρικλοπόδη» με το χταποδίσιο χέρι του, που το χώνει παντού. Λατρεύει να μπερδεύει κλωστές και κουβάρια, μπαίνοντας και σε πειρασμό να τα ξεμπερδέψει. Ο Υδροχόος καλικάντζαρος κινείται απεριόριστα και χωρίς φασαρία, επινοώντας συνεχώς τρόπους να αρπάξει ότι του αρέσει. Στο φιλελεύθερο πνεύμα του υποκλίνονται πολλοί άλλοι, αλλά δεν θα τον βρουν ποτέ εκεί, όταν υπάρχει ανάγκη.

Ο Ιχθύς καλικάντζαρος

Κανένας άλλος δεν μπερδεύει τόσο τους ανθρώπους όσο ο Ιχθύς καλικάντζαρος. Είναι ιδανικός στο να κάνει φάρσες, λέγοντας ψέματα που αποπροσανατολίζουν και τους υπόλοιπους. Μοιάζει με τον «Πλανήταρο» που επιδιώκει να μεταμορφώνεται και να ξεγελά.

Του αρέσει να ρουφάει όλα τα ποτά και τα κρασιά, ενώ συνήθως γίνεται λιώμα και τρέχει να σωριαστεί μέχρι να ξυπνήσει ξανά. Οι άλλοι δεν τον ρωτάνε ποτέ για να πληροφορηθούν, ενώ με ένα Johny Walker σε περίοπτη θέση, δεν θα σας ενοχλήσει ξανά.

http://www.astrology.gr

Read more

H 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα πρωτοχρονιά!!!

Ολα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις. Αυτό όμως που τα συνδέει είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο...

οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού Ολα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις. Αυτό όμως που τα συνδέει είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού Μέρες που είναι, ας κάνουμε ένα πρωτοχρονιάτικο ταξίδι στα χρονολογικά-ημερολογιακά συστήματα. Μια πρώτη, πολύ γενική, διαπίστωση είναι ότι όλα είναι επινοήσεις και κατασκευές. Συνδέονται, βεβαίως, με αστρονομικά φαινόμενα, και ειδικά τον ήλιο και τη σελήνη ή τον συνδυασμό των κινήσεών τους (αστρονομικό έτος), αλλά η Πρωτοχρονιά είναι μια επαναλαμβανόμενη εφεύρεση, μέχρι να επιβληθεί η 1η Ιανουαρίου. Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα…

