Ανέκδοτο: Ο σκύλος ήταν ορθόδοξος

Ένας Ελληνοαμερικάνος επισκέπτεται τον αδερφό του, βοσκό στην Κρήτη.

Έχει μαζί του κι ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας.

Τον βλέπει ο βοσκός και παρακαλά.

-Ασε μου ρε αδερφέ το σκύλο εδώ, εγώ θα τον έχω στην περιποίηση, και τέτοιο σκύλο δε βρίσκω εδώ ενώ εσύ θα ξαναβρείς!

-Ναι! του λέει κι ο ξενιτεμένος αλλά θέλω να ζει σαν …άνθρωπος! Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!

-Να μην στεναχωριέσαι! Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω πάντα μαζί μου και μόνο κρέας και γάλα θα τρώει! Με τα πολλά λύγισε ο Αμερικάνος στη θέληση του αδερφού του.

Περνάνε δέκα χρόνια, μοιραία πεθαίνει ο σκύλος. Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του, και παίρνει την απάντηση.

-Α!! είπαμε σαν άνθρωπος! θα τον κηδέψεις χριστιανικά.

-Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;

-Πες το στον παπά του χωριού να το κάνει!

Πάει ο βοσκός στον παπά του λέει ότι θέλει χριστιανική κηδεία για το λυκόσκυλο και του λέει ο παπάς:

-Σήφη, την τσικουδιά να την λιγοστέψεις! ήντα ναι αυτά που μου ζητάς!

-Μα ο αδερφός μου λέει…παίρνει το κινητό (ναι! το νου σας! όλοι οι βοσκοί στην Κρήτη είχαν κινητά πριν τους δικηγόρους! ζωοκλοπές βλέπετε!) και μιλά με τον αδερφό του.

-Δώσε μου τον παπά! – λέει εκείνος: Έλα παπα-Λάμπρο με ακούς; δυόμισυ χιλιάδες δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου αλλά να γίνει όπως πρέπει! εντάξει;

-Εντάξει! εντάξει.

Κλείνει το κινητό ο παπάς και λέει του Σήφη.

-Καλά ρε κουμπάρε! γιατί δεν μου λές από την αρχή ότι ο σκύλος σου…ήταν Ορθόδοξος