New York Times: Επιλύστε το πραγματικό ελληνικό πρόβλημα!

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των New York Times βρίσκεται ξανά η Ελλάδα με τον Έντουαρτ Τζόσεφ και την Άννα Τριανταφυλλίδου να εστιάζουν στο πραγματικό ελληνικό πρόβλημα, που όπως επισημαίνουν δεν είναι η διαγραφή του χρέους αλλά μια εθνική μεταρρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα πιο κοντά στις άμεσες ξένες επενδύσεις.

Στο δημοσίευμα αναφέρεται πως στην Ελλάδα ένας νεαρός σωτήρας υπόσχεται να βγάλει τη χώρα από την κρίση και αναφέρεται στον Αλέξη Τσίπρα και την μεγάλη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές.

«Ο Τσίπρας επισκέφθηκε τα κέντρα εξουσίας στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ προκειμένου να ενισχύσει τα διαπιστευτήριά του και να πιέσει για μια διάσκεψη για για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Ισχυρίζεται ότι η Ευρώπη μπλοφάρει με την απειλή του να αποβάλει την Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ, εάν δεν εφαρμόζει αυστηρές περικοπές» τονίζει η εφημερίδα.

Αλλά ακόμα και αν Τσίπρας κερδίζει τις επόμενες εκλογές, είναι πιθανό να αποτύχει στην προσπάθειά του για μια διεθνή διάσκεψη που θα παρέχει στην Ελλάδα δραματική μείωση του χρέους της. Ο λόγος είναι ότι οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας και η Γερμανία ειδικότερα θεωρούν ότι ο Τσίπρας μπλοφάρει καθώς  ξέρουν ότι η ελληνική οικονομία κρέμεται σε μια κλωστή, και τυχόν αποτυχία να συμφωνηθεί μια τέτοια ελάφρυνση θα βυθίσει την Ελλάδα σε ελεύθερη πτώση της οικονομίας της, σημειώνεται χαρακτηριστικά.

Έτσι, το αδιέξοδο για όλη την Ελλάδα, που λειτουργεί ως τροχοπέδη για την ανάκαμψη της Ευρώπης και έχει αφήσει το ένα τέταρτο των Ελλήνων ανέργους είναι πιθανό να συνεχίσει – εκτός αν ο Τσίπρας διευρύνει το μήνυμά του. Θα μπορούσε να πιέσει για σημαντικές παραχωρήσεις από τη Γερμανία και άλλους πιστωτές αν κάνει ό, τι κανένας Έλληνας ηγέτης έχει καταφέρει να κάνει: να πείσει τους Έλληνες να αποδεχθούν την ανάγκη για την εθνική μεταρρύθμιση, όχι μόνο λιτότητα και όχι μόνο την ελάφρυνση του χρέους.

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι απλά χρεοκοπημένη αλλά έχει χαλασμένη, τονίζουν οι δύο συντάκτες και εξηγούν πως η οικονομία της χώρας διέπεται από μυριάδα μικρών επιχειρήσεων στηριζόμενες σε μη παραγωγικές επιδοτήσεις, φουσκωμένα κρατικά συμβόλαια και… βυζαντινούς κανονισμούς που είναι λες και έχουν σχεδιαστεί για να αναστέλλουν την παραγωγικότητα. Στο παρελθόν, η ελληνική οικονομία στηρίχθηκε στις ελιές, τον τουρισμό και την μικροπαραγωγή και φυσικά τα… δάνεια τα οποία όμως εξατμίστηκαν.  «Η πραγματική ανακούφιση για τους Έλληνες μπορεί να προέλθει μόνο από τις ξένες επενδύσεις, όχι με δάνεια και ελάφρυνση του χρέους. Και λίγοι θα επενδύσουν στην Ελλάδα, χωρίς πραγματική μεταρρύθμιση την ώρα μάλιστα που μερικές από τις πιο επιτυχημένες εταιρείες στην Ελλάδα φεύγουν από τη χώρα» τονίζεται.

Κατά ειρωνικό τρόπο, ακόμη και την ώρα πουτμήματα της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθούν να αντιστέκονται και να διαμαρτύρονραι λυσαλλέα, η κοινή γνώμη γνωρίζει την αλήθεια: Δεν είναι αθώα θύματα αλλά πρόθυμοι συμμετέχοντες -ακόμα και σε μικρή κλίμακα- σε ένα διεφθαρμένο σύστημα και εξηγεί σύμφωνα με τους συντάκτες γιατί κινήματα όπως οι Αγανακτισμένοι ζητούσαν διαφάνεια στη δημόσια ζωή.

