Από το Blogger.

E-mail επικοινωνίας: kanapedatosblogspot@yahoo.gr

Έλληνες που αξίζει να γνωρίσουμε-Ρόκκος Χοϊδάς

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Γράφει ο “okalosomylos”

Με το παρακάτω θέμα εγκαινιάζουμε μια σειρά αναρτήσεων που θα ακολουθήσουν και θα παρουσιάζουν πρόσωπα της Ελληνικής Ιστορίας, άγνωστα στο ευρύ Ελληνικό κοινό, που αξίζει όμως να γνωρίσει.
Το πρώτο μας θέμα παρουσιάζει τον Κεφαλλονίτη Ρόκκο Χοϊδά, που η ζωή του έγινε τηλεοπτικό σήριαλ και το έδειξε η κρατική τηλεόραση την περίοδο 1982-1983.
Ποτέ από την μνήμη μου δεν πρόκειται να σβηστεί η περιγραφή του Φρέντυ Γερμανού στο βιβλίο του «Γυναίκα από βελούδο». Στη συνεδρίαση της Βουλής που ακολούθησε μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά του Χοϊδά, ο Πρωθυπουργός Τρικούπης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το ζήτημα. Ανακοινώνει από το προεδρείο της Βουλής: «σήμερα έγινε απόπειρα δολοφονίας, έξω από την Βουλή, κατά του Βουλευτή Ρόκκου Χοϊδά, από οπαδούς του Δηλιγιάννη». Ο Χοϊδάς σηκώνεται τότε από τη θέση του και ανταπαντά: «θα μπορούσε, να ήτανε και δικοί σας οπαδοί Κύριε Τρικούπη»

«Του αδικημένου η πικρή κραυγή
στο στήθος μου μαχαίρι
το δίκαιο αγώνα έκοψε
κάποιου προδότη χέρι»

Ο Ρόκκος Χοϊδάς (1830-1890) ήταν δικαστικός, βουλευτής και γνωστός κυρίως για τους αγώνες του ενάντια στη μοναρχία.
Γεννήθηκε στη Κεφαλλονιά και ήταν γιος ιερολοχίτη, γόνου παλαιάς αρχοντικής οικογένειας της Κεφαλλονιάς που στα 1500 εγκαταστάθηκε στο νησί προερχόμενη από την Κρήτη. Το 1593 η οικογένεια εγγράφηκε στο Libro d'oro. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο, φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του αντιεισαγγελέα Εφετών.
Το 1875 σε μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας του λαού στην πλατεία Συντάγματος για τις αυθαιρεσίες της κυβέρνησης Βούλγαρη, ο Μεσολογγίτης βουλευτής Στάικος εξύβρισε το συγκεντρωμένο λαό με αποτέλεσμα την επέμβαση υπέρ του λαού του Χοϊδά, ο οποίος από την θέση του εισαγγελέα εφετών προέβαλε τις φιλελεύθερες ιδέες του. Τελικά η φιλονικία κατέληξε σε μονομαχία, στην οποία ο Στάικος τον πυροβόλησε στον πνεύμονα. Επί ένα μήνα χαροπάλευε ενώ πλήθος κόσμου ήταν συγκεντρωμένο καθημερινά έξω από την οικία του. Η βασιλική αυλή για να προλάβει τις αναταραχές του πρότεινε να σταλεί με υποτροφία από το παλάτι η κόρη του, Πηνελόπη, για σπουδές στην Ελβετία και στη συνέχεια να διοριστεί κυρία επί των τιμών της βασίλισσας. Ο Χοϊδάς όμως αρνήθηκε, κερδίζοντας την εκτίμηση των ομοϊδεατών του και παράλληλα το μένος των φιλομοναρχικών.
Στις 18 Ιουλίου του 1875 εκλέχτηκε βουλευτής Κραναίας Κεφαλληνίας και το 1883 βουλευτής Αττικής. Κατα τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας διακρίθηκε για τις ρητορικές του ικανότητες αλλά κυρίως για την αντίθεσή του προς την Βασιλεία. Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, κυρίως στις προεκλογικές του περιοδείες, από διαφόρους παρακρατικούς μηχανισμούς έχοντας ως αποτέλεσμα να μην εκλέγεται πάντα βουλευτής. Το 1885 παραιτήθηκε οριστικά από το βουλευτικό αξίωμα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του που πραγματοποιήθηκε στις σκάλες της Βουλής με κύριο οργανωτή τον αστυνόμο Κοκκινόπουλο. Η παραίτηση του όμως δεν έγινε αποδεκτή, που όμως παρ' όλα αυτά δεν επανήλθε στη Βουλή, συνεχίζοντας έτσι τους δημοκρατικούς του αγώνες έξω από την αίθουσα του κοινοβουλίου. Τον ίδιο χρόνο ίδρυσε με τον Καλαβρυτινό βουλευτή Οικονόμου το Λαϊκό κόμμα, το οποίο διαλύθηκε σύντομα ενώ στήριξε δημοκρατικούς συλλόγους όπως τον «Δημοκρατικό Σύλλογο των Πατρών» και τον «Σοσιαλιστικό Σύνδεσμο» του Σταύρου Καλλέργη. Έπειτα συνεργάστηκε με τον Κλεάνθη Τριανταφύλλου στην έκδοση του πολιτικοσατιρικού περιοδικού «Ραμπαγάς». Η ιδεολογία του ήταν αντίθετη με αυτή του Τρικούπη με αποτέλεσμα να έρθουν σε ρήξη. Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1888, αν και γνώστης των άρθρων του ισχύοντος τότε Συντάγματος της Ελλάδος, δημοσίευσε δύο άρθρα του στην εφημερίδα Ραμπαγά, τα οποία θεωρήθηκαν υβριστικά για τον Βασιλιά Γεώργιο Α΄ και τον διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο. Τότε ο Χοϊδάς συνελήφθη, κατόπιν και πιθανής συναίνεσης του αρθρογράφου του «Τις πταίει;», εκείνης της εποχής, πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, και οδηγήθηκε σε δίκη στην Άμφισσα, όπου τον Μάιο του 1889 μετά από μία απολογία που διήρκεσε 24 ώρες, κατά την οποία κατηγόρησε δριμύτατα τους αυλοκόλακες και τα βασιλικά κόμματα της εποχής, καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση και οδηγήθηκε στις φυλακές της Χαλκίδας. Λέγεται ότι ο Τρικούπης τον ενημέρωσε ότι θα του δινόταν χάρη αν προηγουμένως δήλωνε πίστη στο Σύνταγμα. Ο Χοϊδάς όμως θεώρησε την πρόταση εξευτελιστική και αρνήθηκε την αποδοχή της όπου και παρέμεινε ένα χρόνο εσώκλειστος στις φυλακές μέχρι τις 15 Μαΐου του 1890, οπότε και απεβίωσε από υποτροπή της παλιάς του πληγής εξαιτίας των κακουχιών της φυλακής. Μερικοί υποστήριξαν ότι αυτοκτόνησε, κάτι το οποίο δεν αποδείχτηκε.

Πηγή: Βικιπαίδια

Διαφορά νοοτροπίας...

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Γράφει ο «Μέσος Έλληνας»

Στα πεζοφάναρα της Γερμανίας

Πριν είκοσι περίπου χρόνια βρέθηκα κάποια στιγμή σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας. Ήτανε η πρώτη φορά που ταξίδευα εκτός Ελλάδας. Η νοοτροπία μου; Εντελώς φυσιολογική, κλασικός “Ελληνάρας”.

Κάποια στιγμή βρέθηκα μόνος μου –χωρίς να συνοδεύομε από άλλους Έλληνες- στο εμπορικό κέντρο της μικρής αυτής πόλης. Αφού έκανα τα ψώνια μου, πήρα το δρόμο για το μέρος που έμενα. Σε λίγο έφτασα σε ένα δρόμο όπου υπήρχαν φανάρια για πεζούς. Στο σημείο αυτό έφτασα μαζί με περίπου δέκα-είκοσι Γερμανούς, που κι’ αυτοί θέλανε να διασχίσουνε κάθετα το οδόστρωμα. Το χρώμα του σηματοδότη για τους πεζούς ήτανε κόκκινο. Εγώ κοίταξα αριστερά, κοίταξα δεξιά και αφού είδα ότι από καμιά κατεύθυνση δεν ερχότανε οχήματα, ξεκίνησα και διέσχισα το δρόμο. Φτάνοντας στην άλλη πλευρά του δρόμου, διαπίστωσα, πως κανένας απ’ τους υπόλοιπους δεν με ακολούθησε και όλοι τους περίμεναν να ανάψει ο πράσινος σηματοδότης για να περάσουν απέναντι. Γύρισα και τους είδα να με κοιτάζουν με ένα υποτιμητικό βλέμμα και ένοιωσα ένα αίσθημα ντροπής να με κυριεύει.

