Τι έτρωγαν οι αρχαίοι; – Συνταγές επιβίωσαν ως σήμερα!

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν γευσιγνώστες. Κυνηγούσαν την ηδονή μέσα από το φαγητό αλλά με μέτρο. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του ιατρού, διατροφολόγου και φιλοσόφου, Ερυξίμαχου στο Συμπόσιο του Πλάτωνα: «Η ουσία της μαγειρικής έγκειται στην προσφορά της μέγιστης δυνατής ηδονής χωρίς τον κίνδυνο πρόκλησης νόσου».

Συνταγές, αναφορές σε διατροφικές συνήθειες και επιθυμίες των Ελλήνων της αρχαιότητας ξεδιπλώνονται στο βιβλίο του Γιώργου Ηλιόπουλου «Γαστρονομικόν – Η τέχνη της μαγειρικής στην αρχαία Ελλάδα». Ένα βιβλίο το οποίο όπως σχολιάζει και η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος είναι «ψαγμένο» και διαβάζεται σαν μυθιστόρημα.

Ήδη από τον 8ο αιώνα π.Χ, σύμφωνα με τον συγγραφέα, γίνονται αναφορές σε συνήθειες αλλά και τρόπους μαγειρικής. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι αναζητούσαν διαρκώς μία «ευχάριστη διαβίωση» η οποία φυσικά περνούσε μέσα από το καλό φαγητό. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η συγγραφή πολλών εγχειριδίων μαγειρικής τα χρόνια εκείνα, οδηγούν στο συμπέρασμα πως η υψηλή μαγειρική (κατ’εξοχήν θεωρείται δυτικό προϊόν) έχει ελληνικές καταβολές.

Μπορεί πολλά από τα «καλούδια» που έχουμε σήμερα στο τραπέζι μας, όπως πατάτες, ντομάτες κ.α. να μην υπήρχαν ωστόσο το ελληνικό τραπέζι της αρχαιότητας ήταν αξιοζήλευτο. Ο ποιητής Φιλόξενος από τα Κύθηρα στο έμμετρο έργο του με τίτλο «Δείπνον», μας παραθέτει μία πραγματική πανδαισία γεύσεων τα οποία προσφέρονταν με συγκεκριμένη σειρά. Στα τραπέζια «καταφθάνουν σαλαχοειδή, μαλάκια και οστρακόδερμα, δηλαδή σελάχια, αγγελόψαρα, χταπόδια, σουπιές, καλαμάρια, χέλια, γαρίδες, καραβίδες και αστακοί με κορυφαία δύο μουγγριά, είδος πολυτελείας των αρχαίων αγορών που συνοδεύονται από πληθώρα αρτοσκευασμάτων…».

http://www.koolnews.gr