Την ώρα που κρυμμένα σκάνδαλα έχουν έρθει στο φως, και μερικά εξέχοντα μέλη της πολιτικής ελίτ έχουν πάει στη φυλακή, δεν υπάρχει ενοποίηση της ημερήσιας διάταξης μεταξύ των διαδηλωτών, πολλοί από τους οποίους κινούνται αποκλειστικά και μόνο με την προοπτική να μην χάσουν τα οφέλη τους, επισημαίνει το δημοσίευμα και τονίζει πως οι Έλληνες παρά τα δεινά τους γνωρίζουν ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας μπορεί να κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα.

Αν μη τι άλλο, οργή στην Ελλάδα εστιάζεται εκτός της χώρας, στην Γερμανία συγκεκριμένα, ή στους φτωχούς μετανάστες. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η λάθος κατεύθυνση της οργής μόνο την Ελλάδα αποσπά από την απαραίτητη ενδοσκόπηση. Και ακόμα και όταν υπήρξε προβληματισμός, όπως η στιγμιαία παύση, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2010, η Ελλάδα μαστίζεται από την παράλυση της συλλογικής ευθύνης: «Ίσως εγώ δεν πληρώνω τους φόρους μου, αλλά ποιος το έκανε;»

Ωστόσο σύμφωνα με τους δύο συντάκτες αυτήν την περίοδο οι Έλληνες δεν ασχολούνται με το πως θα μεταρρυθμίσουν τη χώρα αλλά απλώς πως θα επιβιώσουν μέσα στο υπάρχον σύστημα.«Στον πυρήνα τους, οι Έλληνες ξέρουν καλύτερα πως δεν είναι καταδικασμένοι σε αιώνιο κυνισμό και φτώχεια. Χρειάζονται έναν ηγέτη με θάρρος για να τους πει ότι οι παλαιοί τρόποι για την επιχειρηματική δραστηριότητα δεν θα φέρουν ποτέ την ευημερία»τονίζουν χαρακτηριστικά και υποστηρίζουν πως οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κινηθούν προς την αξιοκρατία, όπως έχει παρουσιαστεί από τις εξετάσεις για τη δημόσια διοίκηση ή τις πανελλαδικές εξετάσεις για εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Υποστηρίζουν δε πως μικρές αλλαγές,όπως η απλούστευση των κανονισμών και η χρήση του διαδικτου μπορούν να έχουν μεγάλη επίδραση.

Τα μέτρα αυτά μπορεί να ανοίξουν το δρόμο για συναίνεση στις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις της εργασίας που απαιτείται από τους πιστωτές, πολύ πιθανόν να κερδίσουν τις σημαντικές παραχωρήσεις που επιδιώκει ο κ. Τσίπρας. Σύντομα, με την υποστήριξη από την κοινωνία των πολιτών και την Ορθόδοξη Εκκλησία, η ορμή προς την εθνική ανανέωση θα μπορούσε να φθάσει σε ένα οριακό σημείο, όπου τα οφέλη της συμμόρφωσης με τους κανόνες θα υπερβαίνουν το να τους παρακάμψεις.

Με λίγα λόγια, οι Έλληνες δεν χρειάζεται να «γίνουν Γερμανοί». Το μόνο που πρέπει να αντιμετωπίσουν είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν να έχουν κάτι δωρεάν για πάντα.Ένας πολιτικός με το θάρρος να μιλήσει για αυτήν την αλήθεια και να καλέσει για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαι που θα συνδυάζει την ατομική και επιχειρηματική ευθύνη με συγκεκριμένα μέτρα προς την κατεύθυνση της διαφάνειας κατάσταση μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, να πετύχει την ελάφρυνση του χρέους και να δώσει πραγματική ελπίδα σε αυτόν το κακοποιημένο λαό.

Ο Έντουαρντ Τζόσεφ είναι senior fellow στο Κέντρο Διατλαντικών Σπουδών του πανεπιστημίου Johns Hopkins Center και η Άννα Τριανταφυλλίδουν είναι καθηγήτρια στο European University Institute στη Φλωρεντία.

http://www.koolnews.gr