Ιστορία του πέους: Πώς ήταν και πώς είναι

Οσοι το φέρουμε αρκούμαστε στην «αισιόδοξη» φύση του, στην τάση του να κοιτάει πάντα «ψηλά» και να μην έχει ποτέ κατεβασμένο το «κεφάλι». Οσες δεν το φέρουν απολαμβάνουν κι εκείνες την «αισιόδοξη» φύση του, το καθαρό του «κούτελο» και το υπερήφανο ανάστημά του, δίχως όμως να αρκούνται σ' αυτό.

Υπάρχουν ωστόσο κάποια πράγματα που έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε όλοι – φέροντες και μη φέροντες – όσο αντι-αισθητικά ή ενοχλητικά κι αν φαντάζουν.

-Οταν το πέος μας κοσμούσαν κερατάκια...

H εξελικτική διαδικασία του είδους είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη πολλών τμημάτων του ανθρώπινου πέους, συμπεριλαμβανομένων των αγκαθωτών αποφύσεων που έφερε άλλοτε, 6.000.000 χρόνια πριν.

Επρόκειτο, ουσιαστικά, για μία ευδιάκριτη ραχοκοκαλιά από σκληρό ιστό (κερατίνη) που κοσμούσε το όργανο κατά μήκος της εξωτερικής του επιφάνειας, κάνοντάς το να μοιάζει με σαύρα.

Πολλά θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των χιμπαντζήδων εξακολουθούν να φέρουν εκεί κάτω τέτοιες αγκαθωτές αποφύσεις, παρέχοντας έτσι μία ακόμη απόδειξη της συγγένειάς μας με τα αγαπητά πιθηκοειδή.

Ο γενετικός κώδικας που ρύθμιζε την ανάπτυξη αυτών των αποφύσεων «σβήστηκε» 700.000 χρόνια πριν.

-Διέθετε και κεντρικό κόκαλο...

Η επιστημονική του ονομασία είναι baculum, το οποίο εξαφανίστηκε και αυτό μέσα στην πορεία της εξελικτικής διαδικασίας.

Πολλά πρωτεύοντα εξακολουθούν να φέρουν αυτό το κόκαλο, στόχος του οποίου είναι να υποστηρίζει τη στύση έως ότου επιτευχθεί η έκχυση του σπέρματος στο αναπαραγωγικό σύστημα του θηλυκού.

Οταν είχε πλέον επιτελέσει το καθήκον του και δεν χρειαζόταν άλλο, υποχωρούσε στην περιοχή του υπογαστρίου, απ' όπου «ξεπρόβαλε» εκ νέου στην επόμενη ανάλογη περίσταση με τη βοήθεια ειδικών μυών.

Ενδιαφέρουσα δε είναι η άποψη του εξελικτικού βιολόγου Ρίτσαρντ Ντόκινς, ο οποίος υποστηρίζει ότι η απώλεια του συγκεκριμένου κόκαλου οφείλεται στην αιμοδυναμική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η οποία επέτρεπε στα θηλυκά να αναγνωρίζουν τα πραγματικά υγιή αρσενικά, εκείνα δηλαδή που είναι τόσο βιολογικά όσο και ψυχικά αρκετά ισχυρά ώστε η στύση τους να μην επηρεάζεται από παράγοντες όπως το στρες ή άλλους βιολογικούς.

Κοντολογίς, όσο τα αρσενικά έφεραν το περίφημο κόκαλο, είχαν όλα στύση, με αποτέλεσμα τα θηλυκά να μην μπορούν να διακρίνουν τα υγιή από τα μη υγιή, η εξασθενημένη αιμοδυναμική κατάσταση των οποίων προκαλεί την εμφάνιση στυτικών προβλημάτων.

-Τα ανθρώπινα πέη δεν είναι τόσο περιπετειώδη όσο εκείνα των Αργοναυτών-Χταποδιών

Ναι, το ανθρώπινο πέος είναι μεν ισχυρό, όχι όμως τόσο ώστε να μπορεί να αποσπαστεί από το σώμα του αρσενικού φορέα του και να ζευγαρώσει από μόνο του, αφήνοντας το υπόλοιπο σώμα να αναστοχάζεται στον καναπέ.

Τρομερή αναπηρία αυτή του ανθρώπινου πέους, το οποίο προϋποθέτει την εμπλοκή ολόκληρου του οργανισμού στη σεξουαλική πράξη, σε αντίθεση με εκείνο του Χταποδιού-Αργοναύτη που είναι πτυσσόμενο, αποσπάσιμο και υποκαταστήσιμο.

-Οσο κοιμάσαι...

Μπορεί μεν το ανθρώπινο πέος να μην έχει έφεση σε αυτό που στη γλώσσα των υπολογιστών αποκαλούμε «πολυδιεργασία» («multitasking»), αλλά δεν σταματάει ποτέ να ασκείται, ακόμη κι όσο εσύ κοιμάσαι - πράγμα που μάλλον γνωρίζεις από πρώτο χέρι αν φέρεις το συγκεκριμένο όργανο. Πρόκειται για τις περίφημες «πρωινές»...

Δίχως αυτές, το πέος θα έχανε μέχρι και 3 εκατοστά σε μήκος, λόγω απώλειας του βαθμού ελαστικότητάς του!

http://www.iefimerida.gr