Η Γη απειλείται από τον σατανικό κι αδίστακτο Loki (Tom Hiddleston) ο
οποίος καταφθάνει από τον μακρινό πλανήτη Asgard σε παραλήρημα
μεγαλείου και συνοδευόμενος από μια επιβλητική στρατιά τεράτων που δεν
αφήνει κυριολεκτικά τίποτα όρθιο στο πέρασμά της. Ούτε ο αμερικανικός
στρατός, ούτε οι μυστικές υπηρεσίες, ούτε τα μυστικά όπλα, ούτε καν ένας
μοναχικός υπερήρωας δεν είναι αρκετός για να τους αντιμετωπίσει. Η μόνη
ελπίδα της ανθρωπότητας είναι η σύμπραξη τεσσάρων υπερηρώων -του
πολυμήχανου Iron Man (Robert Downey Jr.), του πειθαρχημένου Captain
America (Chris Evans), του χειροδύναμου Thor (Chris Hemsworth) και του
ασυγκράτητου Hulk (Mark Ruffalo)- οι οποίοι, συνεπικουρούμενοι από δύο
υπερπράκτορες -την σαγηνευτική Black Widow (Scarlett Johansson) και τον
θανάσιμο Hawkeye (Jeremy Renner)- θα καταφέρουν να τα βάλουν με τον
"κακό" και να σώσουν το Manhattan (και την Γη ολόκληρη) από την επέλαση
των εξωγήινων βαρβάρων.
Όλα τα συστατικά του "απόλυτου
blockbuster" είναι εδώ: Εξωγήινη απειλή, υπερήρωες, απόλυτο κακό σε μάχη
σώμα με σώμα με το απόλυτο καλό, ένα αστρονομικό budget και διάσημα
ονόματα. Και όπως όλα τα blockbuster, το «Avengers»
έχει μια συγκεκριμένη και απολύτως σαφή αποστολή: να διασκεδάσει το
κοινό που το παρακολουθεί. Τα blockbusters του συγκεκριμένου είδους (τα
βασιζόμενα δηλαδή σε κάποιο κόμικ), ωστόσο, έχουν μια λίγο πιο σύνθετη
αποστολή: πρέπει να ικανοποιήσουν τόσο τους σκληροπυρηνικούς fan του
κόμικ, όσο και αυτούς που δεν έχουν ιδέα για την προϊστορία των ηρώων,
τους οποίους πρωτοβλέπουν στο πανί. Η διασκέδαση των δύο αυτών
κατηγοριών ανθρώπων είναι διαμετρικά αντίθετη και σχεδόν
αλληλοαποκλειόμενη: οι μεν fan θέλουν πιστή μεταφορά των ηρώων και των
περιπετειών τους από το χαρτί στο πανί κι αποζητούν ένα κλείσιμο του
ματιού που θα τους αποδείξει ότι οι αυθεντικοί χαρακτήρες δεν χάθηκαν
στην μεταφορά, ενώ οι υπόλοιποι θεατές θέλουν την απλούστερη δυνατή
εκδοχή της ιστορίας, ζητώντας λίγη απενοχοποιημένη διασκέδαση, για την
οποία δεν θα χρειαστεί να παιδέψουν πολύ το μυαλό τους. Γι' αυτό και οι
πολυάριθμες μεταφορές κόμικ στο κινηματογράφο, με τις απανωτές συνέχειες
και τα prequels, σπάνια ικανοποιούν εξίσου το κοινό και των δύο
κατηγοριών.
Το «Avengers»
όμως πετυχαίνει το σχεδόν ακατόρθωτο: αφήνει ικανοποιημένους τους
πάντες. Προσφέρει καθαρή, ανέφελη, σε σημεία ξεκαρδιστική και γεμάτη
αδρεναλίνη διασκέδαση, χωρίς να κάνει εκπτώσεις ούτε στο χιούμορ ούτε
στην ανάπτυξη των χαρακτήρων ούτε στην δράση, και σεβόμενο πλήρως τη
μυθολογία που κουβαλάει από τα κόμικ. Ξεκινώντας με ένα περιγραφικό
μισάωρο στο οποίο βάζει με μαεστρία στην ιστορία και τον πιο αδαή,
ξανασυστήνει τους πρωταγωνιστές-υπερήρωες που αποτελούν την ομάδα των
"Εκδικητών" (και οι οποίοι, εξάλλου, είναι ήδη εν μέρει γνωστοί στο ευρύ
κοινό από τις πρόσφατες ομώνυμες ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε ο
καθένας μεμονωμένα). Μετά από το (επιτυχημένα) δικπεραιωτικό πρώτο
μισάωρο, η δράση κλιμακώνεται με γεωγραφική πρόοδο, οι χωριστές ιστορίες
των τεσσάρων υπερηρώων συγκρούονται και διασταυρώνονται και
συμπλέκονται μεταξύ τους, με την αλληλεπίδραση μεταξύ τους να μοιάζει
τόσο αυτονόητη και φυσική, που σε στιγμές απορείς αν αυτοί οι χαρακτήρες
γράφτηκαν χωριστά ή δημιουργήθηκαν σαν ομάδα εξαρχής.
Οι τέσσερις εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες ενώνονται από
τον κοινό τους σκοπό, οι υπερδυνάμεις του ενός συμπληρώνουν τις
ελλείψεις του άλλου και τα αναπόφευκτα κοντραρίσματα μεταξύ τους απλώς
σφυρηλατούν έναν πιο ισχυρό δεσμό που την κρίσιμη στιγμή θα αποδείξει
ότι οι Εκδικητές δεν είναι απλώς το άθροισμα τεσσάρων
υπερ-προσωπικοτήτων, αλλά είναι μια υπερ-ομάδα, ενωμένη σαν γροθιά. Μέσα
από σύντομες καίριες σκηνές, διανθισμένες με εξαιρετικό χιούμορ, ο
σκηνοθέτης και σεναριογράφος Joss Whedon ξεδιπλώνει πτυχές των
χαρακτήρων των ηρώων χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψει ούτε δευτερόλεπτο σε
περιττές αναλύσεις (κάτι που δεν είχαν καταφέρει πολλές φορές οι
προηγούμενες ταινίες). Και όταν χρειάζεται, κορυφώνει τη δράση
αριστοτεχνικά, εξαπολύοντας μια επική τρισδιάστατη επίθεση καταπάνω μας,
γεμάτη εκρήξεις και μάχες σώμα με σώμα.
Κάπου ανάμεσα σε θανατερά one-liners, αδυσώπητες μονομαχίες,
μοναδικές στιγμές ηρωισμού κι επικές σκηνές καταστροφής, συνειδητοποιείς
ότι δυόμιση ώρες έχουν περάσει και το ποπ-κορν σου έχει τελειώσει χωρίς
να το πάρεις είδηση. Λογικό. Γιατί το «Avengers»
είναι κάτι παραπάνω από ένα αφελές pop-corn movie: φέρνει την ευφυΐα
στα "ανόητα" blockbuster, χωρίς καν να φαίνεται ότι προσπαθεί.
.jpg)
.jpg)
