Είναι Ιούνιος του 1975 όταν η Άννα πήρε τηλέφωνο στα γραφεία του περιοδικού Ρομάντσο όπως της είχαν ζητήσει.
Είναι η εποχή που μόλις έχει κυκλοφορήσει ο δίσκος της ''Μινως'' ''τα ψηλά τα παραθύρια'' στον οποίο τραγουδούσε με τον Γιώργο Νταλάρα.
Ήταν πολύ χαρούμενη που τραγουδούσε τα τελευταία τραγούδια του Κουγιουμτζή σε στίχους Ελευθερίου και Δασκαλόπουλου.
Έχει μέχρι τότε ερμηνεύσει δεκατέσσερα τραγούδια με πιο αγαπημένο, ''το ξεχασμένο παραθύρι''.
Δεν είχε ακόμα ξεκινήσει μουσικές σπουδές, ήθελε να πάει στο ωδείο και να μάθει κιθάρα.
Είχε όμως ήδη δημιουργήσει ένα μύθο γύρω από το όνομα της και το αποδεικνύει η ερώτηση της δημοσιογράφου:
-Λένε πως τελευταία βεντετίζεις!
"Δεν το παίζω βεντέτα, πως λοιπόν μπορώ να φέρομαι σαν τέτοια" είναι η απάντησή της
Πηγαίνει στην τελευταία τάξη του γυμνασίου με βαθμούς 17 μέσο όρο.
Είναι κατηγορηματική στο να ασχοληθεί ξανά με το θέατρο γιατί έχει κακή εμπειρία από τα ''παρασκήνια'' του.
Η μεγάλη της επιθυμία είναι να μπει στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσει νομική, όχι για να δικηγορήσει, αλλά για να πάρει πολύτιμες πληροφορίες για την δουλεία της. Να μπορεί να κατοχυρώνει τα δικαιώματα της.
Η Άννα Βίσση ετοιμάζει αυτές τις μέρες την παράσταση ''Δαίμονες'' στο θέατρο Παλλάς.
0 σχόλια:
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !