Οι καλυτερες ατακες του Μανωλη Μαυροματη(Μερος 2ο)

Η αλήθεια είναι ότι ο Μανώλης Μαυρομάτης είναι μύθος. Μετά από σχεδόν 40 χρόνια στη δημοσιογραφία, ο Μανόλο μπορεί να καυχιέται (αν και δεν το κάνει ποτέ), ότι μια του και μόνο μετάδοση είναι ικανή να καθηλώσει εκατοντάδες χιλιάδες θεατές στους τηλεοπτικούς δέκτες. Το να συγκεντρώσεις τα άπαντα του Μαυρομάτη δεν είναι εύκολο. Έχει πει πολλά και του αποδίδονται ακόμα περισσότερα. 

«Θαυμάσιο, καταπληκτικό, φαν-τα-στι-κό»

Κάθε τόσο αναφωνεί κατά τη διάρκεια των αγώνων ατάκες – σταθμούς στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας:

«Θαυμάσιοοοο», «Εκπληκτικόόόό», «Φανταστικόόόόό»

Αλλά και το θρυλικό «δεξιότερα ακόμη» αναφερόμενος σε επέλαση ενός παίκτη προς τα –που αλλού;- αριστερά!

«Δεν μπορεί να απομακρύνει την μπάλα ο Άντερσον, λέει στον τερματοφύλακα Χέντμαν να πάει να αδειάσει(!) και εκείνος διστακτικός και η μπάλα καταλήγει σε πλάγιο»

«Η Τσεχοσλοβακία παρά το μοίρασμα το 1993 σε Τσεχία και Σλοβακία, το 1993 έγινε ομοσπονδία και η μία και η άλλη με την Τσεχία να έχει το σαφές προβάδισμα»

«Τα γυαλιά που φοράει ο Ντάβιντς είναι μια ειδική άδεια για τα μάτια του, γιατί παίρνει φάρμακο και δεν μπορεί να παίξει με γυαλιά"

«Ο παίχτης κινείται ελεύθερος στο χώρο του κέντρου, παίζει μπροστά από τρεις αμυντικούς στην ίδια ευθεία της Ισπανίας και άλλους τρεις συναδέλφους του»

Στο Euro του 2000 πλέκει το εγκώμιο της Πορτογαλίας και ακολουθεί ο εξής εκπληκτικός μονόλογος:

«Μια Πορτογαλία που ήρθε εδώ χωρίς πολλές φιλοδοξίες διάκρισης, αλλά με ένα πνεύμα συγκατάβασης αν θέλετε εκ μέρους των φιλάθλων της, καθώς τα αποτελέσματα στο Champions League δεν ήταν τα αναμενόμενα για τις ομάδες τους. Ήρθε η κατάκτηση μετά από 15...18 χρόνια του τίτλου από τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας και είναι ο Σμάιχελ τερματοφύλακας κάτω από τα δοκάρια της και είναι η Πορτογαλία αυτή που θα φιλοξενήσει το 2004, την ίδια χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, να διοργανώσει το επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το δωδέκατο στην ιστορία. Είναι το τέλος μιας σχολής, είναι η νίκη της τέχνης και όχι της δυναμικής. Ένα αριστούργημα, ένα ποίημα απόψε η Πορτογαλία»

"Στενό το μαρκάρισμα στον Ντάβιντς που δεν μπορεί να πάρει ούτε αναπνοή ή μάλλον δεν μπορεί να αισθανθεί πότε λείπει από κοντά του ο αντίπαλός του για να δει στον πίνακα των σκόρερς τον Μιλόσεβιτς μαζί με τον Ζάχοβιτς που έχουν την πρώτη θέση με 3 γκολ"

«Οι Ολλανδοί μπήκαν στο γήπεδο με ψηλά το κεφάλι, δε λέω τη μύτη, γιατί όταν σηκώνεται το κεφάλι είναι λογικό κι επόμενο να σηκώνεται και η μύτη»

«Ο Κύρος Βασσάρας, λοιπόν, κάλεσε εκεί τον Κολίνα και του είπε τις παρεμβάσεις με τον Κλάιφερ από άλλη οπτική κάμερα και γωνία»

«Έρχεται πολύ σωστά ο Μιλντ, χωρίς όμως τελικά, με τον Άντερσον και τον Μιλντ οι Σουηδοί, εκτός από την κεφαλιά εδώ, αρκετά οι διαμαρτυρίες του Φραντσέσκο Τόλντο για τους συμπαίκτες του»

«Η δεξιά ωμοπλάτη στη σύγκρουση με το Ριβάλντο αναγκάζει τον Γκουζ Χίντινγκ να κάνει αλλαγή»

«Ο Ντούνγκα πολύ κουρασμένος ελάχιστα μέτρα γύρω από τον εαυτό του»

«Ο Ζιντάν που ψάχνει να βρει διέξοδο, βρίσκει όμως πάντα μπροστά του έναν και δύο αντιπάλους και κυρίως, διαφορετικούς» Α τους άτιμους. Είναι δύο, είναι και διαφορετικοί!

Στον τελικό του Euro 2000, μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας:

«Είναι το γκολ! Είναι ο θάνατος! Ένα λεπτό και 1-1. Είναι η ψυχρολουσία»

Μεξικό 1986 και ο Πλατινί βάζει γκολ με απευθείας χτύπημα φάουλ:

«Πλατινί! Πλατινίί! Πλατινίίί! Γκοοοοοοοολ με σουτ-μπανάνα! Αυτό είναι το περίφημο σουτ-μπανάνα του Μισέλ Πλατινί. Ρωτήσαμε επιστήμονες για το πως είναι δυνατόν η μπάλα να παίρνει αυτή την τροχιά και μας απάντησαν πως είναι λόγω της διαφοράς ατμοσφαιρικής πίεσης λόγω αλλαγής του υψομέτρου της μπάλας, φαινόμενο που εντείνεται εδώ, στον αραιό αέρα του Μεξικού. Αυτό είναι λοιπόν το περίφημο σουτ-μπανάνα, που λέει ο φίλος μου ο Διακογιάννης. Είναι οι Βραζιλιάνοι που το έκαναν πρώτοι και αυτή που σας έδωσα είναι η καλύτερη εξήγηση»

Περιμένει ο Αναστόπουλος

Σε αγώνα Ολυμπιακού – Ηρακλή, ο Μανώλης έχει κέφια…

«Σέστιτς λίγο πιο κάτω από τη μεσαία γραμμή. Σέστις, πάντα Σέστιτς, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιτς περνάει τον Δανιήλ, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστις, πάντα Σέστιτς, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιιτς, Παγώνης, Βακαλόπουλος, πάντα Σέστιτς, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιτς, ξεφεύγει ο Σέστιτς, πάντα Σέστις, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιτς, μπαίνει στη μεγάλη περιοχή, πλασάρει τον Γκιτσιούδη, υπέροχο γκολ, περιμένει ο Αναστόπουλος…»

Όταν των ρώτησαν, τι ακριβώς περίμενε ο Αναστό, ο Μανώλης ήταν όπως πάντα ετοιμόλογος. «Αγοράκι μου. Τον Αναστόπουλο θα τον δώ αύριο στο Κολωνάκι, γιατί είναι φίλος μου. Τον Σέστιτς ούτε που τον ξέρω. Άσε που αν έδινε τελικά πάσα, όλοι θα έλεγαν «που το ήξερες ρε Μανώλη ότι θα πασάρει;». Γι αυτό σου λέω…»

Σε αγώνα τένις:

«Σερβίρει η Γκραφ, περιμένει η Ναβρατίλοβα. Γκραφ, περιμένει η Ναβρατίλοβα. Καρφί η Γκραφ, περιμένει η Ναβρατίλοβα»

Σε αγώνα πυγμαχίας:

«Ντιρέκτ ο Κουβανός, περιμένει ο Αμερικανός. Κροσέ ο Κουβανός, περιμένει ο Αμερικανός»

Μανολο εναντίον Αλέκου

Θεοφιλόπουλος: «Ο Μοντέλα που είναι βασικός στη Ρόμα, Μανώλη, και ο Ντελβέκιο είναι αναπληρωματικός, αλλά εδώ συμβαίνει το αντίθετο»

Μαυρομάτης: «Ε βέβαια. Γιατί εκεί τα πράγματα είναι αποφάσεις των προπονητών και αδιαμαρτύρητα τα δέχονται οι επαγγελματίες παίκτες. Αν και ο Ντελβέκιο είπε πως θα ήθελε να αλλάξει, εφ' όσον πάρει τη φανέλα με το νούμερο 9 ο Μπατιστούτα! Γιατί ο Ρόμα… η Ρόμα δηλαδή, απέκτησε τον Μπατιστούτα από τη Φιορεντίνα και εκεί με τις φανέλες έπαιξε κάπως, αλλά όλα διευθετήθηκαν και ο Ντελβέκιο θα συνεχίσει στη Ρόμα»

Θεοφιλόπουλος: «Ίσως να είναι κι έτσι Μανώλη»

Ημιτελικός του Euro του 2000, με τον αγώνα Ιταλίας – Ολλανδίας να οδηγείται στα πέναλτι:

Θεοφιλόπουλος: «Οι Ολλανδοί παίζουν στην έδρα τους και έχουν τον κόσμο στο πλευρό τους. Έχουν και ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Ο Βαν Ντε Σαρ ξέρει τα χτυπήματα των Ιταλών. Το γεγονός πως οι Ολλανδοί έχουν χάσει δύο πέναλτι κατά τη διάρκεια του αγώνα δε λέει τίποτα. Δεν μετράει!

