Τι είναι ο πριαπισμός και πως θεραπεύεται

Όλοι έχουμε ακούσει την λέξη πριαπισμός και όλοι γνωρίζουμε την ιστορία με τον βασιλιά Πρίαπο. Τι ακριβώς όμως συμβαίνει όταν κάποιος άνδρας έχει Πριαπισμό; Είναι μια επώδυνη κατάσταση η επίμονη αυτή στύση; Πως μπορεί να θεραπευτεί; Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα βρείτε απαντήσεις σε όλες σας τις απορίες...

Πριαπισμός (priapism) χαρακτηρίζεται η εμμένουσα, συνήθως επώδυνη, στύση η οποία δεν συνοδεύεται από σεξουαλική επιθυμία.

Ανάλογα με το αίτιο, ο πριαπισμός διακρίνεται σε πρωτοπαθή (ιδιοπαθή) και δευτεροπαθή.

Επίσης διακρίνουμε τον:

- Ισχαιμικό τύπο (ή πριαπισμό χαμηλής ροής) και τον

- Μη ισχαιμικό τύπο (ή πριαπισμό υψηλής ροής).

Στον ισχαιμικό τύπο, που είναι και ο πιο επικίνδυνος, έχουμε παρατεταμένη απόφραξη του φλεβικού δικτύου, με αποτέλεσμα να απαιτείται ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ.

Στον μη ισχαιμικό τύπο, το αίμα είναι αρτηριακό και ως εκ τούτου η αντιμετώπιση μπορεί να καθυστερήσει για λίγο, χωρίς συνέπειες για τον ασθενή. Σε αυτή την περίπτωση, η σηραγγογραφία δείχνει ταχεία παροχέτευση του αίματος μέσω των σηραγγωδών σωμάτων και των εν τω βάθει ραχιαίων φλεβών του πέους.

Αίτια

- Πρωτοπαθής

- Δευτεροπαθής

Αν και εμφανίζεται περίπου στο 1/3 των περιπτώσεων τα αίτια παραμένουν άγνωστα.

Ανάλογα με το αίτιο χαρακτηρίζεται ως:

Θρομβοεμβολικός: Παρατηρείται σε ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία, με λευχαιμία και σε λιπώδες έμφρακτο. Υπολογίζεται ότι ένα ποσοστό 4-6.5% των ασθενών με δρεπανοκυτταρική αναιμία εμφανίζουν πριαπισμό. Η θεραπεία αυτών των ασθενών περιλαμβάνει αλκαλοποίηση, αναλγησία, ενυδάτωση και μεταγγίσεις έτσι ώστε η αιμοσφαιρίνη να είναι πάνω από 10mg% και η αιμοσφαιρίνη S σε πυκνότητα μικρότερη από 30%.

Τραυματικός: Εμφανίζεται μετά από τραύμα γεννητικών οργάνων και/ή περινέου. Οι κακώσεις αυτού του τύπου, μπορεί να προκαλέσουν φλεβική θρόμβωση, αιμορραγία και οίδημα του πέους, τα οποία οδηγούν σε πριαπισμό χαμηλής ροής. Αντίθετα, αν η κάκωση αφορά τη σηραγγώδη αρτηρία, τότε μπορεί να παρατηρηθεί πριαπισμός υψηλής ροής.

Νευρογενής: Σε βλάβες της σπονδυλικής στήλης, σε αυτόνομη νευροπάθεια και μετά από αναισθησία κατά τη διάρκεια επεμβάσεων.

Νεοπλασματικός: Παρατηρείται σε κακοήθη νεοπλάσματα και οφείλεται σε απόφραξη της φλεβικής παροχέτευσης ή σε μερική αντικατάσταση των σηραγγωδών κόλπων από το νεόπλασμα. Η θεραπεία είναι παρηγορητική και περιλαμβάνει αναλγητικά, αντιβιοτικά (σε ενδεχόμενη λοίμωξη), ακτινοβολία ή/και χημειοθεραπεία με σκοπό την αντιμετώπιση της μεταστατικής νόσου.

Φαρμακευτικός: Ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντιυπερτασικά υδραλαζίνη και πραζοσίνη αλλά και κάποια αντιψυχωτικά όπως η χλωροπρομαζίνη, ενοχοποιούνται για πιθανή πρόκληση πριαπισμού.

Σε ολική παρεντερική διατροφή: Έχει παρατηρηθεί πριαπισμός χαμηλής ροής μετά από χορήγηση ενδοφλεβίως 20% λιπώδους διαλύματος.

Μετά ενδοσηραγγώδη ένεση φαρμάκων. Σε ποσοστό περίπου 5%, ως επιπλοκή ενδοπεϊκής χορήγησης ουσιών για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας. Αποτελούν το συχνότερο αίτιο πρόκλησης πριαπισμού.

Παθοφυσιολογία

Ο πριαπισμός είναι αποτέλεσμα του μηχανισμού χάλασης.

Η πίεση στα σηραγγώδη σώματα είναι σταθερά αυξημένη και κυμαίνεται από 80-120 mmHg.

Ο βαθμός της ισχαιμίας που προκαλείτε είναι ανάλογος της έκτασης και της διάρκειας της φλεβικής απόφραξης.

Μερικές φορές ο σηραγγώδης ιστός γίνεται παχύς, οιδηματώδης και ινωτικός, με τελικό αποτέλεσμα στυτική δυσλειτουργία.

Θεραπεία

- Φαρμακευτική

- Χειρουργική

Α. Μη ειδικά μέτρα

- Παγοκύστες

- Αναλγητικά Οιστρογόνα

- Περίδεση πέους

- Αντιπηκτικά

Β. Ενδοσηραγγώδης ένεση α-αδρενεργικών φαρμάκων

Αυτού του τύπου τα φάρμακα προκαλούν αγγειοσύσπαση.

Τέτοια φάρμακα είναι η ετιλεφρίνη, η φαινυλεφρίνη, η επινεφρίνη , η εφεδρίνη και η νορεπινεφρίνη.

Η ένεση του φαρμάκου γίνεται εντός του σηραγγώδους σώματος και μπορεί να επαναληφθεί μετά από 5 min.

Γ. Παρακέντηση και εκκένωση του περιεχομένου των σηραγγωδών σωμάτων.

Χρησιμοποιείται βελόνα 21G με πεταλούδα η οποία χρησιμεύει για αφαίρεση του αίματος από το σηραγγώδες.

Εισάγεται κάθετα στο σηραγγώδες σώμα και η αναρρόφηση του αίματος γίνεται μέχρι να επιτευχθεί χάλαση του πέους.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝΙΣΤΕΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ Ο ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΗ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝ ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΑΝ ΟΜΩΣ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙ ΤΟΤΕ ΛΟΓΩ ΒΛΑΒΗΣ ΤΟΥ ΣΤΥΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ.

Δημήτρης Μπορούσας

Χειρούργος Ουρολόγος Ανδρολόγος

www.borousas.gr