Διαφορά νοοτροπίας...

Γράφει ο «Μέσος Έλληνας»

Στα πεζοφάναρα της Γερμανίας

Πριν είκοσι περίπου χρόνια βρέθηκα κάποια στιγμή σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας. Ήτανε η πρώτη φορά που ταξίδευα εκτός Ελλάδας. Η νοοτροπία μου; Εντελώς φυσιολογική, κλασικός “Ελληνάρας”.

Κάποια στιγμή βρέθηκα μόνος μου –χωρίς να συνοδεύομε από άλλους Έλληνες- στο εμπορικό κέντρο της μικρής αυτής πόλης. Αφού έκανα τα ψώνια μου, πήρα το δρόμο για το μέρος που έμενα. Σε λίγο έφτασα σε ένα δρόμο όπου υπήρχαν φανάρια για πεζούς. Στο σημείο αυτό έφτασα μαζί με περίπου δέκα-είκοσι Γερμανούς, που κι’ αυτοί θέλανε να διασχίσουνε κάθετα το οδόστρωμα. Το χρώμα του σηματοδότη για τους πεζούς ήτανε κόκκινο. Εγώ κοίταξα αριστερά, κοίταξα δεξιά και αφού είδα ότι από καμιά κατεύθυνση δεν ερχότανε οχήματα, ξεκίνησα και διέσχισα το δρόμο. Φτάνοντας στην άλλη πλευρά του δρόμου, διαπίστωσα, πως κανένας απ’ τους υπόλοιπους δεν με ακολούθησε και όλοι τους περίμεναν να ανάψει ο πράσινος σηματοδότης για να περάσουν απέναντι. Γύρισα και τους είδα να με κοιτάζουν με ένα υποτιμητικό βλέμμα και ένοιωσα ένα αίσθημα ντροπής να με κυριεύει.

Έμεινα άλλα δύο χρόνια στη Γερμανία· ποτέ δεν ξαναπέρασα με κόκκινο.

Read more

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙK(ΟΙ)

Γράφει ο "okalosomylos"

Εμπνεόμενοι από το θέατρο σκιών σκεφτήκαμε να πραγματοποιήσουμε μια σειρά δημοσκοπήσεων, με θέμα “Καραγκιόζης και πολιτικοί”. Γι’ αυτή την δημοσκόπηση θα δανειστούμε τις φιγούρες του θεάτρου σκιών και θα αντιστοιχίσουμε με κάθε μία απ’ αυτές, έναν εν ενεργεία πολιτικό. Θα ξεκινήσουμε από τον πιο γνωστό ήρωα του θεάτρου σκιών, τον γνωστό Καραγκιόζη.

Εσείς αν ήσασταν καραγκιοζοπαίχτες σε ποιόν πολιτικό θα δίνατε το ρόλο του Καραγκιόζη;

Ο Καραγκιόζης

Είναι ο ιδανικός τύπος του φτωχού Έλληνα, του τόσο φτωχού που έχει πια απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Είναι αγαθός, σκληρός καμιά φορά στ' αστεία του, αλλά καλόκαρδος στο βάθος. Γεμάτος τεμπελιά και αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση ν' ανακατεύεται σε όλα. Τον ενδιαφέρει κάθε τι που γίνεται γύρω του, όλους τους πειράζει και τους κοροϊδεύει και προ πάντων τον ίδιο τον εαυτό του. Το χέρι του είναι εξαιρετικά ευκίνητο και υπερβολικά μακρύ, για σκηνικούς λόγους, για να μπορεί να ξύνει την πλάτη του και το κεφάλι του ή για να χειρονομεί. Επίσης έχει συμβολική σημασία γιατί εκπροσωπεί το έξυπνο πνεύμα του. Καρπαζώνει προθυμότατα, δέρνει αλλά και δέρνεται. Είναι ευφυολόγος, ετοιμόλογος και αστείος, ποτέ όμως γελοίος. Δεν είναι ταπεινός, ούτε όταν δέρνεται. Το δέχεται κι αυτό σαν μια κακοτυχία του και σαν συνέπεια της κακοκεφαλιάς του, με την ίδια εύθυμη εγκαρτέρηση και το ίδιο ειρωνικό του κέφι.

Read more