Έμεινα άλλα δύο χρόνια στη Γερμανία· ποτέ δεν ξαναπέρασα με κόκκινο.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙK(ΟΙ)

Γράφει ο "okalosomylos"

Εμπνεόμενοι από το θέατρο σκιών σκεφτήκαμε να πραγματοποιήσουμε μια σειρά δημοσκοπήσεων, με θέμα “Καραγκιόζης και πολιτικοί”. Γι’ αυτή την δημοσκόπηση θα δανειστούμε τις φιγούρες του θεάτρου σκιών και θα αντιστοιχίσουμε με κάθε μία απ’ αυτές, έναν εν ενεργεία πολιτικό. Θα ξεκινήσουμε από τον πιο γνωστό ήρωα του θεάτρου σκιών, τον γνωστό Καραγκιόζη.
Εσείς αν ήσασταν καραγκιοζοπαίχτες σε ποιόν πολιτικό θα δίνατε το ρόλο του Καραγκιόζη;
Ο Καραγκιόζης
Είναι ο ιδανικός τύπος του φτωχού Έλληνα, του τόσο φτωχού που έχει πια απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Είναι αγαθός, σκληρός καμιά φορά στ' αστεία του, αλλά καλόκαρδος στο βάθος. Γεμάτος τεμπελιά και αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση ν' ανακατεύεται σε όλα. Τον ενδιαφέρει κάθε τι που γίνεται γύρω του, όλους τους πειράζει και τους κοροϊδεύει και προ πάντων τον ίδιο τον εαυτό του. Το χέρι του είναι εξαιρετικά ευκίνητο και υπερβολικά μακρύ, για σκηνικούς λόγους, για να μπορεί να ξύνει την πλάτη του και το κεφάλι του ή για να χειρονομεί. Επίσης έχει συμβολική σημασία γιατί εκπροσωπεί το έξυπνο πνεύμα του. Καρπαζώνει προθυμότατα, δέρνει αλλά και δέρνεται. Είναι ευφυολόγος, ετοιμόλογος και αστείος, ποτέ όμως γελοίος. Δεν είναι ταπεινός, ούτε όταν δέρνεται. Το δέχεται κι αυτό σαν μια κακοτυχία του και σαν συνέπεια της κακοκεφαλιάς του, με την ίδια εύθυμη εγκαρτέρηση και το ίδιο ειρωνικό του κέφι.

Σιδερόφρακτη Δημοκρατία

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Γράφει ο "okalosomylos"



Δυστυχώς σήμερα η Δημοκρατία μας πληγώθηκε για μία φορά ακόμα. Για να πραγματοποιηθούν οι παρελάσεις ανά την Ελλάδα, χρειάστηκε παρουσία έντονης Αστυνομικής δύναμης, τόνοι σιδήρου και χιλιάδες μέτρα σκοινιού. Και παρόλα αυτά υπήρξαν πόλεις στην επαρχία, που οι παρελάσεις ματαιώθηκαν. Μικρές ομάδες πολιτών προσπάθησαν είτε να παρελάσουν με πανό και συνθήματα διαμαρτυρίας από την εξέδρα των επισήμων, είτε να ματαιώσουν τις παρελάσεις με το έτσι θέλω. Αυτό, ανεξάρτητα αν στην εξέδρα των επισήμων βρίσκονταν πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής ή όχι.
Καταλαβαίνω την αγανάκτηση του κόσμου, καταλαβαίνω τις αυθόρμητες αντιδράσεις, καταλαβαίνω την αποστροφή τους προς τα πολιτικά πρόσωπα, εδώ όμως πρόκειται για κάτι άλλο. Για την προσπάθεια κάποιων οργανωμένων ομάδων να παρασύρουν το πλήθος σε κατευθυνόμενες αντιδράσεις, προκείμενου να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοπούς. Να δημιουργήσουν έναν όχλο, που θα κατευθύνουν αυτές οι μικρές συγκροτημένες ομάδες. Σήμερα αυτό σε μεγάλο ποσοστό αποφεύχθει. Με τι κόστος όμως; Με χιλιάδες πάνοπλους Αστυνομικούς, πόλεις με οδοφράγματα, τρομαγμένους γονείς και φοβισμένους πολίτες.
Η Δημοκρατία πληγώθηκε για ακόμα μια φορά. Πόσες πληγές αντέχει ακόμα πριν πεθάνει;

