Γράφει ο Παναγιώτης Χι.
Τις πταίει, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Χαρ. Τρικούπης; Ακόμα και μετά τα τόσα σκληρά και επαχθή μέτρα που τελειωμό δεν έχουν για τους Έλληνες πολίτες, έρχεται και το χειρότερο μέτρο που μπορεί να συμβεί σε μια ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία. ‘Όπως η δική μας κάποτε που περιττό είναι να αναφέρουμε την από αιώνων Ιστορία της ειδικά πάνω σε αυτά τα θέματα. Ακριβώς αυτή η στέρηση της ανεμπόδιστης και ελεύθερης έκφρασης των Ελλήνων πολιτών, μιας και η απροκάλυπτη και θρασύτατη συμπαιγνία τόσο των πολιτικών μας (και όχι μόνο), όσο και των πραγματικών εξουσιαστών της πολιτικής μας ζωής (βλ. ξένοι δανειστές) που αποφασίζουν μόνοι ότι και όπως το θέλουν στα πάντα, ήρθε η ταφόπλακα και η απόλυτη απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος με την όλο και κωλλυσιεργούμενη προκήρυξη των εκλογών, αλλά και ακόμα χειρότερα, με την απροκάλυπτη και χωρίς ντροπή ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας με την υποδεικνυόμενη από αυτούς επιλογή που θα πρέπει να έχουμε στις -όποτε αυτοί και αν αποφασίσουν- εκλογές και των πολιτικών σχηματισμών (που μεταξύ τους βέβαια αλληλοϋποστηρίζονται).
Αναρωτιόμαστε που θα σταματήσει αυτός ο κατήφορος και αυτή η εθνική ξευτίλα; Τις πταιει λοιπόν; Μήπως κάποιοι άλλοι πάλι; Μήπως η παγκόσμια κρίση όπως άλλοι θέλουν να μας πείσουν ότι υπάρχει ή οι κακοί πολιτικοί μας και μόνο; Όχι δεν φταίνε αυτοί όσο σκληρό και αν ακούγεται, εμείς εσύ εγώ και όλοι μαζί φταίμε. Αν εμείς ήμασταν σωστοί δεν θα βρίσκανε χώρο όλα αυτά τα κακά και δεινά του συστήματος να εκκολαφθούν και να ανατραφούν. Εμείς που πιστέψαμε με όχι ορθά κριτήρια σε λάθος πρόσωπα και καταστάσεις, σε λάθος πολιτικές.
Όμως το γεγονός που πιστεύω ότι συνετέλεσε καταλυτικά σε όλα τα παραπάνω και σε ακόμη περισσότερα που δεν φθάνει ο εδώ χώρος να αναπτυχθούν εκτενέστερα, είναι η πλήρης απαξίωση από τους περισσότερους του ηθικού μας κώδικα και η κατάφωρη παραβίαση πρώτα των πνευματικών μας νόμων και ταυτόχρονα των νόμων του κράτους μας, καθώς αποδειχθήκαμε πρώτα απ’ όλα λαίμαργοι, στη συνέχεια άπληστοι και αδηφάγοι και εν τέλει επικίνδυνοι και φθάσαμε κοντά στο σημείο μηδέν. Αλλά όπως λέει ο σοφός λαός μας τι να σε θάψουν Σάββατο τι Κυριακή πρωί.
Τώρα ήρθε η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, τώρα πρέπει να αντιδράσουμε επιτέλους, τώρα πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας όπως έκαναν τόσες και τόσες φορές οι πρόγονοι μας και μεγαλούργησαν, γιατί λαός που πιστεύει άξια στις δυνάμεις του δε λαθεύει ποτέ και επειδή αύριο θα είναι πολύ αργά!!!
Δεν θέλω σε αυτό το σημείο να μακρηγορήσω περαιτέρω και θα μπω κατευθείαν στη λύση σε γενικές γραμμές που πιστεύω ακράδαντα ότι θα μας βγάλει από το σημείο που είμαστε και για μένα μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από την αυτοκριτική και αναγνώριση των σφαλμάτων μας ώστε να μην τα επαναλάβουμε πλέον, την λύπη μας για αυτά και την στέρεη απόφαση να πορευτούμε επανεκκινώντας τις ενέργειες μας από άλλο πρίσμα αυτό της ηθικής και στήριξης μας στο μεγαλύτερο όπλο που έχει ο λαός μας σε σχέση με άλλους, αυτό της Θρησκείας μας, της Ορθοδόξου Χριστιανικής διδασκαλίας και της αγνής μας πίστης σε αυτή, καθώς και πίστη στις δικές μας δυνάμεις και όλα θα πάρουν το δρόμο τους σιγά-σιγά γιατί όταν θα βαδίσεις πάνω σε στέρεες βάσεις είναι αδύνατο να πας προς την καταστροφή όπως φθάσαμε τώρα, αλλά αντίθετα θα ξαναμεγαλουργήσουμε για ακόμη μία φορά!!! Το μόνο που μας χρειάζεται είναι θάρρος και όχι κουράγιο που απαξιωτικά μας εύχονται τα τωρινά αφεντικά μας…
.jpg)
.jpg)
