Ανεκδοτο: Δυο Αλβανοι

Την πρώτη μέρα στο σχολείο ρωτάει η δασκάλα τα παιδάκια να πουν ένα-ένα το όνομά τους:

-Εσένα πώς σε λένε;

-Αννούλα.

-Και εσένα;

-Κωστάκη.

-Εσένα πώς σε λένε;

-Με λένε Αλία και είμαι από την Αλβανία.

-Από εδώ και πέρα θα λέμε πως είσαι ο Γιαννάκης και είσαι από την Ελλάδα.

Χάρηκε πολύ ο μικρός, αφού τα υπόλοιπα παιδιά δε θα τον κορόιδευαν και θα έπαιζαν μαζί του.

Όταν γύρισε σπίτι του λέει η μητέρα του:

-Αλία, πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε.

-Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο.

-Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι;

Και το πλακώνει στο ξύλο.

Το βράδυ γυρίζει ο πατέρας του.

-Τι έχεις Αλία; Γιατί κλαις;

-Με έδειρε η μαμά γιατί της είπα ότι με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο.

-Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι να λες ότι είσαι Ελληνόπουλο;

Τον πλακώνει στο ξύλο και αυτός.

Την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο και τον βλέπει η δασκάλα μελανιασμένο.

-Τι έπαθες Γιαννάκη;

-Πού να σας τα λέω κυρία. Χτες το βράδυ με έδειραν δυο Αλβανοί!