Τα πάντα για τα εμφυτεύματα στα δόντια. Πως να αποκτήσετε λαμπερό χαμόγελο

Σίγουρα έχετε ακούσει την έκφραση “εμφύτευμα στα δόντια”. Σίγουρα έχετε αναρωτηθεί σε ποιες περιπτώσεις και πως πρέπει να τοποθετήσουμε στα δόντια μας ένα οδοντικό εμφύτευμα. Ειδικά αυτές τις δύσκολες οικονομικά ημέρες θα έχετε απορία για το εάν πρέπει να βάλετε ένα εμφύτευμα, πόσο θα πληρώσετε. Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα ενημερωθείτε πλήρως για τα οδοντικά εμφυτεύματα, από τι είναι κατασκευασμένα, και πότε χρησιμοποιούνται.

Του Μιλτιάδη Ε. Μητσιά.DDS. MS. PhD

Χειρουργού Οδοντιάτρου. Επισκέπτη Λέκτωρα Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης.

Με τον όρο ¨οδοντικό εμφύτευμα¨ εννοούμε τον τεχνητό μηχανισμό που αντικαθιστά την φυσική ρίζα του δοντιού. Όταν αυτή καταστραφεί, η εξαγωγή του δοντιού είναι αναπόφευκτη. Κατασκευάζονται από διάφορα βιοϋλικά,όπως το τιτανιο, το κράμα τιτανιου καθώς πλεόν και από κεραμικά υλικά όπως η Ζιρκονία, με επικρατέστερο το τιτάνιο, υλικό από τα πιο βιοσυμβατά με τον ανθρώπινο οργανισμό. Η τοποθέτηση τους γίνεται στο ιατρείο του θεράποντος οδοντιάτρου, με την χρήση τοπικής αναισθησίας.Τα σύγχρονα συστήματα εμφυτευμάτων παρουσιάζουν πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Συγκεκριμένα πάνω από 95% την πρώτη δεκαετία, ενώ κάποια καταγράφουν εκπληκτικές επιδόσεις: για περισσότερο από 20 χρόνια ποσοστά επιτυχίας πάνω από 80%.

Η σύγχρονη εμφυτευματολογία, ξεκίνησε από την Σουηδία και τον καθηγητή Branemark το 1952 που ανακάλυψε το φαινόμενο της οστεοενσωμάτωσης. Η δημοτικότητα και η εξάπλωση τους άρχισε τη δεκαετία του ’80. Από τότε έχουν κατασκευαστεί πολλά είδη με μικρές ή μεγάλες διαφοροποιήσεις στον σχεδιασμό και την αρχιτεκτονική τους. Κατά κύριο λόγο τοποθετούνται σε άτομα, στα οποία λείπουν ένα ή περισσότερα δόντια. Μπορούν να αναπληρώσουν το ένα ή και όλα τα κενά του οδοντικού φραγμού και να στηρίξουν μία ακίνητη προσθετική εργασία ώστε να αποτραπεί η τοποθέτηση κινητικής οδοντοστοιχίας. Επιπλέον, δίνουν τη δυνατότητα στήριξης με διάφορους τρόπους μιας ολικής οδοντοστοιχίας, κάνοντας την πιο σταθερή, ασφαλή και άνετη για τον ασθενή.

Από τους σημαντικότερους λόγους για να τοποθετήσει κανείς εμφυτεύματα είναι ο λειτουργικός παράγοντας, αλλά και ο αισθητικός πλέον. Παρουσιάζουν πολύ ικανοποιητικά αισθητικά αποτελέσματα, αφού είναι σαν να έχει κανείς τα ίδια του τα δόντια. Από την στιγμή που τα εμφυτεύματα ενσωματώνονται στο οστό, εμποδίζουν την εκτεταμένη απώλεια οστικής μάζας και αντίστοιχα της υποχώρησης των ούλων.

Η ποιότητα και η ποσότητα του οστού επηρεάζει καθοριστικά την διάρκεια ζωής και πορείας του.Όσο καλύτερη είναι η ποιότητα του και όσο περισσότερο είναι διαθέσιμο, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα για μακροπρόθεσμη επιτυχία της μετεγχειρητικής φάσης του εμφυτεύματος. Αν πάλι ο σχεδιασμός των εμφυτευματικών στεφανών ή επιεμφυτευματικών οδοντοστοιχιών είναι ανεπαρκώς κατασκευασμένος και οι μασητικές δυνάμεις δεν είναι σωστά ισορροπημένες, τότε ακόμα και το καλύτερα τοποθετημένο εμφύτευμα θα έχει ένα συμβιβαστικό ποσοστό επιβίωσης. Ετσι ο ρόλος του θεράποντως οδοντιάτρου είναι καθοριστικός.

Η διατήρηση μιας σωστής και συστηματικής υγιεινής θα εξασφαλίσει το μεγαλύτερο χρόνο ζωής των εμφυτευμάτων. Ο ασθενής πρέπει να φροντίζει για την καθημερινή αφαίρεση της πλάκας, με σωστό βούρτσισμα των δοντιών και τη χρήση του οδοντικού νήματος, καθώς και να επισκέπτεται τον οδοντίατρό του τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο για να γίνεται ο έλεγχος και συντήρηση/καθαρισμός των εμφυτευμάτων.

Καίρια σημασία μπορεί να έχει και για το ηθικό ασθενών οι οποίοι δεν αντέχουν άλλο τον πόνο που τους προκαλούν οι οδοντοστοιχίες τους ή έχουν κουραστεί με την συντήρησή τους. Στις περισσότερες εμφυτευματικές θεραπείες γίνεται τοπική αναισθησία, οπότε ο ασθενής δεν αισθάνεται πόνο στην διάρκεια της επέμβασης. Ανάλογα με τον αριθμό των εμφυτευμάτων αλλά και τη χειρουργική διαδικασία που πρόκειται να τοποθετηθούν, μπορεί να υπάρξει οίδημα/πρήξιμο για λίγες μέρες μετά την επέμβαση. Για την ανακούφιση από τον πόνο χορηγείται στον ασθενή φαρμακευτική αγωγή, όπως ήπια αναλγητικά και αντιβίωση. Προτιμάται η μαλακή τροφή στην αρχή, καθώς και οι κρύες τροφές, γιατί βοηθούν στην μείωση του πιθανού πρηξίματος. Μετά το πέρας 2-3 μηνών που χρειάζεται το εμφύτευμα για να οστεοενσωματωθεί, τοποθετούνται πάνω του οι προσθετικές εργασίες.

Ξαναβρίσκοντας το χαμόγελο, ένας ασθενής μπορεί να αποκτήσει και την χαμένη του αυτοπεποίθηση. Οι περισσότεροι προσπαθούν να κρύψουν το πρόβλημα με το να βάζουν το χέρι μπρος τά στόμα ή κρατούν το στόμα τους κλειστό. Ας πληροφορηθούν ότι το πρόβλημα αυτό μπορεί πλέον να λυθεί με ό,τι πιο προχωρημένο έχει να επιδείξει η σύγχρονη οδοντιατρική άμεσα, χωρίς επίπονες διαδικασίες.  

Μιλτιάδης Ε. Μητσιάς.DDS. MS. PhD

Χειρουργός Οδοντίατρος. Επισκέπτης Λέκτωρας Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης.  

www.dental-center.eu

mmitsias@msn.com