Πότε ερωτευόμαστε; Όχι πάντως όποτε θέλουμε. Σε όλη μας τη ζωή, οι ανθρώπινες σχέσεις περνάνε μέσα από παράλληλες διαδικασίες εξέλιξης.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανταποκρινόμαστε καλύτερα σε αυτό που εμείς λέμε ιδανική σχέση, αλλά και να προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας αναφορικά με τον έξω κόσμο και την επικοινωνία μας μαζί του. Έτσι με αυτό τον τρόπο, εξελισσόμαστε συνεχώς.
Αρχίζουμε σιγά σιγά να φαντασιώνουμε το δεσμό, να προετοιμαζόμαστε για να ανταποκριθούμε συναισθηματικά, μεταφέροντας προς τα έξω όλα τα καινούργια πράγματα που βρήκαμε μέσα μας. Με άλλα λόγια θέλουμε να ερωτευτούμε. Υποσυνείδητα βιώνουμε μία κατάσταση έντονης αναμονής. Αν τη στιγμή αυτή συναντήσουμε κάποιον, που θα μας δώσει τις ενδείξεις ότι αποτελεί το ιδεώδες μας, αυτό που είχαμε στο μυαλό μας από καιρό, τότε δημιουργείται μια κατάσταση οικειότητας, νιώθουμε ότι είμαστε σε ένα χώρο, ότι ξέρουμε και τις μύχιες σκέψεις του άλλου κι έτσι δεν χρειάζεται να τον γνωρίσουμε.
Οι εσωτερικές διεργασίες συνήθως, ύστερα από τις οποίες έρχεται ένας έρωτας έχουν να κάνουν με την απογοήτευση από τη μέχρι τώρα ζωή μας, με μία βαθιά αίσθηση ανεκπλήρωτου και με την επιθυμία της αλλαγής: θέλουμε να αφήσουμε πίσω τα παλιά, όταν δεν θα μπορούμε να ανταποκριθούμε ψυχικά.
Ο έρωτας λοιπόν δεν εμφανίζεται τυχαία, αλλά είναι η ευτυχής συγκυρία της σωστής χρονικής στιγμής, του κατάλληλου προσώπου και της δικής μας ετοιμότητας.
Σας ευχαριστούμε που χρησιμοποιήσατε το άρθρο μας για το blog σας. Εάν επιθυμείτε, μπορείτε να βάλετε ενεργό link! Με εκτίμηση, e-megalife!
ΑπάντησηΔιαγραφή