Φτάνει η σειρά του Ντε Μπουρ να εκτελέσει, που έχει χάσει πέναλτι στην κανονική διάρκεια του αγώνα και αστοχεί και πάλι.

Ο Μανώλης παρατηρεί:

«Δεν μπορεί να το πιστέψει ο Ράικαρντ»

Ο Αλέκος απαντάει:

«Μανώλη, μπορεί να το πιστέψει. Δεν μπορεί να βάζεις τον Ντε Μπουρ να βαράει το πρώτο πέναλτι, γιατί ο Ντε Μπουρ είχε χάσει ήδη ένα πέναλτι την ώρα του αγώνα. Τον Ντε Μπουρ έπρεπε να τον αφήσει τρίτο τέταρτο»

Ο Μανόλο έχει πάλι αντιρρήσεις:

«Όχι, όχι δε νομίζω, είναι υπερβολικό»

Οι Ολλανδοί χάνουν το τελευταίο πέναλτι και ο Μαυρομάτης παίρνει εκδίκηση:

«Το παιχνίδι τελείωσε! Νικήτρια η Ιταλία στον τελικό! Το ματς κρίθηκε στα πέναλτι! Οι Ιταλοί κερδίζουν στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος!»

«Αλέκο λέγω»

Μεταδίδει αγώνα της Εθνικής στην Καλαμάτα, με τον αγαπημένο του, Αλέκο Θεοφιλόπουλο να κάνει ρεπορτάζ πάγκου. Η αναμέτρηση έχει τελειώσει και ο Μανόλο «πυροβολεί» ασταμάτητα, σχολιάζοντας την απόδοση της Εθνικής. Από το κοντρόλ, του φωνάζουν να δώσει το λόγο στον Αλέκο Θεοφιλόπουλο, που μάταια περιμένει στον αγωνιστικό χώρο. Ο Μανώλης συνεχίζει την ανάλυση, και κάποια στιγμή, ακούει για δέκατη φορά «Μανώλη, δώσε το λόγο στον Αλέκο!!!». Συνειδητοποιεί τι γίνεται και κραυγάζει, όλος χαρά: «Αλέκο λέγω!»

Μανόλο ο ετοιμόλογος

Μεταδίδει τον τελικό Αμβούργο – Γιουβέντους και έχει πάρει φόρα για τα καλά. Κάποια στιγμή, ο σκηνοθέτης κάνει γκρο πλαν σε έναν μεσήλικα Γερμανό κύριο. Άλαλος ο Μανώλης! Συνεχίζει την περιγραφή του αγώνα, σαν να μην έγινε τίποτα. Μετά από λίγο, νατος πάλι ο Γερμαναράς πρώτη μούρη στην οθόνη. Τσιμουδιά ο Μανώλης, ο οποίος έχει αιφνιδιαστεί για τα καλά. Το σοκ είναι ισχυρό, αλλά όσο περνά η ώρα, ο Μαυροματης ξανβρίσκει ρυθμό και σχολιάζει τους πάντες και τα πάντα. Ο κακορίζικος ο σκηνοθέτης όμως, έχει βάλει σκοπό να του χαλάσει τη μετάδοση. Νέο ζουμ στον Γερμανό μεσήλικα και ο Μανόλο αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. «Βλέπετε κυρίες και κύριοι στους δέκτες σας, τον Δήμαρχο του Αμβούργου. Κι αυτός εδώ για να συμπαρασταθεί στο μεγάλο αγώνα που δίνει σήμερα η γερμανική ομάδα». Την άλλη μέρα, επιστρέφοντας στα Νέα, τον πιάνει ένας συνάδελφος και του λέει: «Βρε Μανώλη, τι είπες χθες; Το Αμβούργο έχει γυναίκα δήμαρχο!» Ακολουθεί μια από τις best of ατάκες του Μανόλο που αποδεικνύει ότι ήταν είναι και θα είναι ο καλύτερος. «Αγοράκι μου, τι λες; Κατατέθηκε ένσταση, έγιναν επαναληπτικές εκλογές και βγήκε αυτός!!!» Respect!

