Η αλήθεια για τις γερμανικές αποζημιώσεις - Τι φοβάται ο Σόιμπλε

Οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που χαρακτήρισε ανεύθυνες τις δηλώσεις περί διεκδίκησης αποζημιώσεων για το κατοχικό δάνειο, δείχνουν την πρόθεση της γερμανικής πλευράς να «αδειάσει» προληπτικά την Αθήνα και να σταματήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα τη συζήτηση αυτή.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» μπορεί το Βερολίνο να «το παίζει» παγερά αδιάφορο και να απορρίπτει κάθε συζήτηση για αποζημιώσεις, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν ανησυχεί για τις συνέπειες ενδεχόμενου αιτήματος.

«Πολύ πιο σημαντικό από το να οδηγούνται οι άνθρωποι στην Ελλάδα σε εσφαλμένη κατεύθυνση, θα ήταν να τους εξηγήσει και να τους διαφωτίσει κανείς σχετικώς με τον δρόμο προς τις μεταρρυθμίσεις και να τους συνοδεύσει σε αυτή την πορεία» είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει «καμία ελπίδα» στο θέμα και «το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό».

Ομως είναι φανερό ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών φοβάται συγκεκριμένες αντιδράσεις και ο φόβος αυτός οφείλεται κυρίως σε τρεις παράγοντες.

Ο πρώτος είναι ότι τυχόν αξιώσεις για αποζημιώσεις θα ανέτρεπαν την ευρωπαϊκή ατζέντα σε μια στιγμή που το Βερολίνο θέλει να επικεντρώσει όλες τις δυνάμεις στην επιτυχία των προγραμμάτων σταθερότητας και λιτότητας.

Ο δεύτερος είναι ότι οι αξιώσεις θα άνοιγαν αυτόματα την όρεξη και πολλών άλλων χωρών, καθώς, όπως είχε πει και πράσινος πολιτικός, η Γερμανία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με 53 χώρες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και αν εξαναγκαζόταν σε πληρωμές, αυτό θα ήταν η αιώνια χρεοκοπία της.

Και ο τρίτος παράγοντας είναι η «συνεπής» ασυνέπεια της ελληνικής κυβέρνησης. Οι Γερμανοί πολιτικοί, έχοντας πλήρη εικόνα της αδυναμίας της, σουφρώνουν με περιφρόνηση τα χείλη τους όταν μιλούν για αυτήν, από την άλλη όμως δεν αισθάνονται ποτέ σίγουροι μαζί της.

Αποτέλεσμα είναι να έχουν διαμορφωθεί δύο αντιθετικοί πόλοι στη Γερμανία. Ο ένας εκπροσωπείται από την Αριστερά και τάσσεται υπέρ της χωρίς όρους αναγνώρισης των ελληνικών αξιώσεων και της καταβολής «λογικών» αποζημιώσεων.

Ο άλλος, που είναι και ισχυρότερος, στον οποίο συμμετέχουν τόσο τα κυβερνητικά κόμματα όσο και εκείνα της αντιπολίτευσης, θεωρεί το ζήτημα νομικά αστήρικτο και πολιτικά λήξαν και θέλει να το παρακάμψει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα. Το ζήτημα, όπως αναγνωρίζουν πολλοί Γερμανοί πολιτικοί υπάρχει. Κι αυτό δίνει στον φόβο τους ρεαλιστικό υπόστρωμα.

http://www.iefimerida.gr/