Ανέκδοτο: Γιωρίκας και Σαντάμ Χουσεΐν...

Ο Σαντάμ Χουσεΐν καθόταν στο γραφείο του όταν χτύπησε το τηλέφωνο.

- Εμπρός;

- Κύριε Χουσεΐν, εσείς; ακούστηκε στην άλλη άκρη της γραμμής μια φωνή

με περίεργη προφορά. Εγώ είμαι ο Γιωρίκας και σας παίρνω να σας πω ότι

σας κηρύσσουμε τον πόλεμο!

- Και πολύ καλά κάνεις που τηλεφώνησες να μου το πεις, απαντά ο Σαντάμ.

Για πες μου, Γιωρίκα, πόσο μεγάλος είναι ο στρατός σου;

- Αυτή τη στιγμή, λέει ο Γιωρίκας καθώς κάνει τη σούμα στο μυαλό του,

εγώ, ο ξάδερφός μου ο Κωστίκας, ο κουμπάρος μου, ο γείτονάς μου ο

Αλεξίκας και η ομάδα του ταβλιού από το καφενείο - οκτώ, συνολικά.

Ο Σαντάμ αναστενάζει.

- Οφείλω, Γιωρίκα, να σου πω ότι έχω ένα εκατομμύριο ετοιμοπόλεμους

άνδρες που με μια κουβέντα μου είναι διατεθειμένοι να δώσουν τη ζωή τους.

- Αλήθεια; Θα σας ξαναπάρω, λέει ο Γιωρίκας και κλείνει.

Δεν πέρασαν 24 ώρες και ο Γιωρίκας ξανατηλεφωνά.

- Κύριε Χουσεΐν, λέει, η κήρυξη πολέμου εξακολουθεί να ισχύει. Τώρα

μαζέψαμε και κάποιον εξοπλισμό...

- Τι εξοπλισμό μαζέψατε, Γιωρίκα; τον ρωτάει ο Σαντάμ.

- Δύο αλωνιστικές, μια μπουλντόζα και το τρακτέρ του μπατζανάκη μου.

Για άλλη μια φορά, ο Σαντάμ δεν αντέχει να μην αναστενάξει.

- Γιωρίκα, θα πρέπει να σου πω ότι έχω 16.000 τανκς, 14.000 τεθωρακισμένα

οχήματα μεταφοράς προσωπικού, και από χτες που μιλήσαμε ο στρατός μου

αυξήθηκε στο 1,5 εκατομμύριο.

- Διάβολε, λέει ο Γιωρίκας, τι να πω τώρα; Θα σας ξαναπάρω.

Και κλείνει το τηλέφωνο αλλά δυο μέρες αργότερα, να τον πάλι.

- Κύριε Χουσεΐν, παραμένει η κήρυξη πολέμου. Αυτή τη φορά

aποκτήσαμε εναέριες δυνάμεις. Έχουμε τώρα και το ψεκαστικό του

κοινοτάρχη, του βάλαμε και καραμπίνες επάνω. Α, ναι, μαζί μας είναι

τώρα και η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού.

Εντυπωσιασμένος από την κλιμάκωση, ο Χουσεΐν μένει σκεπτικός για

δευτερόλεπτα, βγάζει άλλον ένα στεναγμό και λέει:

- Γιωρίκα, δεν μπορώ να σου κρύψω ότι έχω 10.000 βομβαρδιστικά, 20.000

Μιγκ, και οι βάσεις μας προστατεύονται από βλήματα εδάφους-αέρος.

Και κάτι άλλο: από προχθές που μιλήσαμε, ο στρατός μου αυξήθηκε στα δύο

εκατομμύρια.

- Βρε ..., βρίζει ο Γιωρίκας. Θα ξαναπάρω, λέει και κλείνει το τηλέφωνο.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και ξαναπαίρνει τηλέφωνο.

- Κύριε Χουσεΐν, δυστυχώς πρέπει να σας ανακοινώσω ότι αποσύραμε

την κήρυξη πολέμου.

- Τι λες, Γιωρίκα, πολύ με στεναχωρείς. Γιατί, βρε παιδί μου; Τι

έγινε κι αλλάξατε γνώμη?

- Να σας πω, απαντά ο Γιωρίκας, κάτσαμε και το κουβεντιάσαμε και

είδαμε ότι δεν μπορούμε να θρέψουμε δύο εκατομμύρια αιχμάλωτους.