Ο Ντεμπούρ, ο Ντε Μπέρ και Ο Φαν Χον Ντονκ

Ένα άλλο αιώνιο πρόβλημα για τον Μανόλο είναι η σωστή προφορά των ονομάτων των ξένων ποδοσφαιριστών. Έχει αλλάξει μέχρι και έξι φορές το όνομα του ίδιου παίκτη κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ενώ όταν έρθουν τα "σκούρα", επιστρατεύει, το αμίμητο, "έτσι μας τον είπαν, έτσι σας τον λέμε..."

Philip Cocu: Κοκού - Κόκου

Youri Djorkaeff: Τζορκαέφ - Τζορκάεφ

Patrick Kluivert: Κλάιφερ – Κλάιφερτ –Κλούιφερτ

Dietmar Hamann: Άμαν - Χάμαν

Marc Overmars: Όφερμας – Όφερμαρς - Όβερμαρφς.

Sebastian Deisler: Ντέισλερ - Ντάισλερ

thierry henry: Αρί – Αρνί – Άνρι –Ανγί - Χένρι

Giovanni van Bronckhorst: Μπρόχοστ – Μπρόχολστ - Φαν Μπροχολστ - Πρόχολστ,

Pierre van Hooijdonk: Χόιτ Γιονκ - Βαν Χόιτ Γιονκ - Χον Γιουνκ - Βαν Γιοιτ Χον - Βαν Χιονκ - Φαν Χον Γιονκ. Κι όμως ναι! Τα είπε όλα!!!

Rene Henriksen: Χέντρικσεν – Ενρικσεν – Έριξεν – Χέριξεν - Ένρικσε

Sylvain Wiltord: Βιλτόρ – Βιλτόρφ - Βιλμόρτ. Το "Βιλμόρτ" το χρησιμοποίησε μόνο μετά το χρυσό γκολ του Γάλλου επιθετικού. 

Pedro Munitis: Μουνιτίς – Μούνιτις - Μουνίτιθ. Οτιδήποτε, αρκεί να αποφύγει τον τονισμό στην παραλήγουσα.

Bixente-Lizarazu: Λιζαράζου – Λιζεράζου - Λιθεράθου. Είπαμε, είναι Βάσκος ο άνθρωπος. Κάθε χώρα και όνομα...

Christian Ziege: Ζίγκε - Τσιγκ.

Clarence Seedorf: Σέιντορφ – Σίντορφ – Ζέντορφ - Σίεντορφ. Ο Κλάρενς άλλαζε όνομα ανάλογα με την ομάδα. Άγιαξ - Ίντερ - Ρεάλ - Μίλαν.

Marcel Desailly: Ντεσάγι – Ντεσάιγ

Ο Μανόλο ανακοινώνει την ενδεκάδα της Εθνικής Γαλλίας, στο Μουντιάλ του 2002.

«Η Γαλλία λοιπόν που θα παραταχθεί με τον Μπαρτέζ, Τυράμ, Ντεσαγί, Μπλανκ, Λιζαραζου, Μακελελέ, Βιεϊρά, Ζιντάν… » Μα κύριε Μανώλη ο Μπλαν έχει αποσυρθεί από την Εθνική. «Όχι ο Μπλαν αγοράκι μου… Ο Μπλανκ! Είναι το μεσαίο όνομα του Λιζαραζού. Οι Βάσκοι τον φωνάζουν Μπιξάν και οι Γάλλοι Μπλανκ. Έτσι μας τον είπαν, έτσι σας τον λέμε.»

Υπήρχε ένας Τυνήσιος παίκτης, ο Τιμουνί, αλλά ο Μανόλο ντρεπόταν να φωνάζει κάθε τόσο σε κάθε επέλαση του αέρινου Αφρικάνου κι έτσι, του άλλαξε το όνομα. Εξήγησε μάλιστα και το σκεπτικό του. «Με φαντάζεστε να φωνάζω Τιμουνί, Τιμουνί, Τιμουνί;;;» Ο παμπόνηρος Μανώλης όμως, βρήκε τη λύση

«Να τος πάλι ο Τιμούνι. Πολύ ωραία ο Τίμουνι.Τιμουμί με την μπάλα. Τιμούμι και δεξιότερα ακόμα…»

Στο Μουντιάλ του 1990, ο Μανόλο έχει εκστασιαστεί με τον Μαραντόνα. Μόνο που δεν μπορεί να αποφασίσει πώς τον λένε:

«Ντίεγκο Αρμάντο Μαραντόνα εδώ. Αρμάντο Μαραντόνα Ντιέγκο με την μπάλα. Να πάλι ο Αρμάντο Ντιέγκο Μαραντόνα. Κοιτάξτε τώρα τον Μαραντόνα Αρμάντο Ντιέγκο»

Σε αγώνα του Αμβούργου με μια ισπανική ομάδα!