Πρωτοχρονιά Η ημερολογιακή αρχή της χρονιάς ήταν διαφορετική πολλές φορές σε διάφορες εποχές. Διέφερε ακόμη και μέσα σε ίδιες εποχές από διάφορες εθνικές ή άλλες ομάδες. Βεβαίως, κι όλα τα πολιτικά ημερολόγια του κόσμου. Αυτό που συνδέει, όμως, τις πρωτοχρονιές όλου του κόσμου στη διαδρομή της Ιστορίας είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς. Απ αυτήν ακριβώς την οπτική ο κυρίαρχος σήμερα τρόπος μέτρησης του πολιτικού και εκκλησιαστικού χρόνου, που εισηγήθηκε ο μοναχός Διονύσιος ο Μικρός (6ος αιώνας), ήταν η ωριμότερη έως τότε σκέψη. Η αφετηρία Η ιστορία δεν είχε πια απλώς ένα σημείο εκκίνησης, αλλά ένα κέντρο. Ολα τα συμβάντα μπορούσαν να τοποθετηθούν ΠΡΙΝ ή ΜΕΤΑ από την εμφάνιση του Ιησού. Μέχρι τότε στα περισσότερο γνωστά συστήματα οι χρονολογήσεις τοποθετούσαν τα γεγονότα ΜΕΤΑ μια αφετηρία: Την άλωση της Τροίας, την πρώτη Ολυμπιάδα, την κτίση της Ρώμης, την άνοδο του Διοκλητιανού στην εξουσία, τη δημιουργία του κόσμου κλπ. Είναι φανερό ότι ο καθορισμός ενός γεγονότος-σημείου αναφοράς είναι πολύπλοκος, αλλά πάντα προϋποθέτει τη βούληση μιας εξουσίας (πολιτική, θρησκευτική κλπ.) για να επιβληθεί. Χωρίς να σημαίνει πάντα ότι αυτή η βούληση αρκεί για την καθιέρωση, αφού η αποδοχή ή η απόρριψή του επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες (πολιτιστικοί, χρηστικοί κ.ά.). Ετσι, για παράδειγμα, η χρονολόγηση με τα πρόσημα π.Χ. ή μ.Χ., προϋποθέτει την εγκαθίδρυση του χριστιανισμού στη Δύση. Το Ιουλιανό ημερολόγιο την επιβολή της θέλησης του Ιούλιου Καίσαρα, το βυζαντινό τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, το Γρηγοριανό τον Πάπα Γρηγόριο. Για να πάμε πιο πίσω, το πρώτο αρχαίο αθηναϊκό τον Κέκροπα, το αργολικό την Ηρα, της Μεσοποταμίας συγκεκριμένους άρχοντες-βασιλιάδες και πάει λέγοντας… Τα χρονολόγια και τα ημερολόγια μοιάζουν ουδέτερα, α-πολιτικά, αλλά σε τελευταία ανάλυση δεν είναι τέτοια. Ο δεσμός ανάμεσα στον χρόνο και την όποια εξουσία είναι τόσο παλιός όσο και τα συστήματα μέτρησης του χρόνου από τα συστήματα εξουσίας. «Ελαβε το ημερολόγιο…», έλεγαν οι αρχαίοι Κινέζοι, όταν ήθελαν να πουν ότι κατέκτησαν μια περιοχή. Οι… ρίζες Ο 11ος ρωμαϊκός μήνας Ιανός Η καθιέρωση και η γενίκευση της 1ης Ιανουαρίου είναι σχετικά πρόσφατη. Ευρύτερα αποδεκτή έγινε μόλις τον προηγούμενο αιώνα και αμφισβητήθηκε αρκετές φορές στη διάρκειά του. Το παράδοξο είναι ότι δεν αντιστοιχεί ακριβώς σε κάποιο αστρονομικό φαινόμενο. Οπως, λόγου χάρη, στη χειμερινή ισημερία (22 Δεκεμβρίου), όταν η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει και η νύχτα να υποχωρεί. Ούτε, φυσικά, στα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου), ημερομηνία από την οποία ξεκινά η χρονολόγηση και, φυσιολογικά, τότε ακριβώς έπρεπε ν αρχίζει να μετρά η νέα χρονιά. Παρ όλα αυτά, ως αρχή του πολιτικού έτους ίσχυε πριν από την καθιέρωση του παλιού Ιουλιανού ημερολογίου (μέσα 1ου π.Χ. αιώνα), συνεχίστηκε μ αυτό και διατηρήθηκε στο ισχύον Γρηγοριανό. Αν και το μόνο αστρονομικό γεγονός είναι ότι απλώς τότε η Γη βρίσκεται στο περιήλιο της τροχιάς της (το πλησιέστερο σημείο στον ήλιο). Το δεδομένο, όμως, αυτό δεν φαίνεται να έχει παίξει ρόλο στην εξίσωση Πρωτοχρονιά=1 Ιανουαρίου. Οι ρίζες της καθιέρωσης βρίσκονται μάλλον στην αρχαία Ρώμη και ειδικά στο ημερολόγιο του Νουμά -διαδόχου του Ρωμύλου. Σε αυτόν αποδίδεται η προσθήκη του Ιανουαρίου στο δεκάμηνο τότε ρωμαϊκό ημερολόγιο. Ως 11ος μήνας αφιερώθηκε στον Ιανό, ο οποίος, εκτός των άλλων, θεωρούνταν και θεός κάθε αρχής. Με τη διάσταση αυτή ήταν ζήτημα χρόνου ο τελευταίος μήνας να γίνει πρώτος και η πρώτη μέρα του Πρωτοχρονιά. Γύρω στο 150 π.Χ. η έναρξη του ρωμαϊκού πολιτικού έτους θα τοποθετηθεί επισήμως κατά τον Ιανουάριο. Φαίνεται ένας από τους λόγους ήταν πως στις καλένδες του (αρχές του μήνα) ορκίζονταν οι άρχοντες (ετήσιοι ύπατοι, πραίτορες). Στις τελετές που ακολουθούσαν και συνεχίστηκαν από τους μετέπειτα αυτοκράτορες, πολλοί ειδικοί εκτιμούν ότι έχουν τις ρίζες τους τα σύγχρονα κάλαντα, αλλά και τα «δώρα» των Χριστουγέννων…Παρά τις βαθιές ρίζες της η 1η Ιανουαρίου μόλις μετά τον 10ο αιώνα, βαθμιαία και αργόσυρτα, θα αρχίσει να καθιερώνεται στην Ευρώπη ως η αρχή του πολιτικού έτους. Το μπέρδεμα με το έτος γέννησης του Χριστού Η χρονιά της γέννησης Σύμφωνα 