Ο καθένας τον χαβά του

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Γράφει ο "Μέσος Έλληνας"
«Οι οπαδοί του Ηρακλή θα φωνάξουν "παρών" στη μεγάλη παρέλαση της 25ης Μαρτίου που θα γίνει την Κυριακή στην Αθήνα. Η "Αυτόνομη θύρα 10" με ανακοίνωση καλεί τα μέλη της να ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη μετακίνηση που θα έχει φυσικά και τον χαρακτήρα διαμαρτυρίας "για τα δεινά της ομάδας αλλά και της χώρας", όπως συνέβη και στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Η ανακοίνωση προβλημάτισε τους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. οι οποίοι οργανώνουν σχέδιο επιτήρησης για τους εκδρομείς οπαδούς.»
Διαβάζοντας την παραπάνω είδηση, για την διαμαρτυρία που θα πραγματοποιήσουν οι οπαδοί του Ηρακλή στην παρέλαση της Αθήνας, δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Να γελάσω με την φαιδρότητα των οπαδών που κατεβαίνουν στην πρωτεύουσα για να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η ομάδα τους-επιχείρηση, η οποία σημειωτέων χρωστούσε και της "Μιχαλούς", ή να κλάψω που ενώ κόσμος χάνει τις δουλειές του και αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης κάποιοι -που πιθανόν να αντιμετωπίζουν και τα ίδια προβλήματα- επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν για μια ποδοσφαιρική ομάδα την ημέρα της Εθνικής Εορτής;

Ίσως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και οι υπόλοιποι ήρωες του ’21, αν γνώριζαν ότι την 25/3/ 2012, την ημέρα που ορίστηκε για να τιμούνται, επειδή αγωνίστηκαν για την ελευθερία αυτού του λαού κάποιοι Έλληνες οπαδοί (θα μπορούσε φυσικά να ήταν οποιασδήποτε ομάδας) θα την χρησιμοποιούσαν για να διαδηλώσουν υπέρ της ομάδα τους, να σκέφτονταν ξανά αν θα επαναστατούσαν.

Χρονικός περιορισμός στα πολιτικά αξιώματα

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Γράφει ο ‘’Spiridos’’

Αφορμή να καταθέσω τις παρακάτω πρόχειρες σκέψεις, πήρα από κάποιες παλιότερες δηλώσεις του συνήθως υπόπτου Πάγκαλου (Κύριο δεν τον αποκαλώ καθώς έχει απεμπολήσει από καιρό το δικαίωμα αυτό). Είπε λοιπόν ο Πάγκαλος: «Σε κάθε ψηφοδέλτιο (των Δημοτικών εκλογών) υπάρχουν τουλάχιστον δύο Αστυνομικοί και δύο Εφοριακοί που κατεβαίνουν υποψήφιοι στον τόπο που ασκούν τα καθήκοντα τους. Δεν είναι δυνατόν οι ελεγκτές να ζητούν την ψήφο των ελεγχόμενων». Πολύ σωστά, θα συμφωνήσω μαζί του, καθώς έτσι, δυνητικά μπορεί να δημιουργηθεί σχέση εξάρτησης και στη συνέχεια διαφθοράς. Όμως πόσο πιο εύκολο είναι να διαφθαρεί ένας Αστυνομικός και ένας Εφοριακός από έναν Βουλευτή η Υπουργό; Το κεφάλαιο ποιόν θα διαφθείρειπροκειμένου να αγοράσει της υπηρεσίες του; Ποιόν έχει περισσότερο ανάγκη για την προώθηση των συμφερόντων του; Έναν Αστυνομικό Δημοτικό σύμβουλο ή έναν Βουλευτή που ασκεί την νομοθετική εξουσία; Και που βρίσκεται η πηγή της διαφθοράς; Στην νομοθετική εξουσία που αφήνει νομοθετώντας ορθάνοιχτα παράθυρα ή στους τελευταίους τροχούς της εκτελεστικής εξουσίας; H απάντηση νομίζω ότι είναι προφανέστατη. Διαφθορά υπάρχει σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας, αυτό είναι δεδομένο, όμως η διαφθορά ανδρώνεται και γίνεται μέρος του συστήματος μόνο με την στήριξη της κεντρικής πολιτικής εξουσίας.



