Το διαφυλετικό σeξ αποτελεί ακόμα ταμπού για πολλούς πορνοστάρ

Όταν ερωτώνται για τα όρια τους, ένας αναπάντεχα μεγάλος αριθμός ηθοποιών σε ταινίες ενηλίκων αρνείται το σεξ με άλλες φυλές

Όταν πρωτομπήκα στη βιομηχανία του ενήλικου θεάματος, περίπου 12 χρόνια πριν, ένα από τα πιο περίεργα πράγματα που με ρώτησε ο ατζέντης μου ήταν αν θα έκανα διαφυλετικό σεξ. Ένιωσα πολύ αμήχανα και ο ηλικιωμένος άνδρας διευκρίνισε: «Το κάνεις με μαύρους;». Σοκαρίστηκα με μια τέτοια ερώτηση που μου φάνηκε ρατσιστική. Ενώ καθόμουν στο σκονισμένο του καναπέ, μέσα σε ένα μικρό γραφείο γεμάτο καπνό, ξαφνικά ένιωσα να βρίσκομαι αλλού: σε μια ασπρόμαυρη εποχή. Απάντησα δειλά: «Φυσικά. Δεν ξέρω αν υπάρχει διαφορά, είναι απλά σκούρο δέρμα».

  Σήμερα γνωρίζω ότι οι φυλετικές ιστορίες που αποτυπώνονται στο φακό είναι περίπλοκο θέμα – ειδικά με τον τρόπο που μεταφέρονται στην ονειρική πορνοβιομηχανία.   «Ο ρατσιμός υπάρχει και υπάρχει και στο πορνό», αναφέρει η διάσημη, βραβευμένη πορνοστάρ Κριστίνα Ρόουζ που έχει παίξει σε πάνω από 400 ταινίες. Σε τέτοιο αριθμό ταινιών, εύκολα οι φαν μπορεί να μην προσέξουν αν κάποιος ηθοποιός έχει αποφύγει το διαφυλετικό σεξ. Όμως, το ταμπλόιντ TMZ επεσήμανε τον περασμένο μήνα ότι η Αλέξις Τέξας, μια άλλη βραβευμένη πορνοστάρ δεν έχει δουλέψει ποτέ με μαύρους.  

Η Τέξας αρνήθηκε να το σχολιάσει. Εκπρόσωπος του πρακτορείου της, LA Direct Models, μου είπε ότι η Τέξας δεν ήθελε να μιλήσει για αυτό το ζήτημα σε κανένα, υποδηλώνοντας ότι το TMZ το έκανε πολύ μεγάλο θέμα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις διαδικτυακές λίστες του LA Direct Models, μόνο ένα 20% των ηθοποιών του διατίθενται να γυρίσουν διαφυλετικές σκηνές. (Ένα άλλο πρακτορείο, το Spiegler Girls, έχει πιο ενδεικτικά ποσοστά, ανάμεσα στα κορυφαία του είδους: 75 με 80% των ηθοποιών του λένε ότι γυρίζουν διαφυλετικό υλικό.)   Ένας λόγος για την απροθυμία των πορνοστάρ μπορεί να είναι το μέγεθος.

Εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο γίνονται τα κάστινγκ στη βιομηχανία, οι περισσότεροι μαύροι άνδρες περφόρμερ έχουν δυσανάλογα μεγάλα προσόντα. Το μέγεθος τους μπορεί να είναι τρομακτικό. Ξέρω έναν άνδρα που την έχει τόσο μεγάλη όσο ένα κουτάκι σόδας. (Αρνήθηκα να δουλέψω μαζί του, επειδή φοβήθηκα, στην αρχή της καριέρας μου.)   Αλλά αυτό που κρύβεται συνήθως πίσω από τα ταμπού είναι το άγχος για την καριέρα. Τα περισσότερα κορίτσια στη βιομηχανία ακούνε από τον ατζέντη ή από άλλους ηθοποιούς ότι μπορούν να αυξήσουν τη διάρκεια της καριέρας τους με το να αποφεύγουν τις διαφυλετικές σκηνές – τουλάχιστον μέχρι οι σκηνοθέτες να σταματήσουν να τις ζητάνε [σε κάστινγκ].   Θεωρώ ότι αυτή είναι μια ξεπερασμένη συνταγή επιτυχίας.