με το σημερινό γενικευμένο σύστημα χρονολόγησης ο Χριστός δεν γεννήθηκε το 1 μ.Χ. ή το έτος 0 (μηδέν). Οι υπολογισμοί, εφόσον ισχύουν όσα παραδίδουν οι Ευαγγελιστές, τοποθετούν τη γέννηση μεταξύ του 4 και 6 μ.Χ. Το σκεπτικό Το εκκλησιαστικό σκεπτικό για τον καθορισμό του πρώτου χριστιανικού έτους ήταν το εξής: Η σύλληψη-ενσάρκωση του Ιησού έγινε την 25η Μαρτίου και άρα η επομένη 1η Ιανουαρίου ισούται με την πρώτη μέρα του 2 μ.Χ. Το υπολογιστικό λάθος Το λάθος του μοναχού Διονυσίου ήταν ότι δεν «μέτρησε» κατά τους υπολογισμούς του για τον καθορισμό της γέννησης του Χριστού το έτος μηδέν. Τον καιρό του και αργότερα ο λάθος υπολογισμός του δεν είχε κάποια πρακτική σημασία. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΑΛΑΛΟΥΜ Ταξίδι στον… χρόνο κατά τον Μεσαίωνα Δεν είναι και τόσο μακρινή η εποχή, με αστρονομικά μέτρα, που ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, μπορούσες να ξεκινήσεις μια χρονιά από ένα μέρος και, ύστερα από πολλές μέρες, να φτάσεις σ’ ένα άλλο την προηγούμενη χρονιά! Ετσι, για παράδειγμα, ένας έμπορος που αναχωρούσε την 1η Μαρτίου του 1250 από τη Βενετία, φθάνοντας στη Φλωρεντία βρισκόταν το 1249. Συνεχίζοντας, μάλιστα, την πορεία του προς την Πίζα βρισκόταν στο 1251! Το ταξίδι στο… παρελθόν ή το μέλλον, κατά το Μεσαίωνα, δεν οφειλόταν, φυσικά, σε κάποια «μηχανή του χρόνου». Αλλά στα ανόμοια ημερολόγια που ίσχυαν την ίδια εποχή σε διαφορετικές περιοχές. Αλλού στην ιταλική χερσόνησο η χρονιά άρχιζε την 1η Ιανουαρίου, αλλού την 1η ή και την 25η Μαρτίου. Το ίδιο συνέβαινε σε πανευρωπαϊκή και πολύ περισσότερο σε παγκόσμια κλίματα. Στην Ισπανία και τη Γερμανία του Μεσαίωνα το έτος άρχιζε τα Χριστούγεννα, ενώ στη Γαλλία για ένα διάστημα την 1η Απριλίου… Αλλά και στη βυζαντινή Κωνσταντινούπολη, που ενδιαφέρει περισσότερο στα «καθ ημάς», η Πρωτοχρονιά οριζόταν διαφορετικά. Τοποθετούνταν την 1η Σεπτεμβρίου, αν και την πρωτομηνιά (καλένδες, νουμηνίες – νεομηνίες) του Ιανουαρίου γίνονταν παραδοσιακά λαϊκά πανηγύρια. Συνεχίζονταν, έτσι, οι αντίστοιχες ρωμαϊκές εκδηλώσεις, που αντανακλούσαν παλιότερες θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι οποίες σχετίζονταν με το χειμερινό ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου). Μεταθέσεις… Στην Αγγλία η Πρωτοχρονιά ακολουθούσε άλλους ρυθμούς. Μέχρι τον 14ο αιώνα τοποθετούνταν την 25η Δεκεμβρίου. Μετά και μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα μετατέθηκε την 25η Μαρτίου. Η τελευταία, όπως και η 1η Μαρτίου, οριζόταν για μεγάλα διαστήματα και από πολλούς Ευρωπαίους ως Πρωτοχρονιά. Ο ορισμός αυτός είχε κάποια λογική, αφού ο Μάρτιος είναι ο μήνας της εαρινής ισημερίας (21 Μαρτίου εξίσωση της ημέρας με τη νύχτα). Είχε, επίσης, τη λογική της και η θέσπιση της Πρωτοχρονιάς την 1η Σεπτεμβρίου. Η ημερομηνία ήταν ταυτισμένη με το άνοιγμα και την αναθεώρηση των φορολογικών καταλόγων και από την εποχή ακόμη του Μ. Κωνσταντίνου άρχιζε να μετρά τότε το πολιτικό έτος των Βυζαντινών. Αυτή η «αρχή της Ινδίκτου» (δεκαπενταετές σύστημα μέτρησης του χρόνου) θα υιοθετηθεί από την Εκκλησία και θα αποτελέσει την αφετηρία του εκκλησιαστικού έτους. Η έναρξη της νέας χρονιάς, λοιπόν, είτε για το πολιτικό είτε για το εκκλησιαστικό ημερολόγιο στο χριστιανικό κόσμο, δεν οριζόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο από τους ίδιους λαούς την ίδια εποχή. Πολύ περισσότερο δεν συνέβαινε αυτό σε όλους τους λαούς σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Ακόμη και σήμερα, άλλωστε, μουσουλμάνοι, εβραίοι και άλλες πολλές ομάδες έχουν τη δική τους Πρωτοχρονιά. Κοινός, όμως, παρανομαστής, ανεξαρτήτως συγκεκριμένης ημερομηνίας, είναι ο εορτασμός της νέα χρονιάς παντού και σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου. Η προσδοκία για καλύτερες μέρες. 

Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη

* Αρχαϊκή και κλασική Ελλάδα: Τα διάφορα ελληνικά ημερολόγια έχουν διαφορετικές πρωτοχρονιές, σύμφωνα με αντίστοιχες φυσικο-θρησκευτικές γιορτές (θερινό ή χειμερινό ηλιοστάσιο, εαρινή ή φθινοπωρινή ισημερία).

* Μέσα 2ου π.Χ.: Καθιερώνεται η 1η Ιανουαρίου ως έναρξη του πολιτικού ρωμαϊκού έτους, που συμπίπτει με τις γιορτές για το χειμερινό ηλιοστάσιο και τα Σατουρνάλια. * Μέσα 1ου π.Χ.: Το Ιουλιανό ημερολόγιο διατηρεί την Πρωτοχρονιά κατά την 1η Ιανουαρίου. Χριστιανική εποχή

* 4ος αιώνας: Από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου το έτος στην αυτοκρατορία ξεκινά την 1η Σεπτεμβρίου. Διατηρούνται τα προϋπάρχοντα λαϊκά πανηγύρια και οι γιορτές κατά τις καλένδες-νεομηνίες του Ιανουαρίου.

* Πρώτοι μεταχριστιανικοί αιώνες: Η χριστιανική εκκλησία θεωρεί αρχή του έτους τον Ευαγγελισμό (25 Μαρτίου). Αργότερα καταδικάζει ως ειδωλολατρική την Πρωτοχρονιά της 1ης Ιανουαρίου. Το εκκλησιαστικό έτος αρχίζει από την 1η Σεπτεμβρίου. Νέα και νεότερη περίοδος

* Τέλη 16ου αιώνα: Μαζί με την εισαγωγή του νέου (Γρηγοριανού) ημερολογίου ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ καλεί τους χριστιανούς να υιοθετήσουν ως Πρωτοχρονιά την 1η Ιανουαρίου.

* 17ος -19ος αιώνας: Η Ευρώπη γιορτάζει πολλές και διαφορετικές πρωτοχρονιές, ενώ ο κόσμος ακόμη περισσότερες.

* Οι διάφορες παραδόσεις δύσκολα εγκαταλείπονται.

* Αρχές 20ού αιώνα: Γενίκευση του γιορτασμού της Πρωτοχρονιάς την 1η Ιανουαρίου, με παράλληλη διατήρηση δύο δεκάδων άλλων βασικών ημερολογίων. (εφ. ελευθεροτυπία)

Read more

Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στην Ελλάδα

Στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες κόβουν τη βασιλόπιτα αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Σε μερικές όμως, περιοχές της Ελλάδας η Βασιλόπιτα κόβεται στο μεσημεριανό τραπέζι, ανήμερα του Αγίου Βασιλείου την 1η Ιανουαρίου. Όποτε πάντως και αν κοπεί, ακολουθείται το ίδιο εθιμοτυπικό: Ο νοικοκύρης την σταυρώνει τρεις φορές με ένα μαχαίρι και μετά αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο είναι του Χριστού, το δεύτερο της Παναγίας, το τρίτο του Αγίου Βασιλείου, το τέταρτο του σπιτιού και ακολουθούν τα κομμάτια των μελών της οικογένειας με σειρά ηλικίας.

Χαρτοπαιξία

Αγαπημένο έθιμο των Ελλήνων τις μέρες της Πρωτοχρονιάς είναι να δοκιμάζουν την τύχη τους. Εκτός από το κρατικό Λαχείο, υπάρχει επίσης η χαρτοπαιξία και τα ζάρια σε καφενεία, λέσχες και σπίτια. 

Στα σπίτια είναι έθιμο να παίζονται χαρτιά το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά συνήθως είναι χαμηλά, τέτοια που να προσφέρουν απλά μια φιλική διασκέδαση χωρίς να στενοχωρούν τους χαμένους.

Πυροτεχνήματα

Τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερωθεί τα πυροτεχνήματα στις κεντρικές πλατείες των πόλεων. Είναι με ευθύνη και διοργάνωση των δημοτικών αρχών που επίσης φροντίζουν για τον εορταστικό στολισμό των πόλεων, αλλά και τη διοργάνωση μουσικών εκδηλώσεων για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. 

Το Ποδαρικό

Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα σχετικά με το ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους, δηλαδή ποιος θα μπει πρώτος στο σπίτι τους τον καινούριο χρόνο. 

Έτσι, από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό. Πολλές φορές προτιμούν ένα μικρό παιδί για να κάνει ποδαρικό, γιατί τα παιδιά είναι αθώα και στην καρδιά τους δεν υπάρχει η ζήλια και η κακία.

Η Καλή Χέρα

Συνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό σαν δώρο σε παιδιά που θα επισκεφτούν κάποιο σπίτι την Πρωτοχρονιά. Συνήθως πρόκειται για τα εγγόνια ή τα ανίψια. Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η «καλή χέρα» ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μιας κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιχνίδια. 

Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.

Οι Κολώνιες

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το βράδυ, οι κάτοικοι της πόλης γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του Νέου Χρόνου κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας μπουκάλια με κολώνια και ραίνουν ο ένας τον άλλο τραγουδώντας: « Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς».

Στις Κυκλάδες θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές.

Κρεμύδα για Γούρι

Το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμύδα (Scilla maritima) είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο, που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή. Ακόμα και να το βγάλεις απ' τη γη και να το κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι' αυτό την Πρωτοχρονιά κρεμούν σκυλοκρέμμυδο στα σπίτια τους. 

Το ρόδι

Το ρόδι είναι σύμβολο αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κρεμούσαν στο κάθε σπίτι, από το φθινόπωρο, ένα ρόδι. Μετά τη Μεγάλη Λειτουργία της Πρωτοχρονιάς το πετούσαν με δύναμη στο κατώφλι για να σπάσει σε χίλια κομμάτια κι έλεγαν: «Χρόνια Πολλά! Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!». 

Το σφάξιμο του χοίρου

Ένα παλιό έθιμο, που η πρόοδος και οι σύγχρονες ευκολίες το έχουν σβήσει, είναι το σφάξιμο του χοίρου. Κάθε οικογένεια μεγαλώνει στην αυλή του σπιτιού ένα χοίρο για να το σφάξει τις μέρες των γιορτών. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς η νοικοκυρά έβραζε σ' ένα καζάνι πολύ νερό. 

Ο χασάπης με τη βοήθεια και άλλων αντρών έσφαζε το χοίρο. Μετά το σφάξιμο και το καθάρισμα του από τις τρίχες με κοχλαστό νερό, έσχιζαν το χοίρο και τον χώριζαν σε κομμάτια: κεφάλι, πόδια, έντερα, χοιρομέρια κλπ.

Την ουροδόχο κύστη, τη «φούσκα» του χοίρου την καθάριζαν, τη φούσκωναν και την έδιναν στα παιδιά για να παίξουν. Τα έντερα τα έπλεναν καλά και τα έβαζαν στο ξύδι. Ψιλοκομμένα κομμάτια κρέας χοίρου τα έβαζαν για οχτώ μέρες στο κρασί και στη συνέχεια γέμιζαν μ' αυτά τα έντερα φτιάχνοντας τα λουκάνικα. 

Τα λουκάνικα και τα κρέατα του χοίρου αφού τα κρέμαγαν σε ένα κοντάρι, τα κάπνιζαν σε φωτιά από σχοινιές, μερσινιές και ξισταρκές για να στεγνώσουν. Μετά τα κρεμούσαν στον ήλιο για να ξεραθούν καλά. Από το κρέας του χοίρου έτρωγαν όλο το χρόνο.

Διασκέδαση

Όλη την περίοδο των γιορτών ο κόσμος βγαίνει περισσότερο τα βράδια κι η κίνηση στα μπαρ και τα κλαμπ είναι αυξημένη. Ειδικά το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς γίνεται το αδιαχώρητο μετά τα μεσάνυκτα κι η κίνηση στους δρόμους είναι τέτοια που τα αυτοκίνητα προχωρούν σημειωτόν. Η διασκέδαση συνεχίζεται μέχρι την ανατολή του ήλιου.

Zougla.gr

Read more

Όλα όσα δεν ξέρετε για το έθιμο του “ποδαρικού”!

Είναι πολύ παλιό!

Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα για το ποιος θα μπει πρώτος στο σπίτι τους τη νέα χρονιά, δηλαδή θα κάνει ποδαρικό. Έτσι, από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό.

Μόλις μπει στο σπίτι τον βάζουν να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί μέσα στο σπίτι στη διάρκεια του καινούργιου χρόνου. Η νοικοκυρά φιλεύει τον άνθρωπο που κάνει ποδαρικό για το καλό του χρόνου. Συνήθως, του δίνει μήλα ή καρύδια και μία κουταλιά γλυκό κυδώνι ή ότι άλλο γλυκό έχει φτιάξει για τις γιορτές.

Στην Αμοργό φροντίζουν να μπει πρώτος κάποιος από το ίδιο το σπίτι, όταν γυρίζουν από την εκκλησία. Κρατώντας ένα εικονισματάκι στο χέρι, μπαίνει δύο βήματα μέσα, λέγοντας: «Μέσα καλό». Γυρίζει μετά πίσω και λέει: «Όξω κακό». Αυτό επαναλαμβάνεται τρεις φορές. Τέλος, λέγοντας πάλι «Μέσα καλό», ρίχνει ένα ρόδι για να σπάσει μέσα στο σπίτι και μπαίνει με ευχές για καλή χρονιά.

Το έθιμο του «ποδαρικού» είναι πολύ παλαιό. Είναι χαρακτηριστικοί οι λόγου του επισκόπου Νύσσης Γρηγορίου για τους Βυζαντινούς, ότι την Πρωτοχρονιά «δεξιάς τινας συντυχίας επετήδευον», δηλαδή να συναντήσουν ή να δεχθούν στο σπίτι τους πρόσωπο που, όπως νόμιζαν, θα τους έφερνε ευτυχία.

Read more

Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι ένα καμουφλαρισμένο ερωτικό ραβασάκι!

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνουν τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς; Γιατί άραγε ο Άη Βασίλης δεν μας καταδέχεται; Ποιο είναι αυτό το παλικάρι που θέλει να το δούμε κι εμείς; Γιατί ενώ ο Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία, υπάρχει και μια αρχόντισσα κυρία στον επόμενο στίχο; 

Να, μια εύθυμη και ενδιαφέρουσα εκδοχή για την προέλευση αυτών των στίχων που μπορεί όλες και όλοι να τραγουδάμε από παιδιά αλλά οι περισσότεροι δεν τους καταλαβαίνουμε! Τα κάλαντα, σύμφωνα με αυτή την εκδοχή που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο, είναι ένα μεσαιωνικό καμουφλαρισμένο ερωτικό ραβασάκι. 

Την περίοδο του μεσαίωνα λοιπόν, οι φτωχοί απαγορευόταν να απευθύνουν τον λόγο στους ευγενείς. Είθισται ωστόσο στους ευγενικούς κύκλους να επιτρέπουν στους απλούς χωρικούς να τους απονείμουν ευχές για ττις γιορτές. Έτσι, ένας νεαρός, τρελά ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα άρπαξε την ευκαιρία για να εκφράσει τα αισθήματά του στην αγαπημένη του. Σκέφτηκε κάτι πολύ έξυπνο! Της τραγουδούσε τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς, βάζοντας έναν στίχο με ευχές και έναν που να απευθυνόταν σε εκείνη. 

Αρχημηνιά και Αρχή χρονιά – 

Ψηλή μου δένδρολιβανιά ξεστομίζει για την λυγερόκορμη ευγενή που του έχει πάρει το μυαλό.

Κι αρχή καλό μας χρόνος

εκκλησιά μετ\' άγιος θόλος, λέει ο νεαρός για το κωνικό ψηλό καπέλο που φορούσαν οι γυναίκες της καλής κοινωνίας εκείνη την εποχή.

Άγιος Βασίλης έρχεται

και δεν μας καταδέχεται, άδει με παράπονο για την ακατάδεκτη ματιά της αγαπημένης του.

Από την Καισαρεία

συ \'σαι αρχόντισσα κυρία, αναφέρει αναγνωρίζοντας την διαφορά τάξης που τους χωρίζει

Βαστάει κόλλα και χαρτί

ζαχαροκάντυο ζυμωτή λέει για να την παρομοιώσει με την πιο μεγάλη γλυκιά απόλαυση

χαρτί και καλαμάρι

δες και εμε, δες και εμέ το παλικάρι, κλείνει με την παράκληση να του ρίξει μια ματιά.

Δεν θα μάθουμε ποτέ την κατάληξη της ερωτικής ιστορίας, όπως άλλωστε δεν θα μάθουμε ποτέ αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο. Οι στίχοι όμως, με αυτή την ιστορία, αποκτούν άλλη υπόσταση και νόημα! 

http://www.tlife.gr

Read more

Ευτυχισμένο το 2016, Καλή Χρονιά σε Όλους!

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

ψηλή μου δεντρολιβανιά

κι αρχή καλός μας χρόνος

εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός

άγιος και Πνευματικός,

στη γη να περπατήσει

και να μας καλοκαρδίσει.

Αγιος Βασίλης έρχεται,

και δεν μας καταδέχεται,

από την Καισαρεία,

συ’ σαι αρχόντισσα κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί

ζαχαροκάρνο, ζυμωτή

χαρτί και καλαμάρι

δες και με-δες και με το παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε,

τη μοίρα του την έλεγε

και το χαρτί-και το χαρτί ομίλει

Άγιε μου-άγιε μου καλέ Βασίλη.

https://youtu.be/1E0wiw4LRcI

Read more