«Φερνάντεθ για τον Μαρτίνεθ. Χρούμπεθ τώρα. Θουτ και γκοοοολ!!!»

«Βερκότερεν. Πάντα Βερκότερεν ή μάλλον Φερκάουτερεν…. Έτσι μας τον είπαν, έτσι σας τον λέμε!»

Μανόλο ο δημοφιλής

Το αξιοπερίεργο με τον Μαυρομάτη είναι ότι μετά από τόσα χρόνια στις μεταδόσεις, έχει πετύχει να μην θεωρείται ούτε «κόκκινος», ούτε «πράσινος», ούτε «κίτρινος». Όλοι τον αγαπάνε και έχουν έναν καλό λόγο να πουν για τον ίδιο και τις πάντα αντικειμενικές μεταδόσεις του.

Κάποια μέρα έκανε βόλτα στο Κολονάκι, όταν ένας φίλαθλος του έπιασε την κουβέντα στο δρόμο. Μετά τις πρώτες φιλοφρονήσεις, του «πετάει» τη βόμβα. «Κύριε Μαυρομάτη, είστε πολύ καλός στην τηλεόραση, αλλά γιατί δεν πάτε να γράψετε και σε μια εφημερίδα;;;» Κάγκελο ο Μανώλης, που είχε ήδη συμπληρώσει μια 15ετία στα Νέα.

Μπαίνει μια μέρα στην εφημερίδα και αναφωνεί γεμάτος περηφάνια:

«Έχω πάλι ένα αποκλειστικό που θα κάνει θραύση»

Τον ρωτάει ο Αντώνης ο Λαγός, τότε διευθυντής των Νέων: «Τι έχεις ρε Μανώλη;»

«Συγκλονιστική συνέντευξη!!! Ταξίδευα χθες από το Αμβούργο και με ποιον νομίζει ότι καθόμουν δίπλα – δίπλα;»

«Με ποιον;»

«Με τον Βαϊσβάιλερ!»

«Σώπα ρε Μανώλη», του λέει ο Λαγός. «Ναι, ναι! Τα είπαμε πολύ ωραία!»

«Και πότε ταξίδευες βρε Μανώλη;» ρωτά ο Λαγός. «Την Πέμπτη, επιστρέφοντας από το Αμβούργο»

«Τότε Μανώλη μου είσαι ο πρώτος άνθρωπος που έχει μιλήσει με νεκρό…»

Ο Βαϊσβάιλερ είχε πεθάνει την Τετάρτη!!!!

Το 1978, για το Μουντιάλ της Αργεντινής, έχουν ταξιδέψει, τόσο ο Μαυρομάτης, όσο και ο Τάσος Μπούρας για τα Νέα και πηγαίνουν για έναν αγώνα στην Κόρδοβα. Και οι δύο λοιπόν, επέστρεψαν την ίδια μέρα από το Μπουένος Άιρες, αλλά με διαφορετική πτήση. Και οι δύο, έστειλαν την επομένη, αποκλειστική συνέντευξη με τον Σέζαρ Λουίς Μενότι, με τον τίτλο, «Συναντήσαμε τον Μενότι στο αεροπλάνο και μας είπε…». Ο Μπούρας μάλιστα, ορκιζόταν ότι καθόταν στη διπλανή θέση με τον Αργεντινό τεχνικό…

Λίγες μέρες αργότερα, έστειλε με τη δεδομένη διαφορά ώρας με την Ελλάδα, δύο ανταποκρίσεις. Δηλώσεις Μενότι για νίκη - Δηλώσεις Μενότι για ήττα.

Αφού είχαν ταξιδέψει μαζί μια μέρα νωρίτερα και έγιναν φίλοι...

Στο Μουντιάλ του 1982, στο Μεξικό, έχει στείλει στα Νέα από το απόγευμα δύο διαφορετικά ρεπορτάζ από τα αποδυτήρια του τελικού, που έγινε τέσσερις ώρες αφού έφτασε στην Αθήνα το φαξ με το κείμενο του Μανόλο. Οι τίτλοι; «Πανηγυρισμοί των Αργεντινών στα αποδυτήρια» «Οι Γερμανοί πανηγυρίζουν τον τίτλο». Και μετά λένε για κληρονομικό χάρισμα…

Να μην παραλείψουμε τις τούρτες και τις ευχετήριες κάρτες που δέχεται κάθε Πρωταπριλιά, γραμμένες από τους αδελφικούς του φίλους Πελέ και Εουσέμπιο.