Η εμπειρία μου μού έμαθε ότι το ενήλικο κοινό είναι πολύ πιο προοδευτικό από ότι τα «κεφάλια» της πορνοβιομηχανίας, που στην πλειονότητά τους είναι ηλικιωμένοι λευκοί, μπορεί να πιστεύουν. Υπήρχε κάποτε, επίσης, η πεποίθηση ότι ένα κορίτσι μπορεί να επιμηκύνει την καριέρα της με το να μην κάνει συγκεκριμένες στάσεις. Κοντά στο 2000, η συνήθης άποψη έλεγε ότι αν κάποια ήθελε να μεγαλώσει τη διάρκεια της καριέρας της, έπρεπε να ξεκινήσει με σόλο σκηνές, έπειτα με σκηνές με άλλα κορίτσια, στη συνέχεια να γύριζε σεξ με άνδρες -όχι μαύρους- και στο τέλος να ενέδιδε σε διαφυλετικό ή πρωκτικό. Υπήρχαν εκατοντάδες εταιρείες εκείνη την περίοδο – και γυρίζονταν ταινίες όλων των ειδών. Το πορνό ήταν μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων σε άνθηση.

Ένας πρόσφατος μύθος, που υπαινίσσεται το τραγούδι του Κάνιε Γουεστ Hell of a Life, λέει ότι οι σκηνοθέτες πληρώνουν λιγότερο όταν κάποια έχει γυρίσει διαφυλετικές σκηνές. Η Κριστίνα Ρόουζ θυμάται τη συμβουλή που της έδωσαν πάνω στο θέμα, όταν μπήκε στη βιομηχανία το 2007: «Ο ατζέντης μου μού είπε ότι τα κορίτσια που έκαναν διαφυλετικό σεξ δεν έβγαζαν τα ίδια χρήματα. Μακάρι να μην τον είχα ακούσει. Αν το έκανα εξαρχής, μπορεί να είχα κερδίσει το βραβείο της Περφόρμερ της Χρονιάς». Τα περισσότερα κορίτσια που κερδίζουν αυτό το βραβείο, το αντίστοιχο του Όσκαρ Α’ Γυναικείου για τις ενήλικες ταινίες, ξεκινούν από την αρχή με διαφυλετικό. Οι ατζέντηδες που δίνουν τέτοιες συμβουλές είναι συχνά, από την εμπειρία μου, ηλικιωμένοι λευκοί.  

Ο Μαρκ Σπίγκλερ από το πρακτορείο Spiegler Girls, ένας από τους δικούς μου ατζέντηδες, αναφέρει, σχετικά με το θέμα της φυλής και τις καριέρας, ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. «Παλιά, ξεκινούσες αργά και δούλευες σταδιακά για να ανέβεις. Πλέον όσα περισσότερα κάνεις, τόσο το καλύτερο. Η Σάσα Γκρέι και η Κατσούμι ξεκίνησαν με διαφυλετικό. Δε φαίνεται να τις έβλαψε». Όσα περισσότερα είναι διατεθειμένη κάποια να κάνει, εν έτει 2013, τόσο ευρύτερη αποδοχή θα έχει και τόσο περισσότερα χρήματα θα βγάλει. Παρά το μύθο που λέει ότι αυτές που κάνουν διαφυλετικό βγάζουν λιγότερα, το αντίθετο αληθεύει – περισσότερη δουλειά σημαίνει σποραδικά υψηλότερο κόστος, παρόλο που ο Σπίγκλερ αναφέρει ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο πριμ στο μισθό των κοριτσιών που δουλεύουν με μαύρους συμπρωταγωνιστές: «Κάποια πρακτορεία θα δώσουν περισσότερα χρήματα, εμείς δεν το κάνουμε. Η αμοιβή είναι η ίδια.»  

