Αν υπάρχει ένα βουνό στο νομό μας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν αλπικό, αναμφίβολα αυτό θα ήταν το Χατζή. Όχι τόσο για το υψόμετρό του (2038 μ.) αλλά για την τρομερή, απόκρημνη όψη της ψηλότερης κορυφής του που σαν τεράστιο δόντι σκίζει τον ουρανό. Για το χιόνι που κρατά μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού στο τεράστιο λούκι της κορυφής. Για την έντονη προσπάθεια που απαιτεί η ανάβαση σε όλες τις εποχές του έτους.
Με σκοπό να κάνουμε ευρύτερα γνωστό αυτό το εντυπωσιακό βουνό, σημαδέψαμε πέρυσι τη διαδρομή από τη Μεσοχώρα προς την κορυφή του. Την προηγούμενη Κυριακή βαδίσαμε το μονοπάτι για να συντηρήσουμε τη σήμανσή του. Ξεκινώντας από τον οικισμό Σπίτια Μεσοχώρας και ακολουθώντας τις πινακίδες ανεβήκαμε στη Μαλόραχη με την πανέμορφη θέα προς όλες τις κορυφές του βουνού. Όσοι το έβλεπαν για πρώτη φορά αμφέβαλλαν για το αν μπορεί κάποιος να σκαρφαλώσει την απροσπέλαστη σε πρώτη ματιά κορυφή. Στην πορεία μας είχαμε την ευκαιρία να στερεώσουμε όσες πινακίδες είχαν χαλαρώσει από την βαρυχειμωνιά και εντοπίσαμε σημεία στα οποία πρέπει να τοποθετήσουμε νέες.
Φτάνοντας στην πινακίδα της τελευταίας στάσης αποφασίσαμε να μην κινηθούμε περιμετρικά όπως απαιτεί το μονοπάτι, αλλά να ανεβούμε απ' ευθείας το λούκι κάτω από τη κορυφή. Το σφιχτό χιόνι προσέφερε αυτή τη δυνατότητα. Είναι μια διαδρομή που δεν μπορεί να γίνει το καλοκαίρι, αφού πρόκειται για μια τεράστια σάρα από τα υλικά αποσάθρωσης του βουνού που κατρακυλούν την πλαγιά. Είναι εντυπωσιακό το ύψος του χιονιού που καλύπτει πλήρως αυτό το χείμαρρο από πέτρες λειαίνοντάς τον.
Ανεβαίνουμε κατακόρυφα σκάβοντας με τα άρβυλα και στερεώνοντας τα πατήματά μας. Αριστερά μας, ένας απρόσιτος μαύρος πύργος η κορυφή και γύρω της πετούν τα όρνια. Ο ήλιος αστραποβολά στο χιόνι τυφλώνοντάς μας. Πόσος κόπος και ιδρώτας για τα 300 μέτρα υψομετρικής διαφοράς μέχρι το διάσελο της κορυφής! Το νέο χιόνι που έπεσε γλιστρά πάνω στο παγωμένο υπόστρωμα. Ρεύματα κρύου αέρα διαπερνούν τα ρούχα μας.
Και ξαφνικά, φτάνουμε στο διάσελο και όλα αλλάζουν. Η νότια πλευρά της κορυφής είναι γυμνή από χιόνι. Βαδίζουμε στην κορυφογραμμή έχοντας αριστερά μας το τεράστιο βάραθρο που μόλις ανεβήκαμε. Μετά από 4.30' συνολικής πορείας φτάνουμε στο τριγωνομετρικό της κορυφής. Γύρω μας οι κορυφές των Αγράφων, τα Τζουμέρκα, η Κακαρδίτσα, στο βάθος η Άρτα και ο Αμβρακικός. Και τα Βερούσια, το Αυγό, το Καπ Γκρας. Από τον τελευταίο προορισμό μας αντικρίζουμε τους τρεις προηγούμενους. Κλείνουμε έναν κύκλο δύσκολων χειμερινών διαδρομών, έναν μήνα συνεχούς παρουσίας στο βουνό. Και όταν λιώσουν τα χιόνια και αποκαλυφθούν οι κορυφές, σίγουρα θα νοσταλγήσουμε ετούτες τις στιγμές.
0 σχόλια:
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !