Δραματικές ιστορίες κρύβονται πίσω από τον αιματηρό εμφύλιο του Ελ Σαλβαδόρ, με πρωταγωνιστές, εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- παιδιά τα οποία αρπάχτηκαν, κυριολεχτικά, από τα χέρια των οικογενειών τους, από στρατιώτες.
Λίγοι είναι εκείνοι, που ακόμα και σήμερα, έχουν καταφέρει να συνδέσουν τα κομμάτια του παζλ και να βρουν τις πραγματικές τους οικογένειες, καθώς οι κρατικοί υπάλληλοι, αρνούνται κατηγορηματικά να δημοσιοποιήσουν οποιοδήποτε επίσημο στοιχείο, και να βοηθήσουν στην επούλωση των πληγών τους.
Τρανό παράδειγμα της συγκεκριμένης τραγωδίας, είναι η Γκρεγκόρια Κοντρέρας, της οποίας οι πρώτες μνήμες από την παιδική της ζωή, είναι η τελευταία στιγμή που αντίκρισε τη μητέρα της, κατά την έναρξη τη βάναυσης 13χρονης σύγκρουσης.
Η μάχη μεταξύ των κυβερνητικών στρατευμάτων και των ανταρτών είχε ξεσπάσει γύρω από το σπίτι της οικογένειας του 4χρονου κοριτσιού, στην ύπαιθρο της χώρας της κεντρικής Αμερικής.
Οι στρατιώτες, εκμεταλλεύτηκαν τη σύγχυση και κατέσχεσαν την ίδια, αλλά και τα δύο μικρότερα αδέρφια της, τα οποία ήταν κάτω των δύο ετών.
«Εκκενώσαμε το σπίτι μας, αλλά ξαφνικά όλα τελείωσαν, αφού εμάς μας έπιασαν οι στρατιώτες και οι γονείς μας εξαφανίστηκαν» δηλώνει η 35χρονη, σήμερα, Κοντρέρας, η οποία ζει μόνιμα στη γειτονική Γουατεμάλα.
Η περίπτωσή της, κρύβει από πίσω της πολύ πόνο, καθώς ένας στρατιώτης τη φυγάδεψε, τη βίασε και της έδωσε το επώνυμό του.
Η ιστορία της γυναίκας αυτής, είναι η μία ανάμεσα στις υπόλοιπες των εκατοντάδων παιδιών που εξαφανίστηκαν κάτω από πολλές διαφορετικές συνθήκες το καθένα τους, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη χώρα, η οποία άφησε πίσω του, τον δραματικό απολογισμό των 75.000 νεκρών, αλλά και πολλών χιλιάδων αγνοούμενων.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γονείς, δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη τι πραγματικά συνέβη στα παιδιά τους, ενώ μερικές εκατοντάδες αγνοουμένων έχουν ταυτοποιηθεί, μέσω δείγματος DNA, αλλά και λοιπών αποδεικτικών στοιχείων.
Τώρα, μετά από την ενεργοποίηση μιας ομάδας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με όνομα Probusqueda, έρχεται στην επιφάνεια, μία ακόμη, πιο οδυνηρή πλευρά, στην ήδη γνωστή τραγωδία: Τα περισσότερα παιδιά απάχθηκαν από τους στρατιώτες, οι οποίοι και τα μεγάλωσαν σαν να ήταν δικά τους. Πολλοί ήταν και εκείνοι, όμως, που τα χρησιμοποίησαν ως ένα μέσο πλουτισμού, αφού τα πουλούσαν σε παράνομο δίκτυο υιοθεσιών!
Επίσης, δεν ήταν λίγες οι φορές, που οι απαγωγές χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο εξόντωσης. Συγκεκριμένα, οι στρατιώτες έσπευδαν να αρπάξουν τα παιδιά των πολιτικών ή στρατιωτικών αντιπάλων, με αποτέλεσμα, πια, να έχουν απαγγελθεί κατηγορίες εναντίον κορυφαίων αξιωματικών, μεταξύ τον οποίων βρίσκεται και ο στρατηγός Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα, που ήταν, τότε, ο επικεφαλής στης στρατιωτικής χούντας της Αργεντινής.
Δυστυχώς, πολλά είναι τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη διαλεύκανση αυτών των υποθέσεων, τα οποία, όμως, είτε δεν υπάρχουν, είτε κρατούνται επιμελώς κρυμμένα από τα φώτα της δημοσιότητας.
Επιμέλεια: Δέσποινα Κισκήρα
http://www.koolnews.gr
.jpg)
Κάποιοι ξέρουν τόσο καλά νά σπέρνουν τήν δυστυχία γιά τό τίποτα, ματαιότητης ματαιοτήτων τά πάντα ματαιότης. Γιατί τούς τό έκαναν; Γιά τά δήθεν ιδανικά κάποιου άρρωστου μυαλού.
ΑπάντησηΔιαγραφή