Η συγκλονιστική ιστόρια 7 νάνων του Άουσβιτς που επιβίωσαν από τα πειράματα του Μένγκελε

Ήταν Μάιος του 1944 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Καθώς έρχονταν οι νέες αφίξεις κρατουμένων στα στρατόπεδα των ναζί, οι φρουροί των SS δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Ένας-ένας, επτά μικροσκοπικοί άνθρωποι, πιασμένοι χέρι-χέρι για να μη χαθούν, κατεβαίνουν από το τρένο. Οι πέντε ήταν γυναίκες. Φορώντας μέικ απ και κομψά φορέματα, δεν διέφεραν και πολύ από κούκλες πλαστικές.

Τα μέλη της οικογένειας Όβιτζ είχαν τη μεγάλη ατυχία να γεννηθούν νάνοι, να είναι Εβραίοι και να ζουν στην Ουγγαρία, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ήταν επίσης διάσημοι για θεατρικές παραστάσεις που έδιναν στη Βουδαπέστη. Δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητοι από τα «γεράκια»-Γερμανούς κατακτητές, καθώς δεν αντιστοιχούσαν στα πρότυπα του Εθνικοσοσιαλισμού. Οι νάνοι δεν είχαν και ιδιαίτερη επίγνωση για το ότι πήγαιναν σε ένα από τα πιο κακόφημα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Ο «Δόκτωρ Θάνατος», όπως έχει μείνει στην ιστορία ο Τζόζεφ Μένγκελε, ήταν εκεί και τους περίμενε, όπως και χιλιάδες ανθρώπους ακόμη. Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τα διεστραμμένα πειράματα ευγονικής που έκανε σε πολύ κόσμο. Ακόμη και οι αξιωματικοί ένιωθαν ένα δέος μπροστά του, καθώς γνώριζαν το πάθος του να συλλέγει ανθρώπους με γενετικές ανωμαλίες, όπως ερμαφρόδιτους και με γιγαντισμό. Πολλές οι ιστορίες για τον Μένγκελε. Γνωστός για το πρόβλημα της εξάπλωσης τύφου που «έλυσε» ρίχνοντας σε θάλαμο αερίων 498 γυναίκες. Γνωστός επίσης και για τις οικογένειες τσιγγάνων που ξεκλήρισε για να κάνει πειράματα στα μάτια τους! Μόλις έφτασαν, ο αξιωματικός των SS διέταξε να φωνάξουν τον γιατρό. Ένας νάνος δεν θα ήταν επαρκής λόγος για να φωνάξουν τον «δόκτωρα θάνατο», αλλά μία οικογένεια επτά ανθρώπων; Ήταν ένα περίεργο φαινόμενο. Σαν το γνωστό παραμύθι!

Στο μεταξύ, οι συγκρατούμενοι των νάνων οδηγούνταν σε κάποια κτίρια που έβγαζαν καπνούς και φλόγες. Οι επτά νάνοι αφελώς διερωτήθηκαν. Τι βρίσκεται εκεί; Κάποιος φούρνος με ψωμί; Η Πέρλα Όβιτζ 23 ετών, νεώτερη της οικογένειας πήρε κυνικά την απάντησή της από έναν άλλο Εβραίο συγκρατούμενο της. «Δεν είναι ένας απλός φούρνος. Εκεί σύντομα θα καταλήξουμε, και εσύ μαζί». Η Πέρλα δεν έκανε άλλη ερώτηση. Η οικογένεια έφτασε στο «ιατρείο». Εκεί ο Τζόζεφ Μένγκελε ανέμενε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η προσοχή του μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν έμαθε ότι ο πατέρας τους και αυτός νάνος ραββίνος, παντρεύτηκε την μητέρα τους που ήταν ψηλή και παρόλα αυτά έκανε 7 νάνους ίδιου παραστήματος. Μόλις το έμαθε, είπε γελώντας: «Τώρα θα έχω δουλειά για 20 χρόνια». Δεν πέρασαν ούτε τρεις ώρες και τα 3100 άτομα από τα 3500 που επέβαιναν στο τρένο είχαν εξοντωθεί. Η οικογένεια όλο και περισσότερο αγωνιούσε για το μέλλον της. Παραδόξως, η συμπεριφορά των ναζί ήταν ήρεμη προς τους επτά νάνους, όπως και του Μένγκελε. Τους απευθυνόταν μάλιστα με κοπλιμέντα.

Οι ναζί δεν τους ξύρισαν το κεφάλι, όπως συνήθιζαν να κάνουν σε όλους και δεν τους έβγαλαν τα κεντητά ρούχα. Ζούσαν όπως όλοι οι υπόλοιποι κρατούμενοι. Σιτίζονταν κοινά και έκαναν μπάνιο σε μία κολυμπήθρα, καθώς ο Μένγκελε ήταν παθιασμένος με την υγιεινή. Έπειτα ξεκίνησαν οι εξετάσεις. Στο εργαστήριο που έμοιαζε με κλινική, το πρώτο που εξαναγκάστηκαν να κάνουν ήταν να δώσουν αίμα. Μετά ακολούθησαν και οι ακτινογραφίες. Η πολλή αιμοδοσία άρχισε να τους εξαντλεί, καθώς επαναλαμβανόταν για εβδομάδες. «Αυτό δεν πτόησε τον Μένγκελε», υποστήριζε η Πέρλα και άρχισαν να νιώθουν αηδιασμένοι από κάποια στιγμή κι έπειτα. Ο «δρ Θάνατος» δεν ήξερε τι ακριβώς έψαχνε. Η ιατρική εργασία που κράταγε δεν διέφερε πολύ και από έναν αιματολογικό έλεγχο σε παιδί. Οι ψυχίατροι βομβάρδιζαν τους νάνους με ερωτήσεις για να μετρήσουν την ευφυΐα τους, επίσης τους εξέταζαν για σύφιλη. Ένα άλλο περίεργο πείραμα που έκαναν στα αυτιά τους ήταν η απότομη αλλαγή θερμοκρασία από βραστό σε παγωμένο νερό! Στη Ντόρα Όβιτζ, άλλο μέλος της οικογένειας, έκαναν ερωτήσεις για την σεξουαλική της ζωή, κάνοντας τη να νιώθει άσχημα.

Ο Μένγκελε είχε σκοπό να στείλει τα σώματά τους σε μουσείο του Βερολίνου, όπως είχε κάνει με άλλους νάνος στο παρελθόν, κάτι που τρέλαινε και μόνο στην ιδέα την οικογένεια. «Είχαμε συμφιλιωθεί με τη ιδέα ότι δεν επρόκειτο να βγαίναμε ποτέ από το στρατόπεδο. Αλλά το ότι θα τοποθετούσαν τον σκελετό μας σε μουσείο, ακουγόταν ανατριχιαστικό», είπε ένας από αυτούς.

Πώς τα κατάφεραν ωστόσο και επιβίωσαν; Ήταν ικανή μία ιδιοτροπία του Μένγκελε που τους άλλαξε τομέα, πριν οδηγηθούν στο θάλαμο αερίων. Είχαν ιδιαίτερα καλή σχέση με τον γιατρό του θανάτου. Τον αποκαλούσαν με την προσφώνηση «η τελειότητά σας» και τους απαντούσε σαν να ήταν παιδιά του. Είχαν μάλιστα ανεβάσει και παράσταση σε αξιωματικούς των SS. Μια αρρωστημένη σχέση. «Ήταν σαν Χολιγουντιανός σταρ. Μπορούσες να τον ερωτευτείς, εάν δεν γνώριζες τη σαδιστική, αρρωστημένη φυσιογνωμία που κρυβόταν πίσω από αυτό το χαμόγελο», υποστήριξε η Πέρλα.

Μερικούς μήνες αργότερα, το 1945, οι Σοβιετικοί έκαναν την αντεπίθεση τους. Ο Μένγκελε το έσκασε αιφνιδιαστικά. Η οικογένεια σώθηκε και κατάφερε να επιστρέψει στο χωριό που είχε αποδεκατιστεί από τους ναζί. Η Πέρλα Όβιτζ έζησε μέχρι το 2001, όπου έφτασε μέχρι τα 80. Εξομολογήθηκε αυτή τη φρικτή εμπειρία πολλά χρόνια αργότερα, όταν πέθαναν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας Όβιτζ.

http://www.koolnews.gr