Η αθέατη πλευρά του Χονγκ Κονγκ – Άνθρωποι μέσα σε μεταλλικά κλουβιά

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Το Χονγκ Κονγκ είναι γνωστό στους περισσότερους, για τους υπερσύγχρονους ουρανοξύστες, τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία και το lifestyle. Όμως υπάρχει και η «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού». Για χιλιάδες πολίτες που αναγκάζονται να ζουν μέσα σε κλουβιά, το Χονγκ Κονγκ δεν μοιάζει και τόσο λαμπερό. Η έλλειψη ελεύθερων χώρων δόμησης και η διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση για στέγη, έχει εκτοξεύσει στα ύψη τις τιμές των ακινήτων. Μάλιστα το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο αισθητό, στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.

Αν και οι εικόνες ανθρώπων που μένουν μέσα σε κλουβιά, σαν να ήταν ζώα, είναι ίσως πρωτοφανείς ή ακόμη και σοκαριστικές, για τους περισσότερους πολίτες του Δυτικού κόσμου, στην Ασία δεν είναι ασυνήθιστες. Τα κελιά, με εμβαδόν 1,5 τ.μ, είναι σίγουρα λιγότερο άνετα, από ένα δωμάτιο στο Χίλτον, όμως δεν είναι…δωρεάν. Περίπου 167 δολάρια/μήνα κοστίζει το ενοίκιο, για να ζήσει κάποιος σαν κότα σε πτηνοτροφείο. Τα συγκεκριμένα κελιά είναι στοιβαγμένα, το ένα πάνω στο άλλο, σε ένα οικοδομικό συγκρότημα, στην εργατική συνοικία του Δυτικού Kowloon.

Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά περίπου 100.000 άνθρωποι στεγάζονται μέσα σε αυτά. Όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων γεμίζουν ασφυκτικά τα διαμερίσματα τους με τέτοια κλουβιά, μεταλλικά ή ξύλινα, τα οποία στη συνέχεια νοικιάζουν σε μη προνομιούχους συμπολίτες τους.

Μόνο δύο τουαλέτες υπάρχουν ανά διαμέρισμα, οι οποίες είναι κοινόχρηστες για τους δεκάδες, ακόμη και εκατοντάδες ηλικιωμένους, που αποτελούν την πλειοψηφία των ενοίκων.

Κουζίνα δεν υπάρχει, μόνο ένα μικρό δωμάτιο με ένα νεροχύτη. Σχεδόν όλοι πλένουν τα ρούχα τους σε πλαστικές λεκάνες.

Ο Leung Cho-yin είναι ένας από τους ανθρώπους που ζουν κάτω απο αυτές τις συνθήκες. Στα 67 του χρόνια, ο πρώην κρεοπώλης δηλώνει: “Τα παράσιτα βρίσκονται παντού, με έχουν δαγκώσει τόσες πολλές φορές, που το έχω συνηθίσει πια”…. “Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό. Πρέπει να επιβιώσω”. Ο Leung μένει εδώ και 20 χρόνια μέσα σε αυτά τα ανθρώπινα κλουβιά, από τότε δηλαδή που σταμάτησε να δουλεύει, επειδή έχασε ένα δάκτυλο του. Δεν έχει οικογένεια και τώρα πια θα του ήταν πολύ επώδυνο να εγκαταλείψει τους συγκατοίκους του. 20 χρόνια, τόσο "στενής" συμβίωσης, δεν είναι λίγα.

Οι τιμές στα ακίνητα του Χονγκ Κονγκ κατέγραψαν αύξηση 23% το 2012, ενώ από το 2008 έχουν διπλασιαστεί. Την ίδια αύξηση ακολούθησαν και οι τιμές των ενοικίων. Η αξιοπρεπής κατοικία είναι πλέον όνειρο θερινής νυκτός, για ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, το οποίο έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και τις αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης. Πολλές οικογένειες αναγκάζονται να μετακομίσουν σε παλαιότερα και μικρότερα σπίτια, ακόμη και σε εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτήρια. Αν και η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί το μεγάλο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, οι περισσότεροι ένοικοι των κλουβιών, δεν θρέφουν αυταπάτες, γνωρίζουν πως αυτά τα -ασφυκτικά μικρά- κλουβιά θα αποτελούν για αρκετό καιρό ακόμη το σπίτι τους.