Πως όμως θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε την διαφθορά, όταν υπάρχουν Βουλευτές που εκλέγονται από το 1974 μέχρι και σήμερα; Τι είδους συναλλαγών έχει κάνει κάποιος βουλευτής για να μπορεί να εκλέγεται για 36 συνεχόμενα έτη; Και με ποιο κομμάτι της κοινωνίας έχει κάνει αυτές τις συναλλαγές; Κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει με την συνείδηση του, όπως επιτάσσει το σύνταγμα και να πάει κόντρα στον αρχηγό του σε ένα σύστημα αρχηγικό, όταν αυτοσκοπός του είναι η αιώνια διατήρηση της βουλευτικής έδρας, αφήνοντας την συχνά και ως κληρονομιά στα παιδιά του; Μπορεί να έχει υπογράψει κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό ή με διαπλεκόμενα συμφέροντα; Και τι προσφέρει στην πατρίδα του και στην Ελληνική κοινωνία αυτός ο Βουλευτής για να είναι για τόσο καιρό αναντικατάστατος; Ποιός είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να αναδείξει τα μεγάλα του προσόντα καταλαμβάνοντας ανώτατα Υπουργικά και Πρωθυπουργικά αξιώματα; Και τέλος πόσο χρήσιμοι είναι για την κοινωνία οι επαγγελματίες βουλευτές και αν ναι γιατί δεν θεσμοθετούμε τον θεσμό του επαγγελματία βουλευτή;
Καλώ λοιπόν τον Πάγκαλο των πρωτοβουλιών, με τον θεσμικό ρόλο που διαθέτει, να αναλάβει και εδώ πρωτοβουλία και να ανοίξει την συζήτηση για τα παραπάνω ζητήματα. Στην Αμερική και στην Ρωσία οι υποανάπτυκτοι ιθαγενής έχουνε καθιερώσει ως ανώτατο χρόνο παραμονής στην προεδρική εξουσία τα οκτώ χρόνια. Μήπως ξέρουν κάτι παραπάνω; Μήπως στην Ελλάδα αν καθιερώναμε μέγιστη παραμονή στο Βουλευτικό αξίωμα (και σε άλλα αιρετά αξιώματα) την οκταετία μπορούμε να λύσουμε κάποια προβλήματα; Οι Αρχαίοι Έλληνες ανέπτυξαν το θεσμό του εξοστρακισμού για να περιορίσουν τυχόν φαινόμενα τυραννίας που φέρνει η πολυετή παραμονή στην εξουσία. Μήπως είναι η ώρα για τους Έλληνες να πρωτοτυπήσουν πάλι και να καθιερώσουν μέγιστο όριο παραμονής σε όλες τις μορφές αιρετής εξουσίας προκειμένου να τελειώνει το επάγγελμα πολιτικός που καταδυναστεύει τον τόπο;
Πάγκαλε σειρά σου.
Υ.Γ από ο "okalosomylos"
Το άρθρο δημοσιεύτηκε και παλιότερα σε άλλο blog είναι όμως πάντα επίκαιρο.




200 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΩΡΑ!!!!

Γράφει ο "okalosomylos"

Σύνταγμα της Ελλάδας

Ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής

Άρθρο 51

"Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους.".

Είναι λαϊκή απαίτηση.
Το Σύνταγμα το προβλέπει.

Η κατάσταση το επιβάλει.

Οι συνθήκες το απαιτούν.
Δείξτε επιτέλους ότι αισθάνεστε το λαό.
Κάντε διακόσιους (200) τους βουλευτές τώρα!

Ηθικος αυτουργος



Γράφει ο "Μέσος Έλληνας"

Η χθεσινή έκταση των επεισοδίων στο ΟΑΚΑ δυστυχώς και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα δεν είναι πρωτόγνωρη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία φορά που είδαμε επεισόδια στα Ελληνικά γήπεδα. Κάθε Σαββατοκύριακο, γινόμαστε μάρτυρες φαινομένων βίας αυξομειούμενης έντασης και την Δευτέρα μετράμε σπασμένα κεφάλια Αστυνομικών και οπαδών. Και αφού ακούμε και διαβάζουμε δακρύβρεχτες αναλύσεις επί αναλύσεων του φαινομένου της βίας των γηπέδων και δεν λαμβάνεται καμιά απόφαση ξανάρχεται το Σαββατοκύριακο για να μετρήσουμε πάλι σπασμένα κεφάλια. Και ξανά πάλι απ’ την αρχή.

Οι Π.Α.Ε τα ρίχνουν στην Αστυνομία που «προκάλεσε», η Αστυνομία στους παράγοντες των Π.Α.Ε που δυναμίτισαν το κλίμα και στους δικαστές που αφήνουνελεύθερους τους συλληφθέντες, οι παράγοντες των ομάδων στους κυβερνώντες που επιτρέπουν την αδικία σε βάρος των ομάδων τους, η κυβέρνηση στους δημοσιογράφους και τις «οπαδικές» φυλλάδες που δυναμιτίζουν το κλίμα, οι δημοσιογράφοι σε όλους τους παραπάνω εκτός από τους εαυτούς τους και ο φαύλος κύκλος τελειωμό δεν έχει. Στο μεταξύ καινούριος αριθμός σπασμένων κεφαλιών προστίθεται στον προηγούμενο, και συνεχώς αυξάνεται ο συνολικός αριθμός τους. 

Κύριοι επιτέλους, ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Ποιανού μαγαζάκι είναι οι Π.ΑΕ; Των Αστυνομικών, των κυβερνόντων, των δικαστών, των δημοσιογράφων, των εφημερίδων ή των παραγόντων; Σε ποιόν ακουμπούν τον παρά τους για να μπουν στο γήπεδο οι χούλιγκαν των γηπέδων; Ποιός τους προσκαλεί στο μαγαζάκι του; Ποιος τους προμηθεύει εισιτήρια και ποιός χρηματοδοτεί τις εκδρομές τους (η να πω επιδρομές τους καλύτερα) ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό; Ποιος βγαίνει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μιλά για το μεγαλείο του «κόκκινου», «πράσινου» και «κίτρινου» λαού; Ποιος χρησιμοποιεί τους οπαδούς ως προσωπικό στρατό για να μένει στο απυρόβλητο όταν καταπατά διατάξεις και νόμους;

Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες της πολιτείας, της Αστυνομίας και της δικαιοσύνης για την ανοχή του φαινομένου και την διαιώνιση του. Η θέσπιση σοβαρών νόμων από την εκάστοτε κυβέρνηση που θα τιμωρούν, η εφαρμογή τους από την Αστυνομία, του κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους και η σκληρή τιμωρία από τους δικαστές που θα κληθούν να εφαρμόσουν την νομοθεσία θα βοηθήσει στην εξασθένιση του φαινομένου της βίας. 

Όμως την μεγαλύτερη ευθύνη για την βία των γηπέδων φέρουν οι παράγοντες των ομάδων που υποθάλπουν τέτοια φαινόμενα και φτάνουν ακόμα και μέχρι τα δικαστήρια για να υπερασπιστούν εγκληματίες-επαγγελματίες οπαδούς. Μαζί με τους ιδιοκτήτες των οπαδικών εφημερίδων και των «δημοσιοκάφρων» που γράφουν σ’ αυτές, συστήνουν ένα αρραγές μέτωπο που βασίζεται σε κοινά συμφέροντα και προσπαθούν να προστατέψουν οποιονδήποτε εγκληματία-οπαδό ανήκει στο δικό τους χρωματικό μπλοκ. Σ’ αυτούς ανήκει η ηθική αυτουργία των επεισοδίων και σε ένα διαφορετικό κράτος θα κάθονταν στο ειδώλιο του κατηγορουμένου μαζί με τους φυσικούς αυτουργούς των επεισοδίων. 

Δεν μπορούμε να τους δικάσουμε, μπορούμε όμως να τους καταδείξουμε, να τους χλευάσουμε και να τους απαξιώσουμε.


Φιλικες σελιδες

 
Support : Creating Website | Johny Template | Mas Template
Copyright © 2011. Καναπεδάτος - All Rights Reserved
Template Created by Creating Website Inspired by Sportapolis Shape5.com
Proudly powered by Blogger