Τα περισσότερα κορίτσια στη λίστα του Σπίγκλερ είναι γνωστά για τα περιορισμένα «όχι» τους – με άλλα λόγια κάνουν σχεδόν τα πάντα. Τον ρώτησα γιατί πιστεύει ότι μερικά κορίτσια αρνούνται να κάνουν διαφυλετικό σεξ. «Ο πρώτος λόγος που ακούω, χωρίς να σημαίνει ότι αληθεύει, είναι το “η οικογένειά μου δε θα το ήθελε”». Έχω ακούσει και εγώ αυτή την εξήγηση στα γυρίσματα. Έχω γνωρίσει κορίτσια που νομίζουν ότι η οικογένειές τους θα είναι πιο δεκτικές αν ανακαλύψουν ότι έκαναν πορνό, παρά αν μάθουν ότι έκαναν διαφυλετικό πορνό. Δύσκολο να το δεχτείς το 2013.   Ο Τι Ριλ, επικεφαλής του Ideal Image Models, υπερηφανεύεται ότι είναι ένας από τους λίγους μαύρους ατζέντηδες στην ιστορία της πορνοβιομηχανίας. Έχει και ρόλο πρωταγωνιστή σε ταινίες και η στάση του είναι δεκτική στα κορίτσια που αρνούνται το διαφυλετικό σεξ. «Ως μαύρος, δεν το παίρνω προσωπικά όταν κάποια το αρνείται.

Με μερικά από τα κορίτσια που δεν γυρίζουν διαφυλετικές σκηνές, έκανα σεξ εκτός κάμερας.»   Υποθέτω ότι οι περισσότερες ακολουθούν τη συμβουλή του ατζέντη. Λίγες αντιλαμβάνονται την πραγματική επιρροή ενός ατζέντη στη δουλειά. Εκείνοι συχνά καθοδηγούν τις 18χρονες και εκτός βιομηχανίας, τις επηρεάζουν και στην προσωπική τους ζωή. Πολλές νεαρές περφόρμερ δεν έχουν εμπειρία στις αρχές.

Έρχονται στο Λος Άντζελες για να κάνουν πορνό από μικρές πόλεις σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν πολιτείες, όπως η Μοντάνα, απ’ όπου κατάγεται η Τέρα Πάτρικ, που έχουν αφροαμερικανικό πληθυσμό κάτω του 2%, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Ο Ριλ εξηγεί την κατάσταση μιας δουλειάς της οποίας οι σταρ μπορεί να είναι νεαροί ενήλικες που γνωρίζουν ελάχιστα για τον κόσμο έξω από τον τόπο τους. «Μερικές φορές, ο πρώτος μαύρος που συναντούν είναι στη δουλειά.

Δεν είναι ότι έχουν ρατσιστικό γονίδιο, ότι δε θέλουν, απλά δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία. Το ίδιο ισχύει και για το πρωκτικό – οι περισσότερες δεν είχαν κάνει ποτέ στην προσωπική τους ζωή». Ανάλογα με τον τρόπο που ένα κορίτσι έχει μεγαλώσει, το φυλετικό μείγμα της βιομηχανίας μπορεί να της ανοίξει τα μάτια με πολλούς τρόπους. Εγώ μεγάλωσα στην κεντρική ακτή της Καλιφόρνια, σε μια πολυπολιτισμική πόλη, μη γνωρίζοντας ότι η φυλετική ποικιλία της Καλιφόρνια δεν αντιπροσωπεύει όλες τις ΗΠΑ.  

Είναι δύσκολο να εντοπίσεις ακριβώς πόσος ρατσισμός επικρατεί στη βιομηχανία του πορνό, όπως και στην κοινωνία μας. Οι καταναλωτές ακόμα αγοράζουν στερεότυπα. Ένα διαφυλετικό πορνό συχνά παρουσιάζει το σωματώδη μαύρο με τη μικροσκοπική λευκή. Αυτό παραμένει δημοφιλής στρατηγική μάρκετινγκ – η διάσημη σειρά ταινιών Μάυροι με Ξανθιές είναι μία από τις πολλές που αναπαράγουν αυτά τα στερεότυπα. Όλα γίνονται για αυτό το λόγο: ηθοποιοί, σκηνοθέτες, ατζέντηδες και εταιρείες, όλοι προσπαθούν να βρουν τρόπους να βγάλουν περισσότερα χρήματα, εκμεταλλευόμενοι εικασίες και στερεότυπα γύρω από τη σχέση φυλής-σεξ. Πιθανότατα, σημασία δεν έχει η άποψη της βιομηχανίας γύρω από το φυλετικό θέμα, αλλά αυτή του καταναλωτή και η ζήτηση. Στο τέλος της μέρας, για όλους στη βιομηχανία του πορνό, το σεξ είναι απλά δουλειά.

Πηγή  